Πάντειο Πανεπιστήμιο: Φοιτητές και εργαζόμενοι τίμησαν την κομμουνίστρια Σωτηρία Βασιλακοπούλου

«Η Σωτη­ρία απο­τε­λεί παρά­δειγ­μα για εμάς τις νέες φοι­τή­τριες και τους νέους φοι­τη­τές στο σήμε­ρα. Μας δεί­χνει πως όλα κατα­κτιού­νται με τον συλ­λο­γι­κό αγώ­να, πως δεν θα φοβη­θού­με να τα βάλου­με ακό­μα και με αυτούς, που μπο­ρεί σήμε­ρα να μοιά­ζουν με μεγά­λα θηρία, πως κάνεις δεν είναι μόνος του ενά­ντια στο βάρ­βα­ρο σύστη­μα που δεν υπο­λο­γί­ζει την ανθρώ­πι­νη ζωή» ανέ­φε­ρε η Γεωρ­γία Τσα­γκά­ρη, πρό­ε­δρος Φοι­τη­τι­κού Συλ­λό­γου και πρό­σθε­σε πως «η θέση του Φοι­τη­τι­κού κινή­μα­τος είναι στο πλευ­ρό του ταξι­κά προ­σα­να­το­λι­σμέ­νου εργα­τι­κού κινή­μα­τος. Για­τί είμα­στε η νέα βάρ­δια εργα­ζο­μέ­νων, καθώς ήδη πολ­λοί από εμάς εργά­ζο­νται. Κάποιοι φοι­τη­τές απα­σχο­λού­νται ήδη σε κλά­δους όπως οι τηλε­πι­κοι­νω­νί­ες, ο επι­σι­τι­σμός, το εμπό­ριο, ακό­μα και στη βαριά βιο­μη­χα­νία. Πολ­λές είναι οι φορές που κάνου­με μερο­κά­μα­το και χάνου­με τα μαθή­μα­τα μας και άλλες που δεν μας δίνε­ται καν φοι­τη­τι­κή άδεια και μας βάζουν το μαχαί­ρι στο λαι­μό για να δια­λέ­ξου­με δου­λεία ή εξεταστική».

Τόνι­σε ακό­μα πως «η στά­ση της Σωτη­ρί­ας μας φέρ­νει πάντα στο μυα­λό το σύν­θη­μα “Φοι­τη­τές – Εργα­τιά μια φωνή και μια γρο­θιά”. Για­τί πέρα από όλα αυτά, όλοι οι φοι­τη­τές, είμα­στε παι­διά εργα­τι­κών – λαϊ­κών οικο­γε­νειών και αντι­με­τω­πί­ζου­με όλοι τις ίδιες κατα­στά­σεις. Φοι­τη­τές που δυσκο­λεύ­ο­νται οικο­νο­μι­κά να σπου­δά­σουν μακριά από το σπί­τι τους και κάθε χρό­νο μένουν πολ­λοί εκτός των μετεγ­γρα­φών, φοι­τη­τές από την επαρ­χία στους οποί­ους δεν γίνε­ται πολ­λές φορές δεκτή η αίτη­ση τους για στέ­γα­ση στις εστί­ες. Τρέ­μει το φιλο­κάρ­δι το δικό μας και των οικο­γε­νειών μας όταν έρχε­ται η ώρα να φτά­νει λογα­ρια­σμός στα χέρια μας, όταν έρχε­ται η ώρα να πλη­ρώ­σου­με το νοί­κι. Φοβό­μα­στε μήπως αρρω­στή­σου­με εμείς ή κάποιος από την οικο­γέ­νεια μας και δεν έχου­με την κατάλ­λη­λη περί­θαλ­ψη. Ψαχνό­μα­στε κάθε χρό­νο να βρού­με πως θα κάνου­με και κάτι δημιουρ­γι­κό πέρα από τη σχο­λή μας, να ασχο­λη­θού­με με τον πολι­τι­σμό, με τον αθλη­τι­σμό, χωρίς να χρεια­στεί να πλη­ρώ­σου­με παρα­πά­νω και να επι­βα­ρύ­νου­με οικο­νο­μι­κά τις οικο­γέ­νειες μας».

Υπο­γράμ­μι­σε πως «ο μόνος δρό­μος μας είναι η αλλη­λεγ­γύη και η κοι­νή πάλη φοι­τη­τών και εργα­ζο­μέ­νων απέ­να­ντι σε κοι­νούς αντι­πά­λους» και «οργα­νώ­νου­με κοι­νή πάλη κόντρα στους επι­κίν­δυ­νους σχε­δια­σμούς που εμπλέ­κουν τη χώρα μας στον πόλε­μο» και ότι «τιμά­με τη μνή­μη της Σωτη­ρί­ας καθη­με­ρι­νά παλεύ­ο­ντας για τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες μας, για τα δικαιώ­μα­τα μας σε ζωή, μόρ­φω­ση, δου­λειά. Τιμά­με τη Σωτη­ρία στους αγώ­νες που δίνου­με ως φοι­τη­τές, παι­διά λαϊ­κών οικο­γε­νειών που θέλου­με να γίνου­με ολο­κλη­ρω­μέ­νοι επι­στή­μο­νες, δου­λεύ­ο­ντας στο αντι­κεί­με­νο πάνω στο οποίο σπου­δά­ζου­με και με όρους εργα­σί­ας ανθρώ­πι­νους και όχι ζού­γκλας. Τιμά­με τη Σωτη­ρία με αλλη­λεγ­γύη μετα­ξύ των φοι­τη­τών και των εργα­ζο­μέ­νων και όχι με αντα­γω­νι­στι­κό πνεύ­μα και πατή­μα­τα επί πτω­μά­των, όπως μας θέλουν να κάνου­με. Για­τί εχθρός μας δεν είναι ο συνά­δελ­φος μας, αλλά αυτοί που τσα­κί­ζουν τα δικαιώ­μα­τα μας και μας αφή­νουν να ζού­με με μισθούς πείνας».

Κατα­λή­γο­ντας ξεκα­θά­ρι­σε πως «συνε­χί­ζου­με μέσα από τους φοι­τη­τι­κούς μας συλ­λό­γους, να δυνα­μώ­νου­με τον αγώ­να μας κόντρα στην αντι­λαϊ­κή πολι­τι­κή, κόντρα σε αυτούς που δεν μας αφή­νουν να ζού­με με βάση τις δυνα­τό­τη­τες της επο­χής. Το παρά­δειγ­μα της Σωτη­ρί­ας Βασι­λα­κο­πού­λου πρέ­πει να ανα­δει­χθεί και να γίνει γνω­στό σε κάθε φοι­τη­τή του Παντεί­ου Πανε­πι­στη­μί­ου, διό­τι από την ηρω­ι­κή στά­ση της, από το ανά­στη­μα που σήκω­σε, παίρ­νου­με δύνα­μη και θάρ­ρος για τους αγώ­νες που δίνου­με και έχου­με ακό­μα πολ­λούς να δώσου­με. Σωτη­ρία πορευό­μα­στε στα βήμα­τα σου, δεν το βάζου­με κάτω, προ­χω­ρά­με με αισιο­δο­ξία που πηγά­ζει από τον δίκιο του αγώ­να μας!».

«Στο παράδειγμα της Σωτηρίας εκφράστηκε η σχέση μεταξύ φοιτητικού και εργατικού κινήματος»