Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο αρχαιολόγος που ανακάλυψε τον «Πήλινο Στρατό»

Ο κινέ­ζος αρχαιο­λό­γος Ζάο Καν­γκ­μίν στον οποίο οφεί­λε­ται η ανα­κά­λυ­ψη του διά­ση­μου «Πήλι­νου Στρα­τού», τα αγάλ­μα­τα των πολε­μι­στών από τερα­κό­τα που φιλο­τε­χνή­θη­καν πριν από 2.200 χρό­νια, έφυ­γε από τη ζωή σε ηλι­κία 82 ετών την περα­σμέ­νη Παρα­σκευή, μετέ­δω­σαν τα κινε­ζι­κά κρα­τι­κά μέσα ενημέρωσης.

Ο Ζάο Καν­γκ­μίν ήταν ο πρώ­τος αρχαιο­λό­γος που ταυ­το­ποί­η­σε τα πήλι­να αγάλ­μα­τα τα οποία είχαν βρει προη­γου­μέ­νως αγρό­τες στην προ­σπά­θεια τους να ανοί­ξουν ένα πηγά­δι το 1974. Ο Καν­γκ­μίν ανα­κά­λυ­ψε ότι χρο­νο­λο­γού­νται από την επο­χή της Βασι­λεί­ας της Δυνα­στεί­ας Τσιν, ενώ στη συνέ­χεια ήταν ο πρώ­τος που πραγ­μα­το­ποί­η­σε αρχαιο­λο­γι­κές ανα­σκα­φές στην περιο­χή που βρί­σκε­ται στη βόρεια επαρ­χία Σααν­σί της Κίνας.

Οι 8.000 πολε­μι­στές από τερα­κό­τα που βρέ­θη­καν στην πόλη Σιάν, η οποία χτί­σθη­κε γύρω στο 250 π.Χ., είναι οι φύλα­κες του τάφου του πρώ­του αυτο­κρά­το­ρα της Κίνας Τσιν Σιχουάνγκ. Ο αυτο­κρά­το­ρας που ενο­ποί­η­σε την αχα­νή χώρα, πέθα­νε το 210 π.Χ. Εκα­το­ντά­δες χιλιά­δες του­ρί­στες επι­σκέ­πτο­νται κάθε χρό­νο την τοπο­θε­σία που περι­λαμ­βά­νε­ται στον κατά­λο­γο πολι­τι­στι­κής κλη­ρο­νο­μιάς της UNESCO. Εκεί οι Κινέ­ζοι έχουν την ευκαι­ρία να δουν ιδί­οις όμμα­σι τα επι­τεύγ­μα­τα του χιλιό­χρο­νου πολι­τι­σμού τους, χάρη στον οποίο εφευ­ρέ­θη­κε το μπα­ρού­τι και το χαρτί.

Το 1974 όταν οι αγρό­τες ανα­κά­λυ­ψαν στη Σιάν τον τάφο, αμέ­σως ειδο­ποί­η­σαν τον Ζάο Καν­γκ­μίν, επι­με­λη­τή τότε ενός τοπι­κού μου­σεί­ου. Όπως διη­γή­θη­κε αργό­τε­ρα σε άρθρο που δημο­σιεύ­θη­κε το 2014 στη επί­ση­μη ιστο­σε­λί­δα του Μου­σεί­ου του Πήλι­νου Στρα­τού, o αρχαιο­λό­γος πήγε στην περιο­χή μαζί με έναν ακό­μη υπεύ­θυ­νο. “Ήμα­σταν τόσο ενθου­σια­σμέ­νοι που ενώ πηγαί­να­με με τα ποδή­λα­τά μας είχα­με την εντύ­πω­ση ότι πετού­σα­με”, διη­γεί­ται. Μόλις δια­πί­στω­σε περί τίνος επρό­κει­το, ο Ζάο κάλε­σε τους αγρό­τες να βγά­λουν τα σπα­σμέ­να κομ­μά­τια των αγαλ­μά­των και να τα μετα­φέ­ρουν σε τρία φορ­τη­γά προ­κει­μέ­νου να τα πάνε στο μικρό τοπι­κό μου­σείο. Εκεί ο Ζάο ξεκί­νη­σε να συναρ­μο­λο­γεί τα αγάλ­μα­τα από τα σπα­σμέ­να κομ­μά­τια, μερι­κά εκ των οποί­ων είχαν το μέγε­θος ενός νυχιού.

«Ήταν το τέλος της κινε­ζι­κής πολι­τι­στι­κής επα­νά­στα­σης, όμως κάποιοι ήταν ακό­μα αντί­θε­τοι στην απο­κα­τά­στα­ση των αρχαί­ων αντικειμένων.Ετσι απο­φα­σί­σα­με να τα κρα­τή­σου­με μυστι­κά», εξη­γεί στο άρθρο του.

Το μυστι­κό όμως δεν μπό­ρε­σε να κρα­τη­θεί για και­ρό, έτσι οι αρχές μόλις έμα­θαν για την ανα­κά­λυ­ψη έστει­λαν μία μεγα­λύ­τε­ρη ομά­δα αρχαιο­λό­γων να δου­λέ­ψει μαζί του.

Το Κρα­τι­κό Συμ­βού­λιο της Κίνας ωστό­σο, παρα­δέ­χθη­κε αργό­τε­ρα ότι ο Ζάο ήταν εκεί­νος που «ξανα­έ­χτι­σε» με απί­στευ­τη προ­σο­χή και λεπτο­μέ­ρεια κομ­μά­τι ‑κομ­μά­τι το τάγ­μα των στρα­τιω­τών, τους τοξό­τες, τους ηνί­ο­χους, τις εκφρά­σεις στα πρό­σω­πά τους, τα κου­στού­μια, τα όπλα ακό­μα και το μονα­δι­κό κού­ρε­μα των μαλλιών.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο