Πέθανε ο κομμουνιστής Λογοτέχνης Γιάννης Καραβίδας. Έκτος στη σειρά από τα οχτώ παιδιά μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας, ο Γιάννης Καραβίδας γεννήθηκε στη Μικρή Γότιστα Ιωαννίνων το 1934, μεγάλωσε με πολλές στερήσεις που σημάδεψαν αδρά τη ζωή του, πολύ περισσότερο όταν αυτές οξύνθηκαν μέσα στο κλίμα της κατοχής με όλες τις μετέπειτα επιπτώσεις της. Ωστόσο, βιώνοντας τις όποιες οδυνηρές καταστάσεις, τόσο σαν παιδί όσο και σαν έφηβος, οξύνθηκε μέσα του και η αγωνιστική του διάθεση, η θέληση του να παλέψει για ένα δίκαιο και ειρηνικό κόσμο.
Η θέλησή του αυτή εκφράζεται άμεσα ή έμμεσα μέσα από το έργο του γενικά και ταυτόχρονα, υλοποιείται σε μια καθημερινή πρακτική. Στο δημοτικό σχολείο του χωριού του, έμαθε τα πρώτα γράμματα, όμως αποφοίτησε στα Γιάννινα, όπου στη συνέχεια σπούδασε παιδαγωγικά ως οικότροφος στο Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς για να πάρει το πτυχίο του εκπαιδευτικού το 1957. Μετά τη στρατιωτική του θητεία άσκησε το εκπαιδευτικό του λειτούργημα σε σχολεία της Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Αττικής μεταγγίζοντας στους μαθητές του πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης κι αγωνιζόμενης ελπίδας για το ποθούμενο καλύτερο αύριο του κόσμου. Στο μεταξύ, έγγαμος με την Αθηνά Μπανιά η οποία του συμπαραστάθηκε στο έργο του, τον στήριξε επάξια στη ζωή κι αφού του χάρισε, παράλληλα στο διάβα του χρόνου, μια κόρη, ένα γιο και 3 εγγόνια, «έφυγε» απ’ τη δική της τη ζωή κατά πως θέλησε η κοινή και σκληρή μοίρα των ανθρώπων.
Ο Γιάννης Καραβίδας με τη λογοτεχνία ασχολήθηκε από μαθητής ακόμα του Δημοτικού Σχολείου, γράφοντας ποίηση. Ποιήματά του άρχισαν να δημοσιεύονται από τα πρώτα γυμνασιακά του χρόνια.
Το 1965 εμφανίζεται επίσημα στα Γράμματα με την ποιητική του συλλογή «Σπίθες στο μάρμαρο» για ν’ ακολουθήσουν οι εξής:
«Ίχνη στο μαύρο και στο άσπρο» (1971)
«Ημερολόγιο εξόδου» (1973)
«Μέρες της ιστορίας μας» (1975)
«Poesie» (1977)
«Ο άλλος ήλιος» (1978)
«Τα παιδιά του 1979 μ.Χ.» (1979)
«Διασταυρώσεις» (1981)
«Διασταυρώσεις β’» (1985)
«Κυπριακοί απόηχοι» (1988)
«Ποιήματα 1965–1985» (1994)
«Ένας ήλιος νυκτόβιος» (1997)
«Σπορά στην άσφαλτο» (2001)
Επίσης, τύπωσε σε βιβλία του τα εξής κριτικά δοκίμια:
«Ο ποιητής Φοίβος Δέλφης» (1972)
«Το πολυτεχνείο στην ποίηση της Λιλής Ιακωβίδη» (1976)
«Λιλή Ιακωβίδη η ποιήτρια της νιότης» (1978)
«Ο γνήσιος ανθρωπισμός στην ποίηση του Θαλή Ρητοριδη» (1980)
«Φυσιολατρία και ανθρωπιά μέσα από τα γιαννιώτικα σονέτα και τους λυρικούς στοχασμούς του Γιώργου Βρέλλη» (1982)
«Η ποιητική πορεία του Βασίλη Κραψίτη» (1984)
«Η διαλεκτική της ειρήνης στην ποίηση του Γιώργου Κουλούκη» (1990)
«Η Ναταλία Αποστολοπούλου και η γυναίκα της αντίστασης» (1999)
«Νίκη Κακαβά Γαρίδη η ποιήτρια της όψιμης τόλμης» (2000)
Ο Γιάννης Καραβίδας έγραψε ακόμη πολλά άρθρα και κριτικά σημειώματα σ’ εφημερίδες και περιοδικά, έκανε παρουσιάσεις λογοτεχνών και διαλέξεις και συνεργάστηκε για μια περίπου δεκαετία ως κριτικός λογοτεχνικών βιβλίων με την εφημερίδα «Ριζοσπάστης».
Διαθέτει επίσης ανέκδοτο ποιητικό, δοκιμιακό και πεζογραφικό έργο. Ποιήματα του Γιάννη Καραβίδα μεταφράστηκαν στα ιταλικά, γαλλικά, πολωνικά και ουγγρικά.
Ο Ούγγρος νεοελληνιστής Kalman Szabo, κατατάσσοντας το Γιάννη Καραβίδα στη γενιά του ’60 τον συμπεριλαμβάνει στο βιβλίο του «Βυζαντινή και νεοελληνική λογοτεχνία».
Γενικά το έργο του αναφέρεται σ’ ελληνικές εγκυκλοπαίδειες, σε βιβλία ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας και ανθολογείται σε δικές μας και ξένες ανθολογίες.
Ο Γιάννης Καραβίδας διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών και έχει τύχει πολλών άλλων τιμητικών διακρίσεων.