Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

«Ο πρόσφυγας αγκαλιάζει τους πρόσφυγες»

Επει­δή ζού­με σε επο­χές που κάποιοι προ­σπα­θούν να καλ­λιερ­γή­σουν στον Αθλη­τι­σμό τον εθνι­κι­σμό και την εθνι­κή υπε­ρο­ψία, πρω­το­βου­λί­ες σαν αυτή της φωτο­γρα­φί­ας αξί­ζουν επαί­νου πρέ­πει να πλη­θύ­νουν. Αυτό άλλω­στε καλ­λιερ­γεί ο αθλη­τι­σμός, φιλία και αλληλεγγύη.

panionios

Ο Πανιώ­νιος, ομά­δα μιας προ­σφυ­γι­κής συνοι­κί­ας κου­βα­λά­ει στο DNA της την προ­σφυ­γιά, άνοι­ξε τις πόρ­τες και την αγκα­λιά της στους πρό­σφυ­γες. Στον αγώ­να με τον Ατρό­μη­το, η Θύρα 2 της Νέας Σμύρ­νης φιλο­ξέ­νη­σε 30 προ­σφυ­γό­που­λα μαζί με τους γονείς τους, σε μια προ­σπά­θεια να αφή­σουν πίσω τους την σκλη­ρή θύμη­ση του πολέ­μου και να στα­λεί ένα μήνυ­μα, να αγκα­λιά­σου­με τους πρό­σφυ­γες.

Τα προ­σφυ­γό­που­λα συνό­δε­ψαν τους παί­κτες στον αγω­νι­στι­κό χώρο, και σαν πραγ­μα­τι­κοί νικη­τές της ζωής, καθώς ξέφυ­γαν από ένα σκλη­ρό και απάν­θρω­πο περι­βάλ­λον σε μια εμπό­λε­μη χώρα, βρέ­θη­καν να κάνουν τον «Γύρο του Θριάμ­βου» στο χορ­τά­ρι του γηπέ­δου, κατα­χει­ρο­κρο­τού­με­νοι από τους φιλά­θλους σε μια εξαι­ρε­τι­κά συγκι­νη­τι­κή στιγμή.

Οι φανέ­λες των παι­κτών όπως ήταν φυσι­κό δόθη­καν στα παι­διά που γλί­τω­σαν από την φρί­κη του πολέ­μου, ενώ το γήπε­δο κοσμού­σε ένα πανό που έγρα­φε: «Ο πρό­σφυ­γας αγκα­λιά­ζει τους πρό­σφυ­γες».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο