Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο Λιβανέζος ποιητής Σαλάχ Στετιέ

Ο Λιβα­νέ­ζος συγ­γρα­φέ­ας και ποι­η­τής Σαλάχ Στε­τιέ, ο οποί­ος προ­σπά­θη­σε στο έργο του να συμ­φι­λιώ­σει τα ορά­μα­τα του κόσμου για την Ανα­το­λή και τη Δύση και επί­σης ακο­λού­θη­σε διπλω­μα­τι­κή στα­διο­δρο­μία, πέθα­νε σε ηλι­κία 90 ετών, ανα­κοί­νω­σε σήμε­ρα η πρε­σβεία του Λιβά­νου στη Γαλλία.

“Ένας φάρος της λογο­τε­χνί­ας και της διπλω­μα­τί­ας έσβη­σε στο Παρί­σι το βρά­δυ της 20ης Μαΐ­ου 2020”, ανα­κοί­νω­σε η πρε­σβεία στα μέσα κοι­νω­νι­κής δικτύ­ω­σης, χαι­ρε­τί­ζο­ντας έναν “τερά­στιο ποι­η­τή και συγ­γρα­φέα”. “Αφή­νει πίσω του μια μνη­μειώ­δη κλη­ρο­νο­μιά 250 έργων, χει­ρο­γρά­φων, έργων ζωγρα­φι­κής, σχε­δί­ων, φωτο­γρα­φιών και γλυ­πτών που εκτί­θε­νται στο μου­σείο Πολ Βαλε­ρί στο Σετ”.

Ο ποι­η­τής, που είχε εγκα­τα­στα­θεί στη Γαλ­λία, έχει μια αίθου­σα με το όνο­μά του στο μου­σείο Paul Valéry από το 2017. “Είμα­στε και οι δύο ποι­η­τές της Μεσο­γεί­ου… μιας από τις πιο σημα­ντι­κές περιο­χές στις προ­κλή­σεις του πολέ­μου και της παγκό­σμιας ειρή­νης”, έλεγε.

Γεν­νη­μέ­νος από οικο­γέ­νεια της σου­νι­τι­κής αστι­κής τάξης, στις 28 Δεκεμ­βρί­ου 1929, στη Βηρυ­τό, την επο­χή που ο Λίβα­νος τελού­σε υπό τη γαλ­λι­κή εντο­λή, ο Σαλάχ Στε­τιέ, του οποί­ου ο πατέ­ρας ήταν αρα­βό­φω­νος ποι­η­τής, επέ­λε­ξε να γρά­ψει στα γαλλικά.

Παρέ­μει­νε από­λυ­τα προ­ση­λω­μέ­νος στον Λίβα­νο, ο οποί­ος παρα­μέ­νει η βασι­κή πηγή της ποι­η­τι­κής του φαντα­σί­ας, ο Στε­τιέ είναι επί­σης ο συγ­γρα­φέ­ας δοκι­μί­ων, μετα­φρά­σε­ων Αρά­βων ποι­η­τών και κει­μέ­νων για την τέχνη. Το δοκί­μιό του “Les Porteurs de feu” (1972) ήταν μια ενδε­λε­χής μελέ­τη των πνευ­μα­τι­κών ριζών του αρα­βι­κού κόσμου, καθώς και του πιθα­νού μέλ­λο­ντός του.

Ο Στε­τιέ απέ­σπα­σε το Grand Prix de la Francophonie (Μεγά­λο Βρα­βείο της Γαλ­λο­φω­νί­ας) από τη Γαλ­λι­κή Ακα­δη­μία το 1995 για το σύνο­λο του έργου του.

Συν­δέ­θη­κε με πολ­λούς συγ­γρα­φείς του 20ού αιώ­να, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νων των Πιερ-Ζαν Ζουβ, Ανρί Μισό, Ρενέ Σαρ και Ιβ Μπονφουά.

Ταυ­τό­χρο­να, ακο­λού­θη­σε διπλω­μα­τι­κή καριέ­ρα: πρώ­ην πρε­σβευ­τής του Λιβά­νου, κυρί­ως στην Ολλαν­δία και το Μαρό­κο, εκπρο­σώ­πη­σε επί­σης τη χώρα του στην UNESCO στο Παρί­σι και διε­τέ­λε­σε διευ­θυ­ντής πολι­τι­κών υπο­θέ­σε­ων και γενι­κός γραμ­μα­τέ­ας του υπουρ­γεί­ου Εξω­τε­ρι­κών του Λιβάνου.

“Χάνου­με έναν αγα­πη­μέ­νο φίλο που εργά­στη­κε για την ειρή­νη και τον διά­λο­γο των πολι­τι­σμών, ξεκι­νώ­ντας από τη δική του αρα­βι­κή παρά­δο­ση”, σχο­λί­α­σε στο Twitter η γενι­κή διευ­θύ­ντρια της UNESCO Οντρέ Αζουλέ.

Ο επι­κε­φα­λής του Ινστι­τού­του Αρα­βι­κού Κόσμου, ο Τζακ Λανγκ, απο­χαι­ρέ­τη­σε έναν “ερα­στή του κόσμου”. “Γνή­σιος πρε­σβευ­τής της ειρή­νης, της ποί­η­σης, του πολι­τι­σμού και του λόγου άνοι­γε τις πύλες σε νέους καλ­λι­τε­χνι­κούς και διπλω­μα­τι­κούς ορίζοντες”.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο