Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε η Βάσω Αλαγιάννη — Μας άφησε όμορφα τραγούδια

Πέθα­νε τα χαρά­μα­τα της Δευ­τέ­ρας η Βάσω Αλα­γιάν­νη, η συν­θέ­τρια και στι­χουρ­γός μεγά­λων επι­τυ­χιών του Μανώ­λη Ρασού­λη αλλά και του Νίκου Παπά­ζο­γλου. Την είδη­ση του θανά­του της έκα­νε γνω­στή η Χάρις Αλε­ξί­ου, μέσα από ανάρ­τη­ση στο instagram.

Συγκε­κρι­μέ­να η Χάρις Αλε­ξί­ου έγραψε: 

«Έφυ­γε ήσυ­χα στον ύπνο της
Αυτή η γυναί­κα που ήταν τόσα πολ­λά πράγματα.
Η «Svarno» .
Που έγρα­φε τραγούδια
Που θερά­πευε με Reiki
Που συμ­βού­λευε με αυτογνωσία
Που αγα­πού­σε με πάθος
Που κάπνι­ζε πολύ
Που έρα­βε
Που έπλε­κε
Που μας μάλω­νε να ξυπνήσουμε
Που γελού­σε σαν μωρό
Που τρα­γου­δού­σε
Που ταξί­δευε πολύ
Που μας γέμι­ζε δώρα
Η Βάσω Αλλα­γιάν­νη που την τρα­γού­δη­σα κι εγώ με τους στί­χους του Ρασού­λη και τους δικούς της στον Ζαμπέ­τα όπως την τρα­γού­δη­σαν και τόσοι άλλοι.
Η “Svarno” η φίλη μου και master μου στο Reiki
Έφυ­γε ήσυ­χα στον ύπνο της για να ανα­παυ­τεί για πάντα.»

Ποια ήταν η Βάσω Αλλαγιάνν

Η πρώ­τη δισκο­γρα­φι­κή της δου­λειά είχε τρο­με­ρή απή­χη­ση στο κοι­νό. Ήταν το «Χαρά­τσι» (1982), όπου σε στί­χους του Μανό­λη Ρασού­λη έγρα­ψε τον «Υδρο­χόο» και το «Λεμό­νι στην Πορ­το­κα­λιά», για τη φωνή του Νίκου Παπάζογλου.Η μεγά­λη επι­τυ­χία του τρί­πτυ­χου Αλλα­γιάν­νη, Ρασού­λη, Παπά­ζο­γλου έφε­ρε ακό­μη δύο δίσκους, τα «Σύνερ­γα» (1990) και το «Στο Λυκα­βητ­τό» (1991), με το τρα­γού­δι «Αχ Ελλά­δα» να γίνε­ται ο ύμνος που αγγί­ζει την ψυχή του σύγ­χρο­νου Έλληνα.

Η Βάσω Αλλα­γιάν­νη κατα­ξιω­μέ­νη πλέ­ον, συνερ­γά­ζε­ται δισκο­γρα­φι­κά με το Μανό­λη Λιδάκη
(«4 κύκλοι τρα­γου­διών», 1995), τη Βού­λα Σαβ­βί­δη («Το φίλη­μα του χρό­νου» 1992), την Πίτσα Παπα­δο­πού­λου («Με τα μάτια κλει­στά», 1994, με το τρα­γού­δι «Πού πάει η αγά­πη όταν φεύ­γει»), το Σταύ­ρο Λογα­ρί­δη («Ονει­ρε­μέ­νες πολι­τεί­ες», 1996), τη Χαρού­λα Αλε­ξί­ου («Παρά­ξε­νο Φως», 2000), το Δημή­τρη Μπά­ση («Μιλάω Χρό­νια», 2000) και άλλους (από το 92 γρά­φει η ίδια και τους στίχους).
Τα τρα­γού­δια της έχουν γίνει σημεία ανα­φο­ράς στην ελλη­νι­κή δισκο­γρα­φία, με απο­τέ­λε­σμα να συμπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται στο ρεπερ­τό­ριο ζωντα­νών εμφα­νί­σε­ων ερμη­νευ­τών και από τις δύο όχθες του ελλη­νι­κού τρα­γου­διού. Η ίδια έχει παρου­σιά­σει τη δου­λειά της στην Ελλά­δα και το εξω­τε­ρι­κό, με σημα­ντι­κό­τε­ρη στιγ­μή τη συναυ­λία στο Λυκα­βητ­τό με το Μανώ­λη Ρασούλη.

Οι ψυχές στο καθαρ­τή­ριο, του Προ­σπέρ Μεριμέ

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο