Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο Σουηδικός καπιταλισμός με “ανθρώπινο” πρόσωπο πετάει τους μετανάστες από τα σπίτια τους

Γρά­φει ο Πάνος Αλε­πλιώ­της //

Οι μετα­νά­στες-πρό­σφυ­γες στην Σου­η­δία παίρ­νουν βοή­θη­μα και επί­δο­μα ενοι­κί­ου για 2 χρό­νια. Μεσα στα 2 αυτά χρό­νια πρέ­πει να μάθουν την γλώσ­σα, να συμπλη­ρώ­σουν τις σπου­δές τους, να βρούν μια δου­λειά και σπί­τι μόνιμο.

Αν δεν τα κατα­φέ­ρουν ίσως επει­δή είναι αναλ­φά­βη­τοι ή μεγά­λης ηλι­κί­ας τότε το Σου­η­δι­κό σύστη­μα κόστους-οφέ­λους δεί­χνει το αλη­θι­νό του απάν­θρω­πο πρόσωπο.

Να τι γρά­φουν στην επι­στο­λή τους προς το Δημο­τι­κό Συμ­βού­λιο οι 200 που ζουν με κοι­νω­νι­κό συμ­βό­λαιο διε­τί­ας στις προ­σω­ρι­νές λυό­με­νες κατοι­κί­ες του Δήμου Σόλ­να, προ­ά­στειο της Στοκ­χόλ­μης, ενος πλού­σιου Δήμου με περί­που 70.000 κατοίκους.

« Είμα­στε 200 που μετα­φερ­θή­κα­με εδώ από άλλα μέρη της Σου­η­δί­ας μετά την χορή­γη­ση ασύ­λου. Μένου­με εδώ περί­που δύο χρό­νια και το συμ­βό­λαιο μας όπου νάναι λήγει. Μένου­με δύο δύο σε ένα κοι­νό χώρο 19 μ2 σε λυό­με­νες παρά­γκες. Οι περισ­σό­τε­ροι από εμάς μένουν με ανθρώ­πους που ούτε καν ξέρου­με ποιοί είναι. Στον ίδιο χώρο των 19 μ2 μένει μια οικο­γέ­νεια με 4 παι­διά. Πλη­ρώ­νου­με 520 ευρώ τον μήνα για αυτό τον χώρο ο καθέ­νας μας. Έχου­με μπεί στην ανα­μο­νή μόνι­μης κατοι­κί­ας αλλά ο χρό­νος ανα­μο­νής ξεπερ­νά τα 10 χρό­νια. Δεν έχου­με πού να πάμε. Ο Δήμος μας έστει­λε ειδο­ποι­η­τή­ριο να φύγου­με. Δεν μας δίνει άλλη λύση. Πολ­λοί από μας σπου­δά­ζουν επαγ­γέλ­μα­τα όπως υπο­νο­σο­κό­μοι και σιδε­ρά­δες, μαθαί­νουν την γλώσ­σα, κάνουν προ­πα­ρα­σκευα­στι­κά μαθή­μα­τα για το Πανε­πι­στή­μιο. Κάποιοι έχουν ήδη βρεί δου­λειά. Αν μετα­κο­μί­σου­με με την βία από εδώ η ζωή μας θα δια­λυ­θεί. Πρέ­πει να παρα­τή­σου­με τις δου­λειές και τις σπου­δές μας, τα παι­διά μας να αλλά­ξουν για μιά ακό­μη φορά σχο­λεία. Ξέρου­με πως η οικι­στι­κή κατά­στα­ση είναι κακή αλλά αφή­στε μας να μεί­νου­με εδώ προ­σω­ρι­νά έστω. Μειώ­στε τα νοί­κια. Δεν έχου­με που αλλού να πάμε».

 

solna1

 

Ποια ήταν η απά­ντη­ση; Να τους πετά­ξουν έξω. 

Στο τέλος Οκτω­βρί­ου έλη­ξε το συμ­βό­λαιο για τους πρώ­τους 10 από αυτούς. Στις 1 Νοεμ­βρί­ου όλα τα υπαρ­χο­ντά τους ήταν αρα­δια­σμέ­να στο γκα­ζόν έξω στην πρα­σιά της παρά­γκα. Δεν έχουν όμως που να πάνε.

Έστη­σαν 7 σκη­νές στον χώρο πρα­σί­νου και μένουν εκεί. Αυτοί και τα παι­διά τους ξεπα­γιά­ζουν περι­μέ­νο­ντας ένα θαύμα.

Τους πετά­νε έξω για­τί στην ουρά περι­μέ­νουν άλλοι 215 που θα αντι­κα­τα­στή­σουν αυτούς που έμε­ναν μέχρι τώρα.Τα συμ­βό­λαια είναι διε­τί­ας και τότε τελειώ­νει η ευθύ­νη του Δήμου.

Θάρ­θουν άλλοι των οποί­ων τον αριθ­μό τον απο­φα­σί­ζουν οι υπη­ρε­σί­ες μετα­νά­στευ­σης και τους μοι­ρά­ζουν στους Δήμους. Αν προ­σθέ­σου­με και τον πρό­σφα­το νόμο που τον στή­ρι­ξαν όλα τα κόμ­μα­τα εξου­σί­ας, αν μέσα σε 18 μήνες δεν βρούν δου­λειά, τότε ανα­κα­λεί­ται το άσυ­λο και είναι υπο­χρε­ω­μέ­νοι ή να βγουν στην παρα­νο­μία ή να απελαθούν.

Σπί­τια και­νούρ­για χτί­ζο­νται αλλά δεν είναι για τα πορ­το­φό­λια των μετα­να­στών ούτε για τους χαμη­λό­μι­σθους και συντα­ξιού­χους. Έτσι τελειώ­νει η ευθύ­νη των Δήμων και της κατά τα άλλα κοι­νω­νί­ας πρό­τυ­πο του καπι­τα­λι­σμού που κόπτε­ται για τα ανθρώ­πι­να δικαιώ­μα­τα αλλά πάντα επι­λε­κτι­κά για χώρες όπως Κού­βα, Β.Κορέα, Κίνα, Ρωσία, Συρία και με όποια σει­ρά τους βολεύει.

________________________________________________________________________________________________

Πάνος Αλεπλιώτης Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000. Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία
Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο