Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο πρώτος ασθενής με κορωναϊό της Κούβας: «Χάρη στην Κούβα επανήλθα στη ζωή!»

Ο Jesús Álvarez López, που πρόσφατα πήρε εξιτήριο από το Ινστιτούτο Τροπικής Ιατρικής Pedro Kourí, δηλώνει ότι η εμπιστοσύνη του στην Kουβανική ιατρική του έδωσε τη δύναμη να υπομείνει την καταιγίδα.

ℹ️  Σάντα Κλά­ρα |> «Δεν έχω λέξεις για να εκφρά­σω την ευγνω­μο­σύ­νη μου προς την Κού­βα, η οποία έχει εκπαι­δεύ­σει τόσο ανθρώ­πι­νους, επαγ­γελ­μα­τί­ες για­τρούς, νοση­λευ­τές και ειδι­κούς, χάρη σ ‘αυτούς επα­νήλ­θα στη ζωή», δήλω­σε ο Jesús Álvarez, ο πρώ­τος Κου­βα­νός ασθε­νής με Covid-19 που πήρε εξι­τή­ριο από το νοσοκομείο.

✔️   Ο 25χρονος χορευ­τής που ζει σε αυτή την πόλη, δήλω­σε στην εφη­με­ρί­δα Granma ότι αυτή τη στιγ­μή η υγεία του εξε­λίσ­σε­ται πολύ ευνοϊ­κά, με τακτι­κή παρα­κο­λού­θη­ση από τον οικο­γε­νεια­κό του για­τρό, ο οποί­ος έρχε­ται να δει πως τα πηγαί­νει καθη­με­ρι­νά, ελέγ­χο­ντας όλες εκεί­νες τις ενδεί­ξεις που ανα­φέ­ρο­νται στα πρω­τό­κολ­λα που έχουν καθο­ρι­στεί για τέτοιες περιπτώσεις.

ℹ️  Ανα­φέ­ρο­ντας την ιστο­ρία του, είπε ότι η σύζυ­γός του Anel González Zurita, Βολι­βια­νή πολί­της που ζει στην πόλη του Μιλά­νου, στην ιτα­λι­κή επαρ­χία της Λομ­βαρ­δί­ας, έφτα­σε στην Κού­βα χωρίς εμφα­νή συμ­πτώ­μα­τα, αλλά λίγες μέρες αργό­τε­ρα, άρχι­σε να αντι­με­τω­πί­ζει ανα­πνευ­στι­κά προ­βλή­μα­τα , όπως και ο ίδιος.
Πήγαν κατευ­θεί­αν σε μια μονά­δα δημό­σιας υγεί­ας και αμέ­σως εισή­χθη­σαν στο νοσο­κο­μείο απο­μό­νω­σης Villa Clara και αργό­τε­ρα μετα­φέρ­θη­καν στο Ινστι­τού­το Τρο­πι­κής Ιατρι­κής Pedro Kourí στην Αβά­να, όπου και επι­βε­βαιώ­θη­κε η ασθέ­νειά τους.

«Φαντα­στεί­τε εκεί­νη τη στιγ­μή, ο κόσμος μου γκρεμίστηκε!
Φοβό­μουν, σκέ­φτη­κα το χει­ρό­τε­ρο.
Σκε­φτό­μουν την οικο­γέ­νειά μου, το κορι­τσά­κι μου Ana Sofía, ηλι­κί­ας μόλις ενός έτους.
Αλλά είχα τη δύνα­μη να υπο­μεί­νω την καται­γί­δα, επει­δή ήξε­ρα για την ποιό­τη­τα της Κου­βα­νι­κής ιατρι­κής», συνέ­χι­σε ο Álvarez.

Cuban Doctors Arrive in Milan

Ανα­φε­ρό­με­νος στη θερα­πεία που έλα­βε, δεν μπο­ρεί παρά να μιλά­ει επαι­νώ­ντας τους για­τρούς και το προ­σω­πι­κό του Νοσο­κο­μεί­ου Manuel Piti Fajardo στη Σάντα Κλά­ρα και για το Νοσο­κο­μείο Pedro Kourí στην Αβά­να, λέγο­ντας ότι είναι πραγ­μα­τι­κά ευγνώ­μων, ότι αυτοί οι επαγ­γελ­μα­τί­ες φρό­ντι­σαν να μην αισθα­νό­ταν μόνος του εκεί­νες τις ημέ­ρες στην απο­μό­νω­ση.
«Ήταν οι γονείς μου, οι αδελ­φοί μου, οι φίλοι μου», είπε ο νεα­ρός με συγκίνηση.

«Δεν μου έλει­ψε ποτέ τίπο­τα, ούτε φάρ­μα­κο, ούτε πόρος κάποιου είδους, μάλι­στα με κακο­έ­μα­θαν και λίγο. Κάθε φορά που ήμουν πει­να­σμέ­νος, δεν είχε σημα­σία αν ήταν δύο το πρωί, θα μου έφερ­ναν για­ούρ­τι ή κάποιο άλλο φαγη­τό. Αν ήθε­λα να μιλή­σω με την οικο­γέ­νειά μου, κανό­νι­ζαν μια τηλε­φω­νι­κή συνο­μι­λία. Ήμουν ευχα­ρι­στη­μέ­νος με τα πάντα», δήλω­σε, και ζήτη­σε να στεί­λει ένα μήνυ­μα στον Κου­βα­νι­κό λαό, ευχα­ρι­στώ­ντας τους για όλη την αγά­πη που του έδει­ξαν, κατά τη διάρ­κεια αυτών των δύσκο­λων στιγ­μών».

(και κλεί­νο­ντας) είπε…
«Ανη­συ­χώ μόνο λίγο, για­τί εξα­κο­λου­θώ να βλέ­πω μερι­κούς ανθρώ­πους στο δρό­μο, που δεν δεί­χνουν την απα­ραί­τη­τη κατα­νό­η­ση της παρού­σας κατά­στα­σης, θα τους έλε­γα να είναι περισ­σό­τε­ρο προ­σε­κτι­κοί, ότι αυτό μπο­ρεί να χτυ­πή­σει τον καθέ­ναν. Οι κατευ­θυ­ντή­ριες γραμ­μές της κυβέρ­νη­σης πρέ­πει να ληφθούν υπό­ψη, δου­λεύ­ουν πολύ σκλη­ρά για να απο­φύ­γου­με το χει­ρό­τε­ρο: αν λάβου­με όλα τα μέτρα, θα βγού­με από αυτό, για­τί είμα­στε άνθρω­ποι που αγω­νί­ζο­νται, κανείς δεν πρέ­πει να αμφι­βά­λει, θα κερδίσουμε”.

Πηγή: Granma.cu

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο