Πάρτε μας, Αμερικάνοι… (Παρωδία, Κώστα Βάρναλη)

Παρωδία

Ήρθα­νε, ωραία κόρη,
ήρθαν οι Αμερικάνοι…
Φρού­τσου, φρού­τσου το φουστάνι,
πάρ­τε μας, Αμερικάνοι…
(Δημο­τι­κό μανιάτικο).

Πέσα­νε χιλιά­δες γλάροι
στ’ αχα­μνού­λι μας τομάρι,
οι συμ­μά­χοι Αμερικάνοι,
δεν αφή­σα­νε λιμάνι.

Πήρα­νε βου­νά και δάση
για τον Έχτο Στό­λο βάση
(«διευ­κό­λυν­ση» αιωνία,
έτσι λέγ’ η «συμ­φω­νία»!)

Καθα­νείς τη φαμε­λιά του,
τα παι­διά και τα σκυ­λιά του.
Θα μασά­νε ολημερίς
κι άμε διώχ’ τους, αν μπορείς.

Θα σ’ αρπά­ξουν απ’ τ’ αυτί
να σε διώ­ξουν σένα αυτοί.
Θα σε μπα­γλα­ρώ­σουν και
«Άι σιχτίρ, βαλκανικέ!»

Οι τρο­χοί τους θα σαρώνουν
κι ούτε σέν­τσι θα πλερώνουν.
Τώρα στων θεών το χώμα
με τα νύχια, με το στόμα
σκά­ψε για χιλιά­δες πάτους
άλλες τόσες αποπάτους.

Σε λιγά­κι θα μιλάς
Τέξας γλώσ­σα, αρχαία Ελλάς
και δε θα ρωτά κανείς
πού ’ναι η χώρα η ελληνίς.

Κι άμα ρίξουν πρώ­τες οι ΗΠΑ
όλη θα γενείς μια τρύπα!

Κώστας Βάρ­να­λης (Συλ­λο­γή «Οργή Λαού»)