Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Ο σχολικός εκφοβισμός και η αόριστη αποκήρυξη της βίας (ή του φαντάσματός της)

Ξεκι­νά­με ένα αφιέ­ρω­μα στο φαι­νό­με­νο της ενδο­σχο­λι­κής βίας, με ανα­δη­μο­σί­ευ­ση από το έντυ­πο περιο­δι­κό «Θέμα­τα Παι­δεί­ας» δύο κει­μέ­νων που εξη­γούν για­τί «ο όρος σχο­λι­κός εκφο­βι­σμός έχει τη χρή­ση ομπρέ­λας». Σήμε­ρα ανα δημο­σιεύ­ου­με το εισα­γω­γι­κό σημεί­ω­μα της σύντα­ξης που συνο­δεύ­ει τα κείμενα.

Τα κεί­με­να πρώ­τη φορά ανα­δη­μο­σιεύ­ο­νται στο διαδίκτυο.

Στο θέμα «bullying στα σχο­λεία» το περιο­δι­κό έχει ήδη ανα­φερ­θεί με ανάρ­τη­ση του συνερ­γά­τη μας 2310
«Το anti-bullying και το ice-bucket challenge» και θα συνε­χί­σου­με και με άλλες παρεμβάσεις.

Ο σχο­λι­κός εκφο­βι­σμός και η αόρι­στη απο­κή­ρυ­ξη της βίας (ή του φαντά­σμα­τός της)

Πολύς ντό­ρος γίνε­ται τα τελευ­ταία χρό­νια για την ενδο­σχο­λι­κή βία και τα φαι­νό­με­να εκφο­βι­σμού μέσα στο σχο­λείο. Ο όρος «σχο­λι­κός εκφο­βι­σμός» (ή «θυμα­το­ποί­η­ση»), χρη­σι­μο­ποιεί­ται για να απο­δώ­σει στα ελλη­νι­κά τον ξενι­κό όρο bullying, που teuxos51_52πρω­το­πα­ρου­σιά­στη­κε για πρώ­τη φορά από τον Oweus το 1994, για να περι­γρά­ψει δια­φό­ρων ειδών ταπει­νώ­σεις ή απει­λές με στό­χο την πρό­κλη­ση σωμα­τι­κού ή ψυχι­κού πόνου που υφί­στα­νται κάποια παι­διά ή ομά­δες παι­διών από άλλα παι­διά ή άλλες ομά­δες παι­διών, που θεω­ρού­νται σωμα­τι­κή ή ψυχι­κά ισχυ­ρό­τε­ρα. Τέτοια περι­στα­τι­κά δια­πι­στώ­νο­νται κυρί­ως στις μικρό­τε­ρες ηλι­κί­ες (μέχρι το τέλος του Γυμνα­σί­ου) και περισ­σό­τε­ρο μετα­ξύ των αγο­ριών παρά μετα­ξύ των κορι­τσιών. μετα­ξύ των τελευ­ταί­ων εκδη­λώ­νο­νται περισ­σό­τε­ρο λεκτι­κά και με κοι­νω­νι­κή απο­μό­νω­ση του θύμα­τος παρά με φυσι­κή βία και απευ­θεί­ας, όπως συμ­βαί­νει συχνό­τε­ρα στην περί­πτω­ση των αγο­ριών. *

Όμως η επι­θε­τι­κό­τη­τα που εκδη­λώ­νουν τα παι­διά και οι έφη­βοι στη συμπε­ρι­φο­ρά τους είναι και­νούρ­γιο φαι­νό­με­νο; Αναμ­φι­σβή­τη­τα τέτοιες συμπε­ρι­φο­ρές, αν και δε φτά­νουν ποτέ στο μέγε­θος που παρου­σιά­ζε­ται, σε συν­θή­κες κρί­σης πολ­λα­πλα­σιά­ζο­νται, όμως οι αιτί­ες τους είναι ενδο­σχο­λι­κές; Μήπως οι περι­βό­η­τες εκστρα­τεί­ες που προ­ε­τοι­μά­ζει το Υπουρ­γείο Παι­δεί­ας έχουν ιδε­ο­λο­γι­κό στό­χο να προ­βά­λουν σαν εναλ­λα­κτι­κή μέθο­δο στη βία τις αδιέ­ξο­δες δια­χει­ρι­στι­κές λύσεις (πάντα εντός της καπι­τα­λι­στι­κής κοι­νω­νί­ας που βασί­ζε­ται στην ταξι­κή βία και εδραιώ­νει το ατο­μι­κό συμ­φέ­ρον, τον αντα­γω­νι­σμό και την εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο) για φαι­νό­με­να που μόνο ριζι­κά μπο­ρούν να αντι­με­τω­πι­στούν; Μήπως μάλι­στα έντε­χνα στο­χο­ποιούν ακρι­βώς τη δρά­ση που είναι ανα­γκαία για την αντι­με­τώ­πι­σή τους χαρα­χτη­ρί­ζο­ντας βίαιες τις κινη­το­ποι­ή­σεις και τις όποιες αντι­δρά­σεις στο σημε­ρι­νό εκπαι­δευ­τι­κό και κοι­νω­νι­κό σύστη­μα, κατά τον ίδιο τρό­πο που όλα τα μέσα του συστή­μα­τος βαφτί­ζουν «παρε­μπό­δι­ση», «βία» και «τρο­μο­κρα­τία» τις απερ­για­κές φρου­ρές, τις κατα­λή­ψεις χώρων εργα­σί­ας, και τις διαδηλώσεις;

Αυτόν τον προ­βλη­μα­τι­σμό ανα­πτύσ­σουν οι αρθρο­γρά­φοι μας, που είναι ενερ­γοί εκπαι­δευ­τι­κοί στην Πρω­το­βάθ­μια και Δευ­τε­ρο­βάθ­μια εκπαί­δευ­ση. ** Και συνά­δει με τις δια­πι­στώ­σεις ερευ­νη­τών παι­δα­γω­γών και της Τρι­το­βάθ­μιας εκπαί­δευ­σης, ότι ο όρος σχο­λι­κός εκφο­βι­σμός έχει τη χρή­ση ομπρέ­λας για μια σει­ρά κοι­νω­νι­κά φαι­νό­με­να που αντι­στρέ­φο­νται κι απο­δί­δο­νται στο σχο­λείο ή στην οικο­γέ­νεια, εκδή­λω­ση μιας γνω­στής και γενι­κευ­μέ­νης τάσης ψυχο­λο­γι­κο­ποί­η­σης και ψυχια­τρι­κο­ποί­η­σης κοι­νω­νι­κών κατά βάση φαι­νο­μέ­νων που προ­βάλ­λει δια­χει­ρι­στι­κές λύσεις σε “ενδο­α­το­μι­κό” ή στην καλύ­τε­ρη περί­πτω­ση σε “δια­το­μι­κό” επί­πε­δο, ενο­χο­ποιώ­ντας μαθη­τές μικρής ηλι­κί­ας που δυσκο­λεύ­ο­νται στο τωρι­νό εκπαι­δευ­τι­κό και κοι­νω­νι­κό σύστη­μα ή ακο­λου­θούν αντι­κομ­φορ­μι­στι­κές συμπε­ρι­φο­ρές, και κατα­δι­κά­ζο­ντάς τους σε πολ­λές περι­πτώ­σεις ως παρεί­σα­κτους ή ανε­πι­θύ­μη­τους.*** Κι αυτό την ίδια ώρα που η εκπαι­δευ­τι­κή δια­δι­κα­σία γίνε­ται όλο και πιο απρό­σω­πη, με την αύξη­ση του αριθ­μού των μαθη­τών στην τάξη και τις συγ­χω­νεύ­σεις σχο­λεί­ων, με την περι­θω­ριο­ποί­η­ση του παι­δα­γω­γι­κού ρόλου του εκπαι­δευ­τι­κού από τυπι­κά προ­γράμ­μα­τα χει­ρα­γώ­γη­σης και τη φρο­ντι­στη­ριο­ποί­η­ση του σχολείου.

 

* Olweus, D. (1994). Annotation: Bullying at School: Basic Facts and Effects of a School Based Intervention Program. Journal of Child Psychology and Psychiatry, (35)7, pp.1171–1190.

** Ο Κώστας Σιδη­ρό­που­λος είναι δάσκα­λος, ταμί­ας του Δ.Σ. του Συλ­λό­γου Εκπαι­δευ­τι­κών Πρω­το­βάθ­μιας Εκπαί­δευ­σης Παιο­νί­ας (Κιλ­κίς), ενώ ο Πανα­γιώ­της Μερ­τί­κας είναι καθη­γη­τής της Δευ­τε­ρο­βάθ­μιας Εκπαί­δευ­σης στην Κω. και οι δυο είναι συν­δι­κα­λι­στές του ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών.

*** Βλ. Τουρ­τού­ρας Δ.Χρήστος — Μπα­λή Ελευ­θε­ρία, H ενδο­σχο­λι­κή βία και άλλα ζητή­μα­τα ψυχο­λο­γι­κο­ποί­η­σης στην εκπαί­δευ­ση. Μια αντι­συμ­βα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση” (υπό δημο­σί­ευ­ση μελέτη).

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο