Γράφει ο Πάνος Αλεπλιώτης //
Πούρο μισό μέτρο. Πλαστική καρέκλα στην σκιά στο αθλητικό στάδιο της Αβάνα.
-Θα τον αναγνωρίσετε! Καβουράκι στο κεφάλι, πούρο, γύρω στα 70 ή και 80 χρονών.. Ο Σταύρος ο Έλληνας. Όλοι τον ξέρουν στην Αβάνα..Όλες οι μπριγάδες τον επισκέπτονται.
-Να πάμε, είπαμε ομόφωνα οι 13 Έλληνες μπριγαδίστες μια Τετάρτη απόγευμα που είχαμε ρεπό από το μάζεμα φρούτων.
-Καλώς τα παιδιά, μας είπε το 1989 τον Οκτώβριο, μόλις είχε φύγει ο Γκορμπατσόφ από την Κούβα μέσα στα νεύρα που ο Κάστρο τον διαολόστειλε κιαυτόν και την περεστρόικα.
-Είστε με τον Στάλιν, μας ρώτησε.
-Εεεεε μπορεί, ξέρουμε και μεις, είπαμε μαζεμένα.
-Ακούω πως στο ΚΚΕ κάνει πάρτι ο οπορτουνισμός και ακολουθεί τον Γκόρμπι!
Κοιταχτήκαμε χωρίς να καταλαβαίνουμε. Μας είχαν ξεπεράσει τα γεγονότα και τα μαθαίναμε στην Αβάνα.
-Όταν έχετε ζόρια να σκέφτεστε τον Στάλιν, μας είπε ο Σταύρος ο Έλληνας ο συνταξιούχος διευθυντής του λιμανιού της Αβάνα, σηκώθηκε και έφυγε.
Στο Σαντιάγο της Χιλής το 1973, τις μέρες του φασιστικού πραξικοπήματος, απέναντι από το ξενοδοχείο που έμενε ο Σταύρος, ναυτεργάτης στο Γκντανσκ της Πολωνίας, επισκέπτης από την Βραζιλία που έμενε μόνιμα, στρατιώτες απειλούν πως θα πετάξουν το μωρό μιας γυναίκας από το μπαλκόνι.
Κλάματα, κραυγές, απειλές από τους στρατιωτικούς, ο Σταύρος τα βλέπει από το παράθυρο, κατεβαίνει στο δρόμο και φωνάζει να την αφήσουν ήσυχη την μάνα και το μωρό. Τον πυροβολούν και πέφτει αιμόφυρτος.
Γεμάτα τα Νοσοκομεία με τραυματίες, ετοιμοθάνατους. Ήταν τόσοι πολλοί που τους στοίβιαζαν στις αίθουσες κάτω στο πάτωμα.
Δεν προλαβαίνουν οι γιατροί και οι νοσοκόμες. Ο Σταύρος ψυχορραγεί. Κανείς δεν τον ξέρει, κανείς δεν νοιάζεται γιαυτόν. Μια νοσοκόμα τον ακούει να βογκάει στα ελληνικά, να ζητάει την μάνα του. Ξέρει λίγα ελληνικά, λίγες λέξεις.
Τότε καταλαβαίνει πως είναι Έλληνας.
-Αφήστε τον να ψοφήσει, της λένε, όταν το αναφέρει. Κανείς δεν θα τον ψάξει.
Πηγαίνει στην Ελληνική Πρεσβεία,βρίσκει τον γνωστό της Έλληνα.
-Θα τον αφήσουν να πεθάνει, του λέει. Κάνε κάτι. Είναι πατριώτης σου.
Τι να κάνει; Μέρες χούντας και στην Ελλάδα. Όλοι οι τραυματισμένοι και σκοτωμένοι της Χιλιανής Χούντας αποκαλούνταν “επικίνδυνοι κομμουνιστές”.
Πως ακριβώς κινήθηκε ο υπάλληλος της Πρεσβείας, αν τόκανε μόνος, αν συμμετείχαν και άλλοι κανείς δεν το ξέρει.
Εντοπίστηκε ο Σταύρος με την βοήθεια της νοσοκόμας από το προσωπικό της Πρεσβείας και μεταφέρθηκε στην Πρεσβεία για να σταλεί για περίθαλψη στην Ελλάδα. Έτσι είπαν στους στρατιωτικούς της Χιλιανής Χούντας.
Στην Ελλάδα θα τον περίμενε η Ελληνική Χούντα….
Ήρθαν κρυφά σε επαφή με την Πρεσβεία της Κούβας.
Έτσι αντί να μπει στο αεροπλάνο για Ελλάδα ο Σταύρος μπήκε στο πρώτο αεροπλάνο για Κούβα, σαν Κουβανός, με ψεύτικα στοιχεία που έφτιαξε η Κουβανέζικη Πρεσβεία και οι Κουβανοί γιατροί του έσωσαν την ζωή.
Η νοσοκόμα και το τότε προσωπικό της Ελληνικής Πρεσβείας στην Χιλή τον γλίτωσαν από τα χέρια του Πινοσέτ και η Κούβα του έδωσε πίσω την ζωή του.
Όταν συνήλθε τον έψαξε ο ίδιος ο Φιντέλ.
-Έχεις κάπου αλλού να πας, τον ρώτησε. Αν δεν έχεις θέλουμε βοήθεια για την διεύθυνση του λιμανιού στην Αβάνα. Όσοι έχουν οποιαδήποτε εμπειρία από λιμάνια μας είναι πολύτιμοι. Βλέπεις οι Αμερικάνοι πήραν όλους τους μηχανικούς και τους ειδικούς του λιμανιού. Οι Ρώσοι έχουν διαφορετικά συστήματα και πρέπει να τα προσαρμόσουμε. Ξέρεις ρώσικα, βραζιλιάνικα, γρήγορα θα μάθεις τέλεια τα ισπανικά, ξέρεις και από λιμάνια. Θέλουμε βοήθεια.
Αν και απλός λιμενεργάτης στην Πολωνία, ο Σταύρος ένα από τα παιδιά που βρέθηκαν στην Πολωνία μετά τον εμφύλιο έδωσε όλες τις δυνάμεις του και σε λίγα χρόνια έγινε υπεύθυνος της λειτουργίας του λιμανιού της Αβάνα.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ
Εργάστηκε σαν γεωλόγος, περιβαλλοντολόγος και χωροτάκτης στην Ελλάδα και στην Σουηδία. Δημοτικός σύμβουλος Πυλαίας Θεσσαλονίκης 87/90 και 99/2002. Αντιδήμαρχος Πυλαίας από το 1987 έως και το 1990 και από το 1999 έως και το 2000.