Πέθανε ο αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος

Ο εμβλη­μα­τι­κός διευ­θυ­ντής του Ευγε­νί­δειου Πλα­νη­τά­ριου ήταν ένας άνθρω­πος που έπαι­ξε καθο­ρι­στι­κό ρόλο στην προ­ώ­θη­ση της αστρο­νο­μί­ας και γενι­κό­τε­ρα της επι­στή­μης στην Ελλάδα.

Σε ανάρ­τη­ση του στο Facebook, το Ίδρυ­μα Ευγε­νί­δου ανα­φέ­ρει: «Ο άνθρω­πος που για περισ­σό­τε­ρα από 50 χρό­νια βρι­σκό­ταν στο τιμό­νι του Ευγε­νι­δεί­ου Πλα­νη­τα­ρί­ου, ως Διευ­θυ­ντής του κι αργό­τε­ρα ως Επί­τι­μος Διευ­θυ­ντής δεν είναι πια μαζί μας. Ο Διο­νύ­σης Σιμό­που­λος έφυ­γε σήμε­ρα από κοντά μας, ήσυ­χα, περι­τρι­γυ­ρι­σμέ­νος από την οικο­γέ­νεια του. Αγα­πη­μέ­νε μας Διο­νύ­ση Σιμό­που­λε Αντίο».

O Δ. Σιμό­που­λος είχε κατα­γω­γή από τον Γρύλ­λο Ηλεί­ας και ήταν πατέ­ρας τριών παιδιών.
Η νεκρώ­σι­μη ακο­λου­θία στην Αθή­να του θα γίνει την Τρί­τη στην Αθή­να και μετά από επι­θυ­μία του, θα ταφεί στο Γρύλ­λο Ηλείας.

Ποιος ήταν ο Διονύσης Σιμόπουλος

Γεν­νή­θη­κε στα Γιάν­νε­να στις 8 Μαρ­τί­ου 1943 αλλά μεγά­λω­σε στην Πάτρα. Σπού­δα­σε Πολι­τι­κή Επι­κοι­νω­νία στο Πανε­πι­στή­μιο της Λουι­ζιά­να (ΗΠΑ). Την ίδια περί­ο­δο του απο­νε­μή­θη­καν διά­φο­ρα βρα­βεία και τιμη­τι­κές δια­κρί­σεις σε θέμα­τα ομι­λιών και επικοινωνίας.

Άρχι­σε να εργά­ζε­ται τον Ιανουά­ριο του 1968 και χρη­μά­τι­σε Επι­με­λη­τής (Ιαν.-Σεπ. 1968), Βοη­θός Διευ­θυ­ντής Εκπαί­δευ­σης (Σεπ. 1968-Σεπ. 1969), και Διευ­θυ­ντής Πλα­νη­τα­ρί­ου (Σεπ. 1969-Μαρ. 1973) στο Κέντρο Τεχνών και Επι­στη­μών της Λου­ϊ­ζιά­να (Louisiana Art & Science Museum) καθώς και Ειδι­κός Σύμ­βου­λος Επι­στη­μο­νι­κής Εκπαί­δευ­σης της Σχο­λι­κής Επι­τρο­πής (1970–1973).

Τον Οκτώ­βριο του 1972 προ­σκλή­θη­κε στην Αθή­να από το Ίδρυ­μα Ευγε­νί­δου όπου εργά­στη­κε ως Διευ­θυ­ντής του Ευγε­νι­δεί­ου Πλα­νη­τα­ρί­ου (Απρ. 1973-Απρ. 2014). Έχει διδά­ξει σε δεκά­δες επι­μορ­φω­τι­κά σεμι­νά­ρια απο­φοί­των πανε­πι­στη­μί­ου και στε­λε­χών επι­χει­ρή­σε­ων ως ειση­γη­τής θεμά­των επι­κοι­νω­νί­ας, λήψης απο­φά­σε­ων και επί­λυ­σης προ­βλη­μά­των, έχει παρα­κο­λου­θή­σει ενερ­γά πολυά­ριθ­μα Συνέ­δρια και Σεμι­νά­ρια όπου παρου­σί­α­σε εργα­σί­ες του, κι έχει δημο­σιεύ­σει εκα­το­ντά­δες άρθρα και μελέ­τες του σε Ελλη­νι­κά και ξένα περιο­δι­κά και εφημερίδες.

Χρη­μά­τι­σε πρό­ε­δρος της Ευρω­παϊ­κής Ένω­σης για την Αστρο­νο­μι­κή Εκπαί­δευ­ση (ΕΑΑΕ — European Association for Astronomy Education) (1994–2002), μέλος του Διοι­κη­τι­κού Συμ­βου­λί­ου της Διε­θνούς Εται­ρεί­ας Πλα­νη­τα­ρί­ων (1978–2008), Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της Ένω­σης Ευρω­παϊ­κών και Μεσο­γεια­κών Πλα­νη­τα­ρί­ων (1976–2008), Εταί­ρος (Fellow) της Βασι­λι­κής Αστρο­νο­μι­κής Εται­ρεί­ας της Αγγλί­ας (από το 1978) και της Διε­θνούς Εται­ρεί­ας Πλα­νη­τα­ρί­ων (από το 1980), και τακτι­κό μέλος πολ­λών άλλων διε­θνών επι­στη­μο­νι­κών οργανώσεων.

Το 1996 έλα­βε την ανώ­τα­τη τιμη­τι­κή διά­κρι­ση (IPS Service Award) της Διε­θνούς Εται­ρεί­ας Πλα­νη­τα­ρί­ων για την συνει­σφο­ρά του στη διε­θνή αστρο­νο­μι­κή εκπαί­δευ­ση, ενώ το 2006 τιμή­θη­κε με τον «Ακα­δη­μαϊ­κό Φοί­νι­κα» (Palmes Academiques) του Υπουρ­γεί­ου Παι­δεί­ας της Γαλλίας.

Στις 17 Οκτω­βρί­ου 2012, η Ένω­ση Ελλή­νων Φυσι­κών (ΕΕΦ) τον τίμη­σε για την συμ­βο­λή του στην εκλα­ΐ­κευ­ση της επι­στή­μης σε ειδι­κή εκδή­λω­ση στο Μέγα­ρο της Παλαιάς Βουλής.

Στην καθιε­ρω­μέ­νη ετή­σια πανη­γυ­ρι­κή συνε­δρία της Ακα­δη­μί­ας Αθη­νών στις 22 Δεκεμ­βρί­ου 2015, το ανώ­τα­το πνευ­μα­τι­κό ίδρυ­μα της χώρας τον βρά­βευ­σε «για τη συνο­λι­κή του προ­σφο­ρά στην εκλα­ΐ­κευ­ση και τη διά­δο­ση της Αστρο­νο­μί­ας και την πρό­τυ­πη λει­τουρ­γία του Ευγε­νι­δεί­ου Πλανηταρίου».