Πέθανε ο μπαρμπα-Σπύρος Λουκάς (1938–2021) Ο καραγκιοζοπαίχτης και καλλιτέχνης κέρινων ομοιωμάτων

Ο μπαρ­μπα-Σπύ­ρος φίλος του ΚΚΕ μέχρι τα στερ­νά του, πέθα­νε το Σάβ­βα­το, 27.3.2021 και κηδεύ­τη­κε την επο­μέ­νη στους Αγ. Θεο­δώ­ρους. Οικο­δό­μος στο επάγ­γελ­μα στα νειά­τα του, άλλα­ξε και άλλα επαγ­γέλ­μα­τα. Τις τελευ­ταί­ες δεκα­ε­τί­ες έμε­νε μόνι­μα στους Αγ. Θεο­δώ­ρους, όπου ανέ­πτυ­ξε μια πλού­σια καλ­λι­τε­χνι­κή δρα­στη­ριό­τη­τα. Δια­τη­ρού­σε στέ­κι τα καλο­καί­ρια, όπου στον μπερ­ντέ του ανέ­βα­ζε σπου­δαί­ες παρα­στά­σεις Καρα­γκιό­ζη, γεμί­ζο­ντας χαρά και προ­βλη­μα­τι­σμό με τα κοι­νω­νι­κο-πολι­τι­κά μηνύ­μα­τα που ανέ­κα­θεν έστελ­νε το Ελλη­νι­κό Λαϊ­κό Θέα­τρο Σκιών σε παι­διά και ενή­λι­κες. Το Αρχείο του με παλιές φιγού­ρες Καρα­γκιό­ζη είναι πολ­λές, καθώς και το Αρχείο του περιέ­χει και πολ­λούς πίνα­κες ζωγρα­φι­κής, που θυμί­ζουν Θεό­φι­λο, καθ’ ότι λαϊ­κός τύπος ο ίδιος. Για ένα διά­στη­μα (2011—2013) η Επι­τρο­πή Ειρή­νης Αγ. Θεο­δώ­ρων, με πρω­το­πό­ρο το δρα­στή­ριο τότε Πρό­ε­δρό της, Μενέ­λαο Μενε­λά­ου, μέλος του ΚΚΕ, συνερ­γά­στη­κε μαζί του και ανέ­βα­σε αρκε­τές θεα­τρι­κές παρα­στά­σεις σε κλει­στό χώρο, που προ­σέ­φε­ρε αφι­λο­κερ­δώς το μέλος της Ιωάν­να Λαζάρου.

Επί­σης, ασχο­λού­νταν με την κατα­σκευή κέρι­νων ομοιω­μά­των, όπου είχε ζωντα­νέ­ψει δεκά­δες ήρω­ες του 1821, καλ­λι­τέ­χνες, ηθο­ποιούς, μου­σι­κούς και ζωγρά­φους, ακό­μη και πολι­τι­κούς, Έλλη­νες και ξένους. Τα εκα­το­ντά­δες έργα του κιν­δυ­νεύ­ουν να κατα­στρα­φούν και ίσως ν’ αφα­νι­στούν στην ανα­κύ­κλω­ση, τώρα, περισ­σό­τε­ρο παρά ποτέ. Ο Δήμος των Αγ. Θεο­δώ­ρων του υπο­σχό­ταν εδώ και δεκα­ε­τί­ες ότι θα κατα­σκευά­σει υπο­δο­μή για εκθε­σια­κό χώρο, αλλά…

Ο θησαυ­ρός αυτός, το συντο­μό­τε­ρο δυνα­τό και με την ενερ­γο­ποί­η­ση της ΚΟΒ Αγ. Θεο­δώ­ρων όλων των πολι­τι­στι­κών φορέ­ων και των φιλό­τε­χνων κατοί­κων της περιο­χής, αλλά και όλων των Δημο­τι­κών Παρα­τά­ξε­ων, πρέ­πει να μη χαθεί. Να προ­χω­ρή­σουν όλοι μαζί στην υλο­ποί­η­ση του ονεί­ρου του εκλι­πό­ντος μπαρ­μπα-Σπύ­ρου Λου­κά, για να μη χαθεί το όρα­μά του και φυσι­κά το σημα­ντι­κό αυτό υλι­κό. Να ιδρυ­θεί και να λει­τουρ­γή­σει ένα Μου­σείο Λαϊ­κής Τέχνης, όπου θα εκτί­θε­νται όλα τα έργα του, αλλά και άλλα έργα της τοπι­κής λαϊ­κής τέχνης.

Κρί­μα που φεύ­γουν τέτοιου είδους άνθρω­ποι, που στη ζωή και μετά θάνα­το η επί­ση­μη αστι­κή πολι­τεία ούτε τους τίμη­σε, ούτε καν νοιά­στη­κε γι’ αυτούς. Για­τί, απλού­στα­τα αυτοί οι άνθρω­ποι είναι του λαού και όχι της εξου­σί­ας, όπως ο θρυ­λι­κός ήρω­ας του μπερ­ντέ, ο Καραγκιόζης…

Οι ντό­πιοι κάτοι­κοι θα τον θυμού­νται με νοσταλ­γία και θα τιμούν τη μνή­μη του.

Ο φίλος του,
Θανά­σης Ν. Καραγιάννης