Ο ΝΑΤΟικός «πασιφισμός», η σοσιαλδημοκρατία και το οπορτουνιστικό ρεύμα

Του Λου­κά Αναστασόπουλου*

Μετά από δύο μήνες που μαί­νε­ται ο ιμπε­ρια­λι­στι­κός πόλε­μος στην Ουκρα­νία, είναι πλέ­ον κοι­νός τόπος ακό­μα και ανά­με­σα στα αστι­κά επι­τε­λεία ότι βρι­σκό­μα­στε σε μια νέα σελί­δα στο φρι­κτό έργο της όξυν­σης των αντα­γω­νι­σμών ανά­με­σα στους ιμπε­ρια­λι­στές. Μια νέα φάση που θα πλη­ρώ­σουν οι λαοί είτε ζώντας άμε­σα τη φρί­κη του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου είτε μέσα από τη διαρ­κή επί­θε­ση που θα δέχο­νται στα εργα­σια­κά και κοι­νω­νι­κά δικαιώ­μα­τα, στο εισό­δη­μα των λαϊ­κών οικο­γε­νειών και στην ικα­νό­τη­τά τους για επιβίωση.

Την ίδια στιγ­μή, στο έδα­φος μιας υπαρ­κτής αντι­πα­ρά­θε­σης ιδιαί­τε­ρα στο εσω­τε­ρι­κό της ΝΑΤΟι­κής συμ­μα­χί­ας, στή­νε­ται ένα πλα­στό δίλημ­μα για τους λαούς.

Από τη μια πλευ­ρά υπάρ­χουν οι υπο­στη­ρι­κτές της ανοι­χτής κλι­μά­κω­σης των πολε­μι­κών σχε­δια­σμών του ΝΑΤΟ με την απο­στο­λή πολε­μι­κού υλι­κού στην Ουκρα­νία, ή ακό­μα και με την άμε­ση πολε­μι­κή συμ­με­το­χή του ευρω­α­τλα­ντι­κού στρα­το­πέ­δου. Ηταν οι ίδιοι εξάλ­λου που υπο­στή­ρι­ζαν σε προη­γού­με­νη φάση την επέ­κτα­ση του ΝΑΤΟ προς την Ανα­το­λή, την έντα­ξη της Ουκρα­νί­ας σε ΝΑΤΟ και ΕΕ και την «περι­κύ­κλω­ση» της Ρωσίας.

Από την άλλη μεριά εμφα­νί­ζο­νται οι φωνές που «προ­τάσ­σουν» τα «διπλω­μα­τι­κά» μέσα της πολε­μι­κής μηχα­νής του ΝΑΤΟ, υπο­στη­ρί­ζο­ντας ότι θα έπρε­πε να έχει υπάρ­ξει μια δια­φο­ρε­τι­κή προ­σέγ­γι­ση της Ρωσί­ας ώστε να μην οδη­γη­θού­με στον μεγά­λο πόλε­μο και ότι τώρα θα πρέ­πει να επι­λε­γούν εκεί­νες οι κινή­σεις που δεν θα οδη­γή­σουν στην κλι­μά­κω­ση της αντι­πα­ρά­θε­σης. Χαρα­κτη­ρι­στι­κό είναι ότι ως θια­σώ­της αυτής της δια­φο­ρε­τι­κής δήθεν πιο «φιλει­ρη­νι­κής» προ­σέγ­γι­σης εμφα­νί­ζε­ται μέχρι και ο Χέν­ρι Κίσιν­γκερ, που σε παλαιό­τε­ρο άρθρο του δήλω­νε ότι θα πρέ­πει να υπάρ­ξει μια συνεν­νό­η­ση Ρωσί­ας και Δύσης για ένα «διε­θνές σύστη­μα συνερ­γα­σί­ας στην Ευρώπη».

Φτιά­χνε­ται έτσι ένα επι­κίν­δυ­νο, κάλ­πι­κο για τους λαούς δίλημ­μα «πολε­μι­κοί σχε­δια­σμοί ή διπλω­μα­τία» του ΝΑΤΟ. Ενα δίπο­λο «ΝΑΤΟι­κή εμπλο­κή ή ΝΑΤΟι­κός πασι­φι­σμός», που λει­τουρ­γεί σαν συμπλη­γά­δες για τους εργα­ζό­με­νους, με σκο­πό να τους στοι­χί­σει κάτω από τη σημαία του ΝΑΤΟ στην αντι­πα­ρά­θε­ση με το υπό δια­μόρ­φω­ση «ευρα­σια­τι­κό» ιμπε­ρια­λι­στι­κό στρατόπεδο.

Το ερώ­τη­μα που απα­σχο­λεί τα αστι­κά επι­τε­λεία για το αν αυτό θα έπρε­πε να είχε γίνει με κάποιες παρα­χω­ρή­σεις στη Ρωσία ή όχι, δεν αλλά­ζει τίπο­τα για τους λαούς, αφού η αντι­πα­ρά­θε­ση ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ — Ρωσί­ας, Κίνας θα κλι­μα­κώ­νε­ται με δια­κύ­βευ­μα την πρω­το­κα­θε­δρία στο διε­θνές ιμπε­ρια­λι­στι­κό σύστημα.

ΣΥΡΙΖΑ: Σημαιοφόρος της αιματοβαμμένης ΝΑΤΟικής «ειρήνης»!

Βασι­κός προ­πα­γαν­δι­στής του ΝΑΤΟι­κού «πασι­φι­σμού» στη χώρα μας είναι οι δυνά­μεις της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και ιδιαί­τε­ρα ο ΣΥΡΙΖΑ. Πυρή­νας των θέσε­ων του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι, στον αντί­πο­δα της «νεο­φι­λε­λεύ­θε­ρης» πολι­τι­κής που κυριαρ­χεί διε­θνώς και ακο­λου­θεί η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, θα μπο­ρού­σε να υπάρ­ξει μια πιο «φιλο­λαϊ­κή», πιο «συνε­τή» πολι­τι­κή εντός ΝΑΤΟ και ΕΕ, που δεν θα οδη­γού­σε στην όξυν­ση των αντα­γω­νι­σμών και στον πόλεμο.

Οπως δήλω­σε ο πρό­ε­δρος του ΣΥΡΙΖΑ στην έναρ­ξη του 3ου Συνε­δρί­ου του, το ΝΑΤΟ θα έπρε­πε να είχε ακο­λου­θή­σει μια δια­φο­ρε­τι­κή προ­σέγ­γι­ση, που θα έκα­νε δυνα­τή την οικο­δό­μη­ση μιας «αδιαί­ρε­της αρχι­τε­κτο­νι­κής ασφά­λειας με τη Ρωσία». Συμπλη­ρώ­νο­ντας ότι η ΕΕ θα μπο­ρού­σε να συμ­βά­λει σε αυτήν την κατεύ­θυν­ση εάν είχε δια­μορ­φώ­σει μια «αυτό­νο­μη κοι­νή εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή και πολι­τι­κή άμυνας».

Με λίγα λόγια, υπέρ της συμ­με­το­χής στην πολε­μι­κή μηχα­νή του ΝΑΤΟ, αρκεί να ακού­γο­νται ευχο­λό­για περί «ειρή­νης» και «υπέρ μιας πιο ενερ­γού ΕΕ για την ειρή­νη» μέσω εμβά­θυν­σης του στρα­τιω­τι­κού της χαρα­κτή­ρα και ενί­σχυ­σης της στρα­τη­γι­κής αυτο­νο­μί­ας του ευρω­ε­νω­σια­κού ιμπε­ρια­λι­σμού. Αυτό σημαί­νουν στην ουσία οι παρα­πά­νω δια­κη­ρύ­ξεις του ΣΥΡΙΖΑ, που κρύ­βουν το γεγο­νός ότι η εκδή­λω­ση του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου δεν είναι απο­τέ­λε­σμα απλά πολι­τι­κών επι­λο­γών που ακο­λου­θούν τα καπι­τα­λι­στι­κά κρά­τη και οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες, αλλά έχουν τη βάση τους στους αδυ­σώ­πη­τους νόμους του αντα­γω­νι­σμού ανά­με­σα στους καπι­τα­λι­στές και τις διε­θνείς ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες για τον έλεγ­χο αγο­ρών, πλου­το­πα­ρα­γω­γι­κών πηγών, δρό­μων μετα­φο­ράς Ενέρ­γειας και εμπο­ρευ­μά­των, σε συν­θή­κες ιμπε­ρια­λι­στι­κής ειρή­νης. Είναι δια­κη­ρύ­ξεις που ενι­σχύ­ουν την ίδια στιγ­μή τις αυτα­πά­τες ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει πολι­τι­κή που να κάνει το ΝΑΤΟ «φιλει­ρη­νι­κό» και να αλλά­ξει σε «φιλο­λαϊ­κή» κατεύ­θυν­ση την ΕΕ.

Στα παρα­πά­νω συμπλη­ρώ­νουν ότι για την εμπλο­κή της Ελλά­δας στους ΝΑΤΟι­κούς σχε­δια­σμούς φταί­ει μόνο η ακραία πολι­τι­κή της ΝΔ και δια­κη­ρύσ­σουν ότι μια «προ­ο­δευ­τι­κή» κυβέρ­νη­ση με κορ­μό τον ΣΥΡΙΖΑ θα μπο­ρού­σε να εφαρ­μό­σει μια «φιλει­ρη­νι­κή, ενερ­γη­τι­κή και πολυ­διά­στα­τη εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή» εντός ΝΑΤΟ. Απο­σιω­πούν έτσι ότι η εμπλο­κή της Ελλά­δας στους πολε­μι­κούς σχε­δια­σμούς του ΝΑΤΟ δεν είναι μια «επι­πό­λαιη» ή «ακραία» επι­λο­γή της ΝΔ, αλλά στρα­τη­γι­κή επι­λο­γή της αστι­κής τάξης της χώρας, που στο­χεύ­ει στην ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της στην περιο­χή και στην αύξη­ση της κερ­δο­φο­ρί­ας των εφο­πλι­στι­κών, ενερ­γεια­κών και κατα­σκευα­στι­κών ομίλων.

Για αυτόν το λόγο εξάλ­λου οι ΝΑΤΟι­κές κατευ­θύν­σεις έχουν προ­ω­θη­θεί με θέρ­μη από την τωρι­νή και όλες τις κυβερ­νή­σεις της χώρας μέχρι σήμε­ρα. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρ­νη­ση απο­δεί­χθη­κε ο «καλύ­τε­ρος μαθη­τής» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, επε­κτεί­νο­ντας απ’ άκρη σ’ άκρη τις ΝΑΤΟι­κές βάσεις, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας την Ελλη­νο­α­με­ρι­κα­νι­κή Συμ­φω­νία που υπέ­γρα­ψε τώρα η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ, δίνο­ντας «γην και ύδωρ» για να χτυ­πη­θούν λαοί με τις βόμ­βες των ΗΠΑ — ΝΑΤΟ, όπως εκεί­νες που χτύ­πη­σαν την Συρία και εκτο­ξεύ­τη­καν από τη βάση της Σού­δας. Ενώ ακό­μα νιώ­θουν περή­φα­νοι — όπως δήλω­σε ο Αλ. Τσί­πρας — για το ότι προ­ώ­θη­σαν με «όποιο κόστος» τη ΝΑΤΟι­κής κοπής Συμ­φω­νία των Πρεσπών.

Κάλπικη αντι-ΝΑΤΟική ρητορική στήριξης… των ευρωατλαντικών διλημμάτων!

Ενι­σχυ­τι­κά στα επι­κίν­δυ­να και απο­προ­σα­να­το­λι­στι­κά διλήμ­μα­τα της αστι­κής τάξης λει­τουρ­γούν και οι θέσεις του οπορ­του­νι­στι­κού ρεύ­μα­τος, παρό­τι φρα­στι­κά υιο­θε­τούν ορι­σμέ­νες φορές ρητο­ρι­κή και συν­θή­μα­τα καταγ­γε­λί­ας του ΝΑΤΟ. Πάλη ενά­ντια στο ΝΑΤΟ απο­σπα­σμέ­νη από την πάλη για την εργα­τι­κή εξου­σία, υιο­θέ­τη­ση ατό­φιας ή μασκα­ρε­μέ­νης της προ­πα­γάν­δας του ΣΥΡΙΖΑ, καλ­λιέρ­γεια αυτα­πα­τών ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει «ηπιό­τε­ρη» εξω­τε­ρι­κή πολι­τι­κή του αστι­κού κρά­τους της Ελλά­δας και υιο­θέ­τη­ση «αντι­δε­ξιών» — «αντι­κυ­βερ­νη­τι­κών» συν­θη­μά­των είναι το οπορ­του­νι­στι­κό μωσαϊ­κό που κρύ­βε­ται κάτω από τις φαι­νο­με­νι­κά «αντι­ΝΑ­ΤΟι­κές» δια­κη­ρύ­ξεις και συμ­βάλ­λει αντι­κει­με­νι­κά στην ενί­σχυ­ση του ΝΑΤΟι­κού «πασι­φι­σμού».

Αρχι­κά ακό­μα και οι δια­κη­ρύ­ξεις του οπορ­του­νι­στι­κού ρεύ­μα­τος ενά­ντια στο ΝΑΤΟ προ­βάλ­λουν το ζήτη­μα της απο­δέ­σμευ­σης από την ευρω­α­τλα­ντι­κή ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­μα­χία απο­συν­δε­δε­μέ­νο από την πάλη για την ανα­τρο­πή του καπι­τα­λι­σμού, την πάλη για την εργα­τι­κή εξου­σία. Συσκο­τί­ζουν συνει­δη­τά το γεγο­νός ότι απο­δέ­σμευ­ση από τις ιμπε­ρια­λι­στι­κές συμ­μα­χί­ες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με φιλο­λαϊ­κό πρό­ση­μο δεν είναι δυνα­τή χωρίς τον λαό στο τιμό­νι της εξουσίας.

Δεύ­τε­ρον παρά τις όποιες αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κές ανα­φο­ρές, οι ανα­λύ­σεις τους κατα­λή­γουν στην απο­δο­χή ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει μια «πιο ήπια πολι­τι­κή» του αστι­κού κρά­τους, ένα «μικρό­τε­ρο κακό» μιας προ­ο­δευ­τι­κής κυβέρ­νη­σης σε αντί­θε­ση με την «ακραία ΝΑΤΟι­κή πολι­τι­κή της ΝΔ». Χαρα­κτη­ρι­στι­κό για το πώς δια­μορ­φώ­νουν την παγί­δα του «μικρό­τε­ρου κακού» είναι ότι δυνά­μεις της ΛΑΕ εμφα­νί­ζουν την επι­κίν­δυ­νη κυβερ­νη­τι­κή πολι­τι­κή ως «αυθαί­ρε­τη τυχο­διω­κτι­κή επι­λο­γή της κυβέρ­νη­σης Μητσο­τά­κη».Το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμ­βάλ­λουν στην ίδια κατεύ­θυν­ση, εστιά­ζο­ντας πολι­τι­κά στην ανά­γκη «να ανα­τρα­πεί η αντι­λαϊ­κή, αντι­δρα­στι­κή και φιλο­πό­λε­μη κυβέρ­νη­ση της ΝΔ και η πολι­τι­κή της».Ο «Εργα­τι­κός Αγώ­νας» απέ­δω­σε την απο­στο­λή πολε­μι­κού υλι­κού στην Ουκρα­νία απο­κλει­στι­κά σε επι­λο­γή της ΝΔ, υιο­θε­τώ­ντας στην ουσία την παρό­μοια επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία του ΣΥΡΙΖΑ αυτήν την περί­ο­δο. Ενώ δυνά­μεις όπως ο «Σύλ­λο­γος Κορ­δά­τος» δεν διστά­ζουν να υιο­θε­τή­σουν και φρα­στι­κά ατό­φια τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ ότι η δικτα­το­ρία του κεφα­λαί­ου στην Ελλά­δα θα έπρε­πε και θα μπο­ρού­σε να ακο­λου­θή­σει μια «φιλει­ρη­νι­κή πολι­τι­κή ενερ­γη­τι­κής ουδετερότητας».

Αξιο­ση­μεί­ω­το είναι επί­σης ότι οι θέσεις της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και ΝΑΤΟι­κών γερα­κιών, όπως ο Κίσιν­γκερ, ότι μπο­ρεί να υπάρ­ξει συνεν­νό­η­ση μετα­ξύ ΝΑΤΟ και Ρωσί­ας, υιο­θε­τού­νται και από δυνά­μεις του οπορ­του­νι­σμού όπως η «Αρι­στε­ρή Πρω­το­βου­λία», που θεω­ρεί ότι μια συμ­φω­νία ανά­με­σα στους ιμπε­ρια­λι­στές μπο­ρεί να παρα­με­ρί­σει διά παντός τους αντα­γω­νι­σμούς και τον κίν­δυ­νο του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου και να δια­μορ­φω­θεί«ένα συλ­λο­γι­κό σύστη­μα ασφά­λειας και ειρή­νης στην Ευρώ­πη από τον Ατλα­ντι­κό μέχρι τα Ουράλια».

Εξί­σου απο­κα­λυ­πτι­κό είναι επί­σης και το πώς η ανά­λυ­σή τους οδη­γεί στην ουσία στη στή­ρι­ξη των ΝΑΤΟι­κών σχε­δια­σμών για το Αιγαίο. Χαρα­κτη­ρι­στι­κές είναι οι θέσεις δυνά­με­ων όπως το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τα κυριαρ­χι­κά δικαιώ­μα­τα της Ελλά­δας, που παρου­σιά­ζουν για παρά­δειγ­μα τις γκρί­ζες ζώνες στο Αιγαίο ως κάτι που ενυ­πάρ­χει στη γεω­γρα­φία του και επο­μέ­νως πρέ­πει να λυθεί μέσω μιας «έντι­μης συνεν­νό­η­σης» των αστι­κών τάξε­ων της Ελλά­δας και της Τουρ­κί­ας. Κρύ­βουν ότι μια νέα ιμπε­ρια­λι­στι­κή συμ­φω­νία για τη συνεκ­με­τάλ­λευ­ση, τη συγκυ­ριαρ­χία στο Αιγαίο για την αιγια­λί­τι­δα ζώνη και τον καθο­ρι­σμό ΑΟΖ έχει ιδιαί­τε­ρη σημα­σία για τη συνο­χή της νοτιο­α­να­το­λι­κής πτέ­ρυ­γας του ΝΑΤΟ, τη δια­σφά­λι­ση της Τουρ­κί­ας στη ΝΑΤΟι­κή συμ­μα­χία και ότι η αστι­κή τάξη της Ελλά­δας επι­διώ­κει και με αυτό ως δια­πραγ­μα­τευ­τι­κό χαρ­τί την ανα­βάθ­μι­ση του ρόλου της στην περιοχή.

Η παγίδα του «αντιπολεμικού μετώπου προοδευτικών, αριστερών δυνάμεων»

Επι­στέ­γα­σμα των δια­φό­ρων δυνά­με­ων που ανοι­χτά ή συγκα­λυμ­μέ­να σηκώ­νουν τη σημαία του ΝΑΤΟι­κού «πασι­φι­σμού» είναι τα καλέ­σμα­τά τους για τη δημιουρ­γία ενός «αντι­πο­λε­μι­κού μετώ­που προ­ο­δευ­τι­κών, αρι­στε­ρών δυνά­με­ων» είτε της εκδο­χής ΣΥΡΙΖΑ με το «νέο αντι­πο­λε­μι­κό κίνη­μα ειρή­νης» που δια­κη­ρύ­χθη­κε σε προ μηνός ημε­ρί­δα¹, είτε με την οπορ­του­νι­στι­κή εκδο­χή των δια­κη­ρύ­ξε­ων για ένα «γιγά­ντιο, ενω­μέ­νο αντι­πο­λε­μι­κό κίνη­μα», το οποίο, όπως λένε, για να πάρει τέτοια χαρα­κτη­ρι­στι­κά θα πρέ­πει να παρα­με­ρι­στούν οι στρα­τη­γι­κές δια­φο­ρές των «αρι­στε­ρών δυνά­με­ων» και να δρά­σουν από κοι­νού στο επί­πε­δο του κινή­μα­τος. Οπως χαρα­κτη­ρι­στι­κά έγρα­ψε ο «Σύλ­λο­γος Κορ­δά­τος»: «Οι απο­χρώ­σεις δεν έχουν σημα­σία μπρο­στά στον κίν­δυ­νο και στην κατα­στρο­φή του λαού, του ελλη­νι­κού και των άλλων».

Φυσι­κά για τις διά­φο­ρες οπορ­του­νι­στι­κές δυνά­μεις οι επι­μέ­ρους ανα­με­τα­ξύ τους απο­χρώ­σεις όντως δεν έχουν σημα­σία, για­τί η ουσία των θέσε­ων και των δια­κη­ρύ­ξε­ών τους έχει σε τελι­κή ανά­λυ­ση το χρώ­μα του ΝΑΤΟ. Το «αντι­πο­λε­μι­κό ενω­τι­κό κίνη­μα ειρή­νης» που επι­κα­λού­νται, δεν είναι τίπο­τε άλλο από μια μεγά­λη παγί­δα για τους εργα­ζό­με­νους και τον λαό, που στο όνο­μα μιας «ελά­χι­στης κοι­νής βάσης» θα περιο­ρί­ζε­ται ο αγώ­νας τους ενά­ντια μονά­χα στη σημε­ρι­νή κυβέρ­νη­ση και όχι ενά­ντια στην αστι­κή τάξη και το σύνο­λο των αστι­κών κομ­μά­των που υπη­ρε­τούν την πολι­τι­κή της, σε διεκ­δι­κή­σεις για δήθεν «φιλο­λαϊ­κή αλλα­γή» της ΕΕ και αλλα­γή πολι­τι­κής εντός του ΝΑΤΟ, σε πάλη για την ειρή­νη της καπι­τα­λι­στι­κής εκμε­τάλ­λευ­σης και παρα­πο­μπή της πάλης για την ειρή­νη της εργα­τι­κής εξου­σί­ας στις «ελλη­νι­κές καλένδες».

Οι εργα­ζό­με­νοι και οι νέοι που προ­βλη­μα­τί­ζο­νται για το τι μπο­ρεί να γίνει, πώς μπο­ρεί να οργα­νω­θεί η πάλη ενά­ντια στον ιμπε­ρια­λι­στι­κό πόλε­μο μπο­ρούν να εμπι­στευ­τούν την πρό­τα­ση πάλης του ΚΚΕ.

Για­τί είναι άμε­ση ανά­γκη να οργα­νω­θεί ο αγώ­νας σε αντι­πα­ρά­θε­ση με τα επι­κίν­δυ­να κελεύ­σμα­τα της σοσιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας και του οπορ­του­νι­σμού ενά­ντια στην κοι­νή αιτία, τον καπι­τα­λι­σμό, για όσα βιώ­νει η εργα­τι­κή — λαϊ­κή οικο­γέ­νεια. Να οργα­νω­θεί ο αγώ­νας ενά­ντια στον πραγ­μα­τι­κό αντί­πα­λο, την αστι­κή τάξη και το κρά­τος της, για την υπε­ρά­σπι­ση του εργα­τι­κού — λαϊ­κού εισο­δή­μα­τος από την ακρί­βεια και την ενερ­γεια­κή φτώ­χεια, για την υπε­ρά­σπι­ση και κατά­κτη­ση των σύγ­χρο­νων δικαιω­μά­των και ανα­γκών, για να κλεί­σουν τώρα όλες οι στρα­τιω­τι­κές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, για απο­δέ­σμευ­ση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, διεκ­δι­κώ­ντας ταυ­τό­χρο­να τα «κλει­διά» της οικο­νο­μί­ας, του πλού­του που παρά­γει η εργα­τι­κή τάξη, με το πέρα­σμα της εξου­σί­ας στα δικά της χέρια.

Σημεί­ω­ση:

1. Πιο ανα­λυ­τι­κά: «“Αντι­πο­λε­μι­κό κίνη­μα” με ευρω­α­τλα­ντι­κή σημαία;», «Ριζο­σπά­στης» 23–24/4/2022

*Ο Λ. Ανα­στα­σό­που­λος είναι μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, υπεύ­θυ­νος της Ιδε­ο­λο­γι­κής Επιτροπής

902.gr

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα