Ο σοσιαλισμός θα νικήσει — Μέσα από διώξεις το ΚΚ Τουρκίας κρατήθηκε όρθιο στους αγώνες για 97 χρόνια

Την περα­σμέ­νη Κυρια­κή, 10 του Σεπτέμ­βρη, το ΚΚ Τουρ­κί­ας γιόρ­τα­σε την 97η επέ­τειο από την ίδρυ­σή του με μια μεγά­λη πολι­τι­κο-πολι­τι­στι­κή εκδή­λω­ση στην Κων­στα­ντι­νού­πο­λη. Η εκδή­λω­ση, που διε­ξή­χθη υπό το σύν­θη­μα «Αυτό το σύστη­μα θα αλλά­ξει. Ο σοσια­λι­σμός θα νική­σει» ήταν η κορύ­φω­ση των μαζι­κών εκδη­λώ­σε­ων για τα 97χρονα του, αφού προη­γή­θη­καν αντί­στοι­χες εκδη­λώ­σεις σε Άγκυ­ρα και Σμύρνη.

To ΚΚ Τουρ­κί­ας ιδρύ­θη­κε στις 10 του Σεπτέμ­βρη στο Μπα­κού της τότε υπό κατάρ­ρευ­ση Οθω­μα­νι­κής Αυτο­κρα­το­ρί­ας, και η ίδρυ­σή του ήταν το απο­τέ­λε­σμα της ακτι­νο­βο­λί­ας που εξέ­πε­μπε η Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση στη Ρωσία και η προ­σπά­θεια οικο­δό­μη­σης του σοσια­λι­σμού. Ταυ­τό­χρο­να όμως ήταν και η ανά­γκη που πίε­ζε τους
Τούρ­κους σοσια­λι­στές για να υπάρ­ξει οργα­νω­μέ­νη δύνα­μη μέσα στο κίνη­μα στην Τουρ­κία που αντι­στε­κό­ταν στην κατο­χή της Ανα­το­λί­ας από τις Συμ­μα­χι­κές Δυνά­μεις μετά τον Α’ Παγκό­σμιο Πόλε­μο. Όπως άλλω­στε ανα­φέ­ρει η ανα­κοί­νω­ση του Κόμ­μα­τος για τα 97χρονα του, «στο Μπα­κού, το κίνη­μα αντί­στα­σης κατά της κατο­χής της
Ανα­το­λί­ας συνα­ντή­θη­κε με τη νεα­ρή σοβιε­τι­κή επα­νά­στα­ση». Στη συνέ­χεια, το ΚΚ Τουρ­κί­ας θα περά­σει από αμέ­τρη­τες παρα­νο­μί­ες και ημι-παρα­νο­μί­ες, διώ­ξεις, φυλα­κί­σεις, εξο­ρί­ες, εκτε­λέ­σεις στε­λε­χών, ακό­μα και του ίδιου του Γενι­κού του Γραμ­μα­τέα, Μου­στα­φά Σουπ­χί, από παρα­κρα­τι­κούς το 1921, αλλά η πίστη των Τούρ­κων κομ­μου­νι­στών για το δίκαιο του λαού, για το σοσια­λι­σμό, κρά­τη­σε το κόμ­μα όρθιο που επα­νήλ­θε στο πολι­τι­κό προ­σκή­νιο το 2001.

Οι εκδη­λώ­σεις που ξεκί­νη­σαν με τον ύμνο της Διε­θνούς και ολο­κλη­ρώ­θη­καν με καλ­λι­τε­χνι­κό, μου­σι­κό πρό­γραμ­μα, πλαι­σιώ­θη­καν από πολι­τι­κές ομι­λί­ες στε­λε­χών του ΚΚ Τουρ­κί­ας, όπως του Γενι­κού Γραμ­μα­τέα της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής, Κεμάλ Οκου­γιάν, και του Αϊντε­μίρ Γκιου­λέρ, μέλους της Κεντρι­κής Επι­τρο­πής και πρώ­ην ΓΓ.

Ο Οκου­γιάν σημεί­ω­σε μετα­ξύ άλλων πως οι δύο δημο­κρα­τί­ες που συνέ­πε­σαν με την ίδρυ­ση του κόμ­μα­τος δεν υπάρ­χουν σήμε­ρα. Η Σοβιε­τι­κή Δημο­κρα­τία έχει αντι­κα­τα­στα­θεί από τη ρώσι­κη ολι­γαρ­χία, ενώ η τουρ­κι­κή δημο­κρα­τία από την κυβέρ­νη­ση των ιμά­μη­δων. Συνε­πώς «δεν συγκε­ντρω­θή­κα­με για να γιορ­τά­σου­με, αλλά για να
δια­κη­ρύ­ξου­με τη θέλη­σή μας να αντι­στρέ­ψου­με αυτήν την ιστο­ρι­κή καταστροφή».

Το μήνυ­μα των τριών εκδη­λώ­σε­ων ήταν η απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα όσων συμ­με­τεί­χαν για έναν πιο δυνα­τό αγώ­να για το σοσια­λι­σμό στην Τουρ­κία, που όχι μόνο είναι εφι­κτός αλλά αναγκαίος.

Χαραυγή/ Αλέ­ξης Αντω­νί­ου, υπο­ψή­φιος Διδά­κτο­ρας, Bogaziçi University, Istanbul