Σωπά­στε αδέρ­φια. Το τρα­πέ­ζι είναι στρω­μέ­νο. Και δεν θα το ξεστρώ­σου­με πριν πάρει τέλος. Να πιή­τε σεις να πιουν κι αυτοί. Να πιω κι εγώ συντρό­φοι. Πασχα­λι­νό είν’ το τρα­πέ­ζι και μεγά­λο. Κι οχτρούς και φίλους τους χωρά­ει η ίδια τάβλα. Καθέ­νας το ποτή­ρι του να πιεί. Καθέ­νας να μεθύ­σει με το δικό του το μυα­λό … Συνε­χί­στε να δια­βά­ζε­τε το Πάσχα τρα­νό σαν την καρ­διά μας….