Ο ύμνος του 3ου …μνημονίου!

Σχο­λιά­ζει  Ο ΚΡΕΤΙΝΟΣ //

Σεί­στη­κε ο ραδιο­σταθ­μός «Στο Κόκ­κι­νο» ανή­με­ρα της επε­τεί­ου της  28^ης Οχτώ­βρη 1940, καθώς βρό­ντη­ξε ο Όλυ­μπος κι άστραψ΄η Γκιώ­να. Κι όλοι μαζί –με ακα­τά­σχε­τη λογο­διάρ­ροια- κίνη­σαν με τον «ΕΛΑΣ για την Ελλάδα/ το δίκιο και τη Λευτεριά».

Ο ΣΥΡΙ­ΖΑί­ος, που απ’ το πρωί είχε κολή­σει τη βελό­να στο «105,5 FM», άλλο­τε συνό­δευε τους στί­χους των τρα­γου­διών ή σιγο­σφύ­ρι­ζε τους θού­ριους της ΕΑΜι­κής Αντίστασης.

Όταν ακού­στη­κε η «Σκλα­βιά» ‑ένα τρα­γού­δι κάποιου ανώ­νυ­μου ποι­η­τή που βασί­στη­κε σε λαϊ­κό Ρωσι­κό τρα­γού­δι- απ’ τον πανώ­ριο Μίκη, τότε ο ΣΥΡΙ­ΖΑί­ος άρχι­σε να τρα­γου­δά δυνατά.

Κι όταν το τρα­γού­δι έφτα­σε στους τελευ­ταί­ους στί­χους -«Μακε­δό­νες, Μακε­δό­νες Μωραΐτες/ Ηπει­ρώ­τες Θεσσαλοί/ Ρου­με­λιώ­τες Θρά­κες Κρήτες/ η πατρί­δα μας καλεί» ο ΣΥΡΙ­ΖΑί­ος σήκω­σε και τη γρο­θιά του, συνε­χί­ζο­ντας να τρα­γου­δά πιο δυνατά.

Εκεί δεν άντε­ξε ο δεύ­τε­ρος της παρέας:

-Και δε μου λές; Αυτός είναι ο ύμνος του 3^ου …μνη­μο­μί­ου; ρώτη­σε με όσο σαρ­κα­σμό διέθετε.

Ο ΣΥΡΙ­ΖΑί­ος στα­μά­τη­σε το τρα­γού­δι. Η γρο­θιά έμει­νε μετέ­ω­ρη. Γούρ­λω­σε τα μάτια αλλά δεν κατόρ­θω­σε να αρθρώ­σει κουβέντα.

Και τότε ακού­στη­κε ο τρί­τος της παρέ­ας –παλιός ΔΗΜΑ­Ρί­σιος και νύν Κουβελικός.

-Μάλ­λον εξα­σκού­νται για το 4^ο μνη­μό­νιο, που λέει και ο σύντρο­φος Κου­τσού­μπας, αγα­πη­τέ σύντρο­φε της άλλης πλευ­ράς, είπε μιμού­με­νος το μακα­ρί­τη Λεω­νί­δα Κύρ­κο στις τελευ­ταί­ες λέξεις.

-Ουαί κι αλλοί­μο­νο αν επι­βε­βαιω­θεί ο Κου­τσού­μπας και πάλι, είπε βλο­συ­ρός ο δεύ­τε­ρος της παρέας.