Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο Κώστας Καζάκος

Έφυ­γε από τη ζωή σε ηλι­κία 87 ετών ο σπου­δαί­ος ηθο­ποιός Κώστας Καζά­κος. Τις τελευ­ταί­ες εβδο­μά­δες ο Κώστας Καζά­κος νοση­λευό­ταν στο νοσο­κο­μείο Ευαγγελισμός.

Ο Κώστας Καζά­κος γεν­νή­θη­κε στον Πύρ­γο Ηλεί­ας στις 29 Μαΐ­ου 1935. Ήταν ηθο­ποιός, σκη­νο­θέ­της και πρώ­ην βουλευτής.

Ήταν από­φοι­τος της Σχο­λής Κινη­μα­το­γρά­φου Λυκούρ­γου Σταυ­ρά­κου (συγκε­κρι­μέ­να του τμή­μα­τος Ηθο­ποιών και Σκη­νο­θε­τών), καθώς και της Δρα­μα­τι­κής Σχο­λής Θεά­τρου Τέχνης Καρό­λου Κουν.

Το 1973 τιμή­θη­κε με το Α’ Χρυ­σό Βρα­βείο του Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης για την αρτιό­τε­ρη παρα­γω­γή, της μετα­φο­ράς της Λυσι­στρά­της. Υπήρ­ξε αντι­πρό­ε­δρος του Ελλη­νι­κού Κέντρου του Διε­θνούς Ινστι­τού­του Θεάτρου.

Ήταν Ιδρυ­τι­κό μέλος του Ελλη­νο­α­ρα­βι­κού Συν­δέ­σμου και μέλος της Επι­τρο­πής Άδειας Άσκη­σης επαγ­γέλ­μα­τος του Ηθο­ποιού, συνι­δρυ­τής του Ελεύ­θε­ρου Θεά­τρου (μαζί με τον Λέο­ντα Τρι­βι­ζά) και ιδρυ­τής του ιδρύ­μα­τος «Τζέ­νη Καρέζη».

Υπήρ­ξε αντι­πρό­ε­δρος του Ελλη­νι­κού Κέντρου του Διε­θνούς Ινστι­τού­του Θεά­τρου, γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας της Πανελ­λή­νιας Ένω­σης Ελεύ­θε­ρου Θεά­τρου και Πρό­ε­δρος της Πανελ­λή­νιας Πολι­τι­στι­κής Κίνη­σης. Ιδρυ­τι­κό μέλος του Ελλη­νο­α­ρα­βι­κού Συν­δέ­σμου και μέλος της Επι­τρο­πής Αδεί­ας Άσκη­σης του Επαγ­γέλ­μα­τος του Ηθοποιού.

Τιμή­θη­κε με τον «Χρυ­σό Απόλ­λω­να», βρα­βείο ηθο­ποιού Ένω­σης Κρι­τι­κών Κινη­μα­το­γρά­φου Αθη­νών το 1967, και Α΄ Χρυ­σό Βρα­βείο του Φεστι­βάλ Κινη­μα­το­γρά­φου Θεσ­σα­λο­νί­κης το 1973 για την αρτιό­τε­ρη θεα­τρι­κή παρα­γω­γή («Λυσι­στρά­τη»). Τιμή­θη­κε ακό­μα με το Βρα­βείο της Ένω­σης Θεα­τρι­κών Συγ­γρα­φέ­ων και Κρι­τι­κών για το σύνο­λο της προ­σφο­ράς του.

Στις εκλο­γές του Σεπτεμ­βρί­ου 2007 και του Οκτω­βρί­ου 2009 εκλέ­χθη­κε βου­λευ­τής με το ΚΚΕ, ως επι­κε­φα­λής του ψηφο­δελ­τί­ου Επι­κρα­τεί­ας.

Από το 1968 μέχρι το 1992 υπήρ­ξε παντρε­μέ­νος με την ηθο­ποιό Τζέ­νη Καρέ­ζη, με την οποία απέ­κτη­σε τον γιο τους, τον επί­σης ηθο­ποιό Κων­στα­ντί­νο Καζά­κο (γενν. 1969).

Από το 1997 έως σήμε­ρα ήταν παντρε­μέ­νος με την ηθο­ποιό Τζέ­νη Κόλ­λια, με την οποία έχουν απο­κτή­σει τέσ­σε­ρα παι­διά: τον Αλέ­ξαν­δρο (γενν. 1997), την Άρτε­μι-Γεωρ­γία (γενν. 1998), την Ηλέ­κτρα (γενν. 2002) και τη Μάγια (γενν. 2008).

Η Άρτε­μις-Γεωρ­γία έχα­σε τη ζωή της στις 25 Ιου­νί­ου 1999, σε ηλι­κία 8 μηνών και μία εβδο­μά­δα μετά την βάπτι­σή της, πάσχο­ντας από μία σπά­νια ασθένεια.

Στη μακρά προ­σφο­ρά του στο θέα­τρο ανε­ξί­τη­λη σφρα­γί­δα άφη­σε η θρυ­λι­κή παρά­στα­ση «Το μεγά­λο μας τσίρ­κο» με την Τζέ­νη Καρέ­ζη και τον θία­σο τους το 1973, μετά την άλλη κοι­νή επι­τυ­χία τους «Θεο­δώ­ρα η μεγά­λη» 1968, κι αργό­τε­ρα «Ποιος φοβά­ται τη Βιρ­τζί­νια Γουλφ;» (1982) του Έντουαρντ Άλμπι σε σκη­νο­θε­σία του Ζιλ Ντα­σέν, «Δια­μά­ντια και μπλουζ» (1990) της Λού­λας Ανα­γνω­στά­κη, που ήταν και η τελευ­ταία κοι­νή τους εμφάνιση.

Πρω­τα­γω­νί­στη­σε σε πολ­λές ακό­μα θεα­τρι­κές επι­τυ­χί­ες όπως «Ο θάνα­τος του εμπο­ρά­κου» (1993) του Άρθουρ Μίλερ και «Η όπε­ρα της πεντά­ρας» (1993) του Μπέρ­τολτ Μπρεχτ σε σκη­νο­θε­σία Ζιλ Ντα­σέν, «Αντι­γό­νη» (1995) του Σοφο­κλή σε σκη­νο­θε­σία Μίνωα Βολα­νά­κη, «Βασι­λιάς Λιρ» (1996) του Σαίξ­πηρ, «Περι­μέ­νο­ντας τον Γκο­ντό» του Σάμιου­ελ Μπέ­κετ (1997), κ.ά. Στην τηλε­ό­ρα­ση συμ­με­τεί­χε συχνά ως ηθο­ποιός ή σκη­νο­θέ­της σε τηλε­ο­πτι­κές σει­ρές όπως Μαρί­να Αυγέ­ρη, Μεγά­λη Περι­πέ­τεια, Ο μεγά­λος ξεση­κω­μός, Μαύ­ρη Χρυ­σαλ­λί­δα, Κλει­στά Παρά­θυ­ρα, Τμή­μα Ηθών, Το Γελοί­ον του Πράγ­μα­τος, Εκτός Πορεί­ας, Βέρα στο Δεξί, Ζωή Ξανά κ.ά.

Αλή­θειες και ψέμα­τα για το λιμό στην Ουκρα­νία, Νίκος Μόττας

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο