Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Ρομπέρ Οσέν

Ιερό τέρας του θεά­τρου, ο γάλ­λος ηθο­ποιός και σκη­νο­θέ­της Ρομπέρ Οσέν, γνω­στός για τον ρόλο του ως κόμη ντε Περάκ στην «Αγγε­λι­κή» και για τις μεγα­λειώ­δεις μου­σι­κές κωμω­δί­ες του όπως «Οι Άθλιοι», απε­βί­ω­σε χτες, ανα­κοί­νω­σε η σύζυ­γός του στο Γαλ­λι­κό Πρακτορείο.

Ο ηθο­ποιός, που είχε γιορ­τά­σει  την Τετάρ­τη, τα 93α γενέ­θλιά του, άφη­σε την τελευ­ταία του πνοή «σήμε­ρα το πρωί στο νοσο­κο­μείο» έπει­τα από «ένα ανα­πνευ­στι­κό πρό­βλη­μα», έκα­νε γνω­στό η ηθο­ποιός Καντίς Πατού, επι­βε­βαιώ­νο­ντας μια πλη­ρο­φο­ρία του περιο­δι­κού Le Point.

«Θέα­τρο σαν αυτό π θα δεί­τε μόνο στο σινε­μά», πρό­τει­νε αυτός ο υπέρ­μα­χος του θεά­τρου για τους πολ­λούς, με υπερ­πα­ρα­γω­γές όπως οι «Ένας άνθρω­πος που ονο­μα­ζό­ταν Ιησούς», «Οι Άθλιοι» ή «Η Πανα­γία των Παρισίων».

Προη­γου­μέ­νως όμως ήταν ένας ηθο­ποιός που είχε γίνει σύμ­βο­λο του σεξ στα χρό­νια του ’60 χάρη στο ρόλο του ως Ζοφρέ ντε Περάκ στην ται­νία «Αγγε­λι­κή, μαρ­κη­σία των αγγέ­λων» που τον έκα­νε διάσημο.

Γεν­νη­μέ­νος στις 30 Δεκεμ­βρί­ου 1927 από πατέ­ρα ιρα­νό ζωρο­ά­στρη συν­θέ­τη και ρωσί­δα ορθό­δο­ξη μητέ­ρα, ο Ρομπέρ Οσέν (Robert Hossein), που γεν­νή­θη­κε ως Ρομπέρ Οσε­νόφ, μεγά­λω­σε μέσα στη φτώ­χεια και απο­φά­σι­σε μετά τον πόλε­μο να αφιε­ρω­θεί στη δρα­μα­τι­κή τέχνη.

Στη Ρενς ιδρύ­ει το πρώ­το του «λαϊ­κό θέα­τρο» και μια σχο­λή από την οποία θα βγουν οι ηθο­ποιοί Ανε­μόν και Ιζα­μπέλ Ατζανί.

Στον κινη­μα­το­γρά­φο, η καριέ­ρα του εκτεί­νε­ται από το 1948 έως το 2019. Πρω­τα­γω­νί­στη­σε με την Μπρι­ζίτ Μπαρ­ντό στην «Ανά­παυ­ση του πολε­μι­στή» (1962) και έγι­νε ο ηθο­ποιός φετίχ του Ροζέ Βαντίμ («Βίτσιο και Αρε­τή» το 1963, «Μπαρ­μπα­ρέ­λα» το 1968).

«Υπήρ­ξε ηθο­ποιός, συγ­γρα­φέ­ας, σκη­νο­θέ­της, ήταν ο πρί­γκι­πας του λαϊ­κού θεά­τρου, οι επι­τυ­χί­ες του ήταν αμέ­τρη­τες, είχε γοη­τευ­τι­κό χαμό­γε­λο, βελού­δι­νο βλέμ­μα, ωραία φωνή: πόσα πλε­ο­νε­κτή­μα­τα για έναν άνδρα που είχε τη γοη­τεία του Ρομπέρ ΟΣΕΝ — είναι φυσι­κό αφού ήταν αυτός!», αντέ­δρα­σε στην είδη­ση του θανά­του του στο Twitter ο πρώ­ην πρό­ε­δρος του Φεστι­βάλ των Καν­νών Ζιλ Ζακόμπ.

«Ο πικρός βίος του Μαξ Χάβε­λα­αρ, Μια ιστο­ρία εκμε­τάλ­λευ­σης στις αποι­κί­ες καφέ»

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο