Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο κανακάρης της Φρειδερίκης, Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ

Πέθα­νε ο Κων­στα­ντί­νος Γλύξ­μπουργκ σε ηλι­κία 82 ετών. Γιος της δια­βό­η­της Φρει­δε­ρί­κης και του Παύ­λου, διε­τέ­λε­σε βασι­λιάς της Ελλά­δας από το 1964 έως το 1973.

Ο Γλυξ­μπουργκ νοση­λεύ­ο­νταν εδώ και μέρες στη ΜΕΘ ιδιω­τι­κού νοσο­κο­μεί­ου της Αθήνας.

Το κεφά­λαιο της μοναρ­χί­ας έκλει­σε ορι­στι­κά για το λαό το 1974, όταν τότε στο δημο­ψή­φι­σμα απο­φάν­θη­κε συντρι­πτι­κά κατά της μοναρ­χί­ας. Όμως πριν δύο δεκα­ε­τί­ες, ο κανα­κά­ρης της Φρει­δε­ρί­κης, κατόρ­θω­σε να μας αρπά­ξει με μια από­φα­ση του Ευρω­παϊ­κού Δικα­στη­ρί­ου περί­που 14 εκατ. ευρώ «ως απο­ζη­μί­ω­ση της κατα­σχε­θεί­σης περιου­σί­ας του»!!!

Ποια περιου­σία του; Ούτε μια σπι­θα­μή ελλη­νι­κής γης δε του ανή­κε νόμι­μα, ούτε ένα ευρώ δεν είναι δικό του, όλα κλεμ­μέ­να και από τον ιδρώ­τα του λαού.

Εκεί που μας χρω­στού­σε ο Κοκός, για όσα δει­νά τρά­βη­ξε ο λαός από αυτόν και την οικο­γέ­νειά του και όσα έκλε­ψαν από το λαό, έβα­λε βαθιά το χέρι στην τσέ­πη του λαού για μια ακό­μη φορά με ευθύ­νη των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων από το 1974 και μετά.

Με αίμα, δάκρυα, αλυ­σί­δες και ιδρώ­τα πλή­ρω­σε ο κοσμά­κης αυτόν και την οικο­γέ­νειά του, προ­γό­νους και απογόνους.

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο