Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο ζωγράφος των τρένων Στέλιος Μαυρομάτης

Το δικό του τρέ­νο για την αιω­νιό­τη­τα ‑αυτή που οι καλ­λι­τέ­χνες την εξα­σφα­λί­ζουν πιο “εύκο­λα” χάρη στα έργα τους‑, “πήρε” χθές ο ζωγρά­φος των τρέ­νων Στέ­λιος Μαυρομάτης.

Γεν­νη­μέ­νος στην Πτο­λε­μαί­δα το 1930 ο Μαυ­ρο­μά­της έζη­σε το σύνο­λο του βίου του στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, βιο­πο­ρί­στη­κε ως υπάλ­λη­λος μεγά­λων επι­χει­ρή­σε­ων αλλά από πολύ νωρίς ασχο­λή­θη­κε με τη ζωγρα­φι­κή και ιδιαί­τε­ρα αυτή των τρένων…

«Τα αγα­πού­σε περισ­σό­τε­ρο από …εμάς. Εργά­στη­κε από ανά­γκη βιο­πο­ρι­σμού η μεγά­λη του όμως αγά­πη ήταν η ζωγρα­φι­κή και μ΄αυτή συνέ­χι­σε σχε­δόν …μανια­κά. Ζού­σε, σχε­δόν μόνι­μα, στο εργα­στή­ριο του “στο χωριό” όπως το απο­κα­λού­σε, στο Παλαί­φυ­το Πέλ­λας», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο γιός του Αντώ­νης Μαυ­ρο­μά­της ο οποί­ος μαζί με την αδελ­φή του Ανδρο­μά­χη Μαυ­ρο­μά­τη δια­χει­ρί­ζο­νται την Αστι­κή μη κερ­δο­σκο­πι­κή Εται­ρεία “Μ.Στέλιος Μαυ­ρο­μά­της ‑Τέχνη” με έδρα τη Θεσσαλονίκη.

«Το σπί­τι όπου έμε­να ήταν πίσω από τον επι­βα­τι­κό σταθ­μό Θεσ­σα­λο­νί­κης, στα λεγό­με­να σιδη­ρο­δρο­μι­κά σπί­τια. Είχαν περά­σει δυο χρό­νια, από τότε που είχα εγκα­τα­στα­θεί με την σύζυ­γό μου εκεί. Δεν με ενδιέ­φε­ρε καθό­λου το τρέ­νο, ώσπου ένα βρά­δυ ακού­γο­ντας το σφύ­ριγ­μα, κάπως κεντρί­στη­κα και την άλλη μέρα την ώρα που περ­νού­σε ένα τρέ­νο είπα : Δεν ζωγρα­φί­ζω ένα τρε­νά­κι… Έτσι ξεκί­νη­σα …Τώρα ακό­μα ζωγρα­φί­ζω τραί­να, εκτός από αυτήν την περί­ο­δο που ζωγρα­φί­ζω το λιμά­νι της Θεσ­σα­λο­νί­κης, όπως έχω ζωγρα­φί­σει και άλλες περιο­χές όπως τη Γενεύη, το ‘Αμστερ­νταμ, τη Βενε­τία, τη Σαντο­ρί­νη κ.α. Παρό­λα αυτά είναι έργα κλει­στά, μικρές σει­ρές. Η βασι­κή μου δου­λειά είναι το τρέ­νο» ελε­γε ο Στέ­λιος Μαυ­ρο­μά­της , προ ετών σε συνέ­ντευ­ξη του .

Έργα του βρί­σκο­νται στην Εθνι­κή Πινα­κο­θή­κη, στην Πινα­κο­θή­κη της Κύπρου (Λευ­κω­σία), στην Πινα­κο­θή­κη της Εται­ρί­ας Μακε­δο­νι­κών Σπου­δών, στην Πινα­κο­θή­κη του Δήμου Θεσ­σα­λο­νί­κης, σε Υπουρ­γεία (Εξω­τε­ρι­κών, Οικο­νο­μι­κών, Πολι­τι­σμού και Επι­στη­μών Ελλά­δος, Υπουρ­γείο Μακε­δο­νί­ας Θρά­κης) και σε ιδιω­τι­κές συλ­λο­γές στην Ελλά­δα και το εξω­τε­ρι­κό (Αμε­ρι­κή, Ιαπω­νία, Αίγυ­πτο, Κύπρο, Ουγ­γα­ρία, Βουλ­γα­ρία, κ.α).

Έχει πάρει μέρος σε περισ­σό­τε­ρες από πενή­ντα ατο­μι­κές και ομα­δι­κές εκθέ­σεις στην Ελλά­δα και στο εξω­τε­ρι­κό. Υπάρ­χει πλού­σια βιβλιο­γρα­φία για το έργο του από γνω­στούς ιστο­ρι­κούς και κρι­τι­κούς τέχνης σε δημο­σιεύ­σεις και εκδό­σεις στην Ελλά­δα και στο εξωτερικό.

Ο ζωγρά­φος στα­μά­τη­σε πριν απο λίγα χρό­νια να κατα­γρά­φει τα τρέ­να στους μου­σα­μά­δες του λόγω προ­βλη­μά­των υγεί­ας . Κηδεύ­τη­κε χθές Κυρια­κή 3 Μαΐ­ου 2020 από τον Ιερό Ναό της Αγί­ας Ανα­στα­σί­ας στην Θεσ­σα­λο­νί­κη σε κλει­στό κύκλο λόγω της παν­δη­μί­ας και των σχε­τι­κών απαγορεύσεων.

Σύμ­πτω­ση: Το φετι­νό Ημε­ρο­λό­γιο 2020 του Συλ­λό­γου “Φίλοι του Σιδη­ρο­δρό­μου Θεσ­σα­λο­νί­κης” είναι αφιε­ρω­μέ­νο στο Στέ­λιο Μαυ­ρο­μά­τη ο οποί­ος υπήρ­ξε ιδρυ­τι­κό μέλος του συλ­λό­γου και λάτρης του σιδη­ρο­δρό­μου. Το ημε­ρο­λό­γιο περι­λαμ­βά­νει 12 έργα του δημιουρ­γού (στη φωτο­γρα­φία — το έργο Composition 12- Μικτή Τεχνι­κή 120Χ 100 cm- έργο του 1989, που κοσμεί τον μήνα Μάιο, της απο­δη­μί­ας του).

Πηγή: ΑΠΕ / Βίκυ Χαρισοπούλου

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο