Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο Ιταλός σκηνοθέτης Κάρλο Βαντσίνα, “πατέρας” του cinepanettone

Πέθα­νε στα 67 του χρό­νια ο ιτα­λός σκη­νο­θέ­της Κάρ­λο Βαν­τσί­να, ένας από τους ”πατέ­ρες” του απο­κα­λού­με­νου “cinepanettone” (Σ.τ.Σ: του είδους εκεί­νου της ανά­λα­φρης κωμω­δί­ας, που είναι δημο­φι­λής στο ευρύ κοι­νό αλλά απε­χθής για τους κρι­τι­κούς του κινηματογράφου).

Ο Κάρ­λο Βαν­τσί­να, γιος ενός άλλου σκη­νο­θέ­τη κωμω­διών, του Στέ­νο Βαν­τσί­να, ξεκί­νη­σε την καριέ­ρα του πίσω από τις κάμε­ρες το 1976 με την ται­νία “Μήνας του μέλι­τος για τρεις”. Αυτή όμως που τον έκα­νε περισ­σό­τε­ρο γνω­στό ήταν “Οι δια­κο­πές των Χρι­στου­γέν­νων” το 1983, η οποία λαν­σά­ρι­σε ουσια­στι­κά και αυτό το νέο είδος φαρσοκωμωδίας.

Στα 40 χρό­νια καριέ­ρας του σκη­νο­θέ­τη­σε περί­που 60 ται­νί­ες, κάποιες από τις οποί­ες θεω­ρεί­ται ότι σατι­ρί­ζουν την ιτα­λι­κή κοι­νω­νία (π.χ “Το κυρια­κά­τι­κο γεύ­μα” του 2003 και το “Σε αυτό τον κόσμο των κλε­φτών”, το 2004). Κάποιες από τις άλλες ται­νί­ες του ήταν οι: “Δεν κλέ­βεις το σπί­τι του κλέ­φτη” , “Δια­κο­πές στην Αμε­ρι­κή”, “Γεύ­ση από αγά­πη”, “Γεύ­ση από θάλασ­σα”, “Παρα­μυ­θέ­νιος Γάμος”, “Ανα­το­λι­κά του Έρω­τα” και άλλες.

Το “cinepanettone” πήρε το όνο­μά του από την λέξη panettone –το είδος αυτό του γλυ­κού ψωμιού ή τσου­ρε­κιού που οι Ιτα­λοί τρώ­νε κατά παρά­δο­ση τα Χρι­στού­γεν­να-και την λέξη cine (κινη­μα­το­γρά­φος).

Από το 1983 ως το 2011 στην Ιτα­λία έβγαι­νε στους κινη­μα­το­γρά­φους μια τέτοια ται­νία την περί­ο­δο των Χριστουγέννων.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο