Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε η Ζαν Μορό, πρωταγανίστρια στο «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού»

Η πρω­τα­γω­νί­στρια μαζί με τον Μαρ­τσέ­λο Μαστρο­γιά­νι στο “Μετέ­ω­ρο Βήμα του Πελαρ­γού” του Θόδω­ρου Αγγε­λό­που­λου και ίνδαλ­μα του γαλ­λι­κού κινη­μα­το­γρά­φου Ζαν Μορό, πέθα­νε στο Παρί­σι σε ηλι­κία 89 ετών

Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρία του περιο­δι­κού Closer, η οικια­κή της βοη­θός βρή­κε την Ζαν Μορό νεκρή όταν πήγε στις 7.30΄το πρωί στο σπί­τι της οδού Φομπούρ Σεντ-Ονο­ρέ για να αρχί­σει τη δου­λειά της.

Γεν­νη­μέ­νη στις 23 Ιανουα­ρί­ου του 1928 στο Παρί­σι από πατέ­ρα εστιά­το­ρα και αγγλί­δα μητέ­ρα, χορεύ­τρια στο επάγ­γελ­μα, η αξέ­χα­στη ερμη­νεύ­τρια του τρα­γου­διού “Tourbillon” στην ται­νία “Jules et Jim” (Ζιλ και Τζιμ”) του Φραν­σουά Τρι­φό, γύρι­σε περισ­σό­τε­ρες από 130 ταινίες.

Η ηθο­ποιός με την αισθη­σια­κή ομορ­φιά και την απα­ρά­μιλ­λη επι­βλη­τι­κή φωνή, γοή­τευ­σε τους μεγα­λύ­τε­ρους σκη­νο­θέ­τες στα 65 χρό­νια της καριέ­ρας της, ανά­με­σά τους τον ‘Ορσον Γου­έλς (“Une histoire immortelle” /“Αθάνατη ιστο­ρία”), τον Λουίς Μπου­νιου­έλ ( (“Le Journal d’une femme de chambre”/ “Το ημε­ρο­λό­γιο μιας καμα­ριέ­ρας”), τον Μικε­λάν­τζε­λο Αντο­νιό­νι (“La notte”/“Η νύχτα”), τον Τζό­ζεφ Λόου­ζι (“Eva“ ‘/“Εύα”). Απέ­σπα­σε το 1992 το βρα­βείο Σεζάρ καλύ­τε­ρης ηθο­ποιού για την ερμη­νεία της στην ται­νία “La vieille qui marchait dans la mer” του Laurent Heynemann.

Η Μορό που τιμή­θη­κε το 1960 στις Κάν­νες για την ερμη­νεία της στην ται­νία “Moderato Cantabile” (“Μοντε­ρά­το Καντά­μπι­λε”) του Πίτερ Μπρουκ, υπήρ­ξε η μόνη ηθο­ποιός που προ­ή­δρευ­σε δύο φορές σε αυτό το κινη­μα­το­γρα­φι­κό φεστι­βάλ (το 1975 και το 1995). Επί­σης ήταν επα­νει­λημ­μέ­να η οικο­δέ­σποι­να της τελε­τής απο­νο­μής των βρα­βεί­ων του φεστι­βάλ στη Γαλ­λι­κή Ριβιέρα.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο