Ο χιονιάς πλάκωσε και στην Αθήνα –δοκιμάστε την Αλευρόπιτα του φτωχού ή της Λίλας

Βιώ­νου­με σήμε­ρα τις χαμη­λό­τε­ρες θερ­μο­κρα­σί­ες των τελευ­ταί­ων του­λά­χι­στον 10 ετών για τον μήνα Μάρ­τιο που κατα­γρά­φουν από το πρωί οι μετε­ω­ρο­λο­γι­κοί σταθ­μοί του Εθνι­κού Αστε­ρο­σκο­πεί­ου Αθη­νών καθώς βρί­σκε­ται σε εξέ­λι­ξη ο “Φίλιπ­πος”, με τις χιο­νο­πτώ­σεις από το πρωί ακό­μη και σε πεδι­νές περιο­χές της Αν. Θεσ­σα­λί­ας, των Β. Σπο­ρά­δων, της Εύβοιας και πάνω από τα 200–300μ υψό­με­τρο στην υπό­λοι­πη Στε­ρεά Ελλά­δα να επε­κτεί­νο­νται και στην Αττική.

Πολ­λά «πάνε» με τέτοιον και­ρό …από ξηρο­κάρ­πια, φασο­λά­δα μεξι­κά­νι­κη και ζεστές πιπε­ρά­τες σού­πες μέχρι ό,τι αντέ­χει ο οργα­νι­σμός σας ξεχνώ­ντας τα πολύ επι­στη­μο­νι­κά σαν την “σιτιο­γε­νή θερμογένεση”.

Η «φτω­χή» αλευ­ρό­πι­τα γίνε­ται στο πιτς φιτί­λι με 2–3 χού­φτες αλεύ­ρι κάθε χρή­σης, λίγο βού­τυ­ρο, νερό όσο πάρει για ένα πηχτό χυλό και φέτα κατά βού­λη­ση –εμείς προ­τι­μά­με Κεφα­λο­νιάς ανά­μι­κτη με κατσι­κί­σια, αλλά όπως συχνά έχου­με πει περί ορέ­ξε­ως κολυμπηθρόξυλο…

Καί­με το φούρ­νο στους ~200^οC ενώ ανα­κα­τώ­νου­με τα υλι­κά –αν η φέτα είναι αλμυ­ρή μη βάλε­τε αλά­τι, ταψί …στρώ­σι­μο με λαδό­κο­λα, άπλω­μα του χυλού, ρίχνου­με τη φέτα και σε ένα τέταρ­το την κάνου­με προ­σφάι στο τσί­που­ρο, με το οποίο έχου­με ξεκινήσει

Δείτε και (172+1) συνταγές Αλευρόπιτα …φιλτράρετε και διαλέγετε

Η Λίλα –πιο σοφι­στι­κέ, μας λέει πως Ζαγό­ρι (και πάσης Ελλά­δος) χωρίς αλευ­ρό­πι­τα είναι κακούρ­γη­μα που επι­σεί­ει ποι­νές φυλά­κι­σης σε πέτρι­νες υγρές απο­θή­κες με πλή­ρη στέ­ρη­ση τσί­που­ρου και Ηπει­ρώ­τι­κου κλα­ρί­νου. Η αλευ­ρό­πι­τα είναι το από­λυ­το γαστρο­νο­μι­κό must σε οποια­δή­πο­τε επο­χή του χρό­νου ‑και οι έξτρα θερ­μί­δες της, απλά μια καλή αφορ­μή για περ­πά­τη­μα στα άπει­ρα μονο­πά­τια του Ζαγοριού.

“Λεπτή, βου­τυ­ρά­τη και τρα­γα­νή, με την αλμύ­ρα της φέτας που τρί­βε­ται στη κάθε μπου­κιά, η αλευ­ρό­πι­τα είναι η τέλεια ελλη­νι­κή απά­ντη­ση στην γνή­σια Ιτα­λι­κή πίτσα” (δε συμ­φω­νά­με –ορι­ζο­ντί­ως και καθέ­τως, αλλά αφού το λέει η Λίλα… ‑είχε και την τιμη­τι­κή της ως γυναί­κα χτες 8 Μάρ­τη)

Τα ταπει­νά τοπι­κά υλι­κά, η ευκο­λία της παρα­σκευ­ής και η δυνα­τό­τη­τα να την έχεις μαζί σου σαν θρε­πτι­κό κολα­τσιό στις μακρι­νές βόλ­τες στα βου­νά και τα λαγκά­δια της περιο­χής, έκα­ναν την αλευ­ρό­πι­τα ανα­πό­σπα­στο μέρος της λαϊ­κής Ζαγο­ρί­σιας κουλ­τού­ρας. Μάλι­στα, για τη παρα­σκευή της αλευ­ρό­πι­τας χρη­σι­μο­ποιούν ειδι­κά χάλ­κι­να γανω­μέ­να ταψιά που ονο­μά­ζο­νται “σινί” και βέβαια παί­ζουν τον ρόλο τους στο ψήσιμο.

Μέσα στα χρό­νια, κάθε οικο­γέ­νεια ανέ­πτυ­ξε και τη δικιά της συντα­γή, με απο­τέ­λε­σμα όλοι να αντα­γω­νί­ζο­νται ποια­νού είναι η καλύτερη.

Κοι­νός παρο­νο­μα­στής σε όλες τις συντα­γές το αλεύ­ρι, ο αραιός χυλός, το βου­τυ­ρω­μέ­νο ή λαδω­μέ­νο ταψί που οφεί­λει να είναι καυ­τό πριν μπει ο χυλός μέσα, η φέτα ή το κατσι­κί­σιο άσπρο τυρί και η λεπτή και τρα­γα­νή τελι­κή όψη και υφή. Το πως γίνε­ται ο χυλός δια­φέ­ρει ελα­φρά από συντα­γή σε συντα­γή με γάλα, ή μόνο νερό

Σας παρα­θέ­του­με την συντα­γή όπως την έδω­σε (χωρίς τα promotion).
Mε μικρές παρεμ­βά­σεις στις μετρή­σεις των ποσο­τή­των των υλικών.

2 “πλώ­χε­ρα” και κάτι αλεύ­ρι, γρά­φει ποι­η­τι­κά η συντα­γή της Λίλας,
που μετα­φρά­ζε­ται σε  350–400gr (για ταψί 36|39)

3 Αυγά (2+1 χτυ­πη­μέ­νο για το τέλος)

1 ποτή­ρι γάλα (220 ml)

90 ml ελαιόλαδο

50 gr βούτυρο

300–500 gr φέτα

1. Ανά­βε­τε τον φούρ­νο στους 250ºC
2. Βου­τυ­ρώ­νε­τε καλά ένα μεγά­λο, ορθο­γώ­νιο, χαμη­λό ταψί, με τα 20γρ. βούτυρου.
Στη συνέ­χεια προ­σθέ­τε­τε περί τα 40μλ. ελαιό­λα­δο και το τοπο­θε­τεί­τε στον φούρ­νο, να κάψει καλά, όσο ετοι­μά­ζε­τε τα υπό­λοι­πα υλικά.
3. Σε ένα μεγά­λο μπολ, ρίχνε­τε πρώ­τα το αλεύ­ρι και από πάνω τα 2 αυγά και το γάλα. Ανα­κα­τεύ­ε­τε καλά να γίνει χυλός και προ­σθέ­τε­τε ta 2/3 της φέτας και ~30ml λάδι. Το μίγ­μα πρέ­πει να είναι ένας ρευ­στός χυλός, αλλά όχι ζου­μί. Αν χρεια­στεί, σ’ αυτό το στά­διο, προ­σθέ­τε­τε και λίγο νερό για να αραιώ­σει λίγο το μίγμα.
4. Χύνε­τε το χυλό στο ταψί που καί­ει και τον μοι­ρά­ζε­τε παντού.
5. Προ­σθέ­τε­τε την υπό­λοι­πη θρυμ­μα­τι­σμέ­νη φέτα ισο­μοι­ρά­ζο­ντάς την στην επι­φά­νεια και το υπό­λοι­πο λάδι να κάτσει από πάνω απ’ το χυλό. Προ­σθέ­τε­τε σε μικρά κομ­μα­τά­κια και το υπό­λοι­πο βού­τυ­ρο να δώσει άρω­μα. Τέλος, χτυ­πά­τε το αυγό που έχει μεί­νει και το περι­χύ­νε­τε κι’ αυτό από πάνω να δέσει την επι­φά­νεια της πίτας.
6. Τοπο­θε­τεί­τε πάλι το ταψί, γεμά­το με τον χυλό αυτή τη φορά, στο φούρ­νο που καί­ει, και σε μεσαίο ράφι, κατε­βά­ζο­ντας την θερ­μο­κρα­σία στους 200ºC πάνω-κάτω. Ανά­λο­γα με τον φούρ­νο πάντα, σε 40–45’ πρέ­πει να έχει γίνει.
Η αλευ­ρό­πι­τα είναι έτοι­μη όταν η περί­με­τρός της είναι σαφώς ξερο­ψη­μέ­νη. Το τελι­κό πάχος στο πιά­το σας, θα πρέ­πει να είναι ιδα­νι­κά, περί­που 1 εκατοστό.
7. Όταν η αλευ­ρό­πι­τα είναι έτοι­μη, ξεκολ­λά­ει ολό­κλη­ρη απ’ το πάτο του ταψιού. Έτσι, την ακου­μπά­τε πάνω σε επι­φά­νεια κοπής και την κόβε­τε σε μερίδες.

Σερ­βί­ρε­ται και σαν πρω­ι­νό, μεζές ή και κανο­νι­κό φαγη­τό, ιδα­νι­κά με συνο­δεία καλού τσί­που­ρου και με τζά­κι που να σιγο­καί­ει τριγύρω.

Και για γνή­σια εμπνευ­στι­κή ατμό­σφαι­ρα, μην ξεχά­στε να βάλε­τε να παί­ζουν στο χώρο, οι  μαγευ­τι­κοί ήχοι απ’ τα Πωγω­νή­σια μοι­ρο­λό­για της Ηπείρου!

Αν δεν έχε­τε ακού­σει ποτέ, απλά ανα­κα­λύψ­τε τις σαγη­νευ­τι­κές μελω­δί­ες του Πετρο­λού­κα Χαλ­κιά και της παρέ­ας του.

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου