Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε η υψίφωνος Ζαννέτ Πηλού

Απε­βί­ω­σε τη Δευ­τέ­ρα 27 Απρι­λί­ου σε ηλι­κία 83 ετών η δια­κε­κρι­μέ­νη υψί­φω­νος Ζαν­νέτ Πηλού, η οποία διέ­γρα­ψε μια σπου­δαία καριέ­ρα τόσο στην Εθνι­κή Λυρι­κή Σκη­νή όσο και σε μεγά­λα λυρι­κά θέα­τρα του εξω­τε­ρι­κού, ερμη­νεύ­ο­ντας δεκά­δες πρω­τα­γω­νι­στι­κούς ρόλους του ρεπερτορίου.

Η Ζαν­νέτ Πηλού γεν­νή­θη­κε στην Αλε­ξάν­δρεια της Αιγύ­πτου. Ξεκί­νη­σε σπου­δές φωνη­τι­κής στη γενέ­τει­ρά της, ενώ συνέ­χι­σε σπου­δές στην Ιτα­λία πλάι στην Κάρ­λα Καστε­λά­νι. Σε νεα­ρή ηλι­κία πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε στο Θέα­τρο Σμε­ράλ­ντο του Μιλά­νου ως Βιο­λέτ­τα στην όπε­ρα Τραβιάτα.

Με την Εθνι­κή Λυρι­κή Σκη­νή συνερ­γά­στη­κε την περί­ο­δο 1969–1985 σε παρα­γω­γές τόσο στο Θέα­τρο Ολύ­μπια όσο και στο Ωδείο Ηρώ­δου Αττι­κού στο πλαί­σιο του Φεστι­βάλ Αθη­νών. Διέ­πρε­ψε ως Λιου (Του­ρα­ντότ), Σου­ζάν­να (Οι γάμοι του Φίγκα­ρο), Τσο-Τσο-Σαν (Μαντά­μα Μπατ­τερ­φλάι), Ντόν­να Ελβί­ρα (Ντον Τζο­βάν­νι), Δυσ­δαι­μό­να (Οθέλ­λος) και Μαρ­γα­ρί­τα (Φάουστ).

Στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1960 εμφα­νί­στη­κε στο Θέα­τρο «Ο Φοί­νι­κας της Βενε­τί­ας» ως Μιμή (Μπο­έμ) και Βιο­λέτ­τα (Τρα­βιά­τα), ενώ το 1964 ερμή­νευ­σε και πάλι τη Μιμή στην Κρα­τι­κή Όπε­ρα της Βιέν­νης. Ακο­λού­θη­σαν εμφα­νί­σεις σε σπου­δαία ευρω­παϊ­κά και αμε­ρι­κα­νι­κά λυρι­κά θέα­τρα (Λον­δί­νο, Βρυ­ξέλ­λες, Μιλά­νο, ‘Αμστερ­νταμ, Αμβούρ­γο, Αννό­βε­ρο, Κολω­νία, Γένο­βα, Βου­δα­πέ­στη, Παρί­σι, Βαρ­κε­λώ­νη, Λισα­βό­να, Σικά­γο, Νέα Ορλε­ά­νη, Χιού­στον, Φιλα­δέλ­φεια, Μπου­έ­νος ‘Αιρες), καθώς και σε διε­θνή φεστι­βάλ (Αιξ της Προ­βη­γκί­ας, Βισμπά­ντεν, Βερό­νας και Αθη­νών). Συνερ­γά­στη­κε με σημα­ντι­κούς αρχι­μου­σι­κούς και σκη­νο­θέ­τες. Το ρεπερ­τό­ριό της περιε­λάμ­βα­νε ένα ευρύ φάσμα ρόλων λυρι­κής και δρα­μα­τι­κής υψι­φώ­νου της ιτα­λι­κής και γαλ­λι­κής εργο­γρα­φί­ας όπως Ιου­λιέτ­τα (Ρωμαί­ος και Ιου­λιέτ­τα), Μανόν, Σου­ζάν­να (Οι γάμοι του Φίγκα­ρο), Μελισ­σάν­θη (Πελ­λέ­ας και Μελισ­σάν­θη), Νέντα (Παλιά­τσοι) κ.ά.

Κατά τη διάρ­κεια της στα­διο­δρο­μί­ας της τιμή­θη­κε επα­νει­λημ­μέ­να. Μετα­ξύ άλλων, τιμή­θη­κε από τη γαλ­λι­κή κυβέρ­νη­ση με τον τίτλο του Ιππό­τη των Γραμ­μά­των και των Τεχνών, ενώ το 1998 της απο­νε­μή­θη­κε το Βρα­βείο «Απόλ­λων» της Εται­ρεί­ας Φίλων της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής. Το 1998 πρω­τα­γω­νί­στη­σε στο Μέγα­ρο Μου­σι­κής Αθη­νών στην πρώ­τη πανελ­λή­νια παρου­σί­α­ση της όπε­ρας «Πελ­λέ­ας και Μελισ­σάν­θη» του Ντε­μπισ­σί. Υπήρ­ξε ιδρυ­τι­κό μέλος του Σωμα­τεί­ου «Υπο­τρο­φί­ες Μαρία Κάλ­λας», ενώ ασχο­λή­θη­κε συστη­μα­τι­κά και με τη φωνη­τι­κή διδασκαλία.

Η διοί­κη­ση και το προ­σω­πι­κό της Εθνι­κής Λυρι­κής Σκη­νής εκφρά­ζουν τη λύπη και τη βαθιά συγκί­νη­σή τους για το θάνα­τό της.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο