Πέθανε ο μπασκετμπολίστας της ΑΕΚ Στέβαν Γέλοβατς

Λίγες μόλις εβδο­μά­δες μετά το εγκε­φα­λι­κό που υπέ­στη κατά την διάρ­κεια προ­πό­νη­σης «έφυ­γε» από τη ζωή, σε ηλι­κία μόλις 32 ετών, ο Σέρ­βος καλα­θο­σφαι­ρι­στής της ΑΕΚ Στέ­βαν Γέλοβατς.

Ο 32χρονος αθλη­τής πέθα­νε σε νοσο­κο­μείο της Σερ­βί­ας, όπου νοση­λεύ­ο­νταν σε κατα­στο­λή εδώ και μερι­κές ημέ­ρες. Στις 14 Νοεμ­βρί­ου είχε υπο­στεί εγκε­φα­λι­κό επει­σό­διο στο κλει­στό των Ανω Λιο­σί­ων και είχε δια­κο­μι­στεί σε νοση­λευ­τι­κή μονά­δα της Αθή­νας. Αργό­τε­ρα η οικο­γέ­νειά του απο­φά­σι­σε να μετα­φερ­θεί στην πατρί­δα του.

Γεν­νη­μέ­νος το 1989 στο Νόβι Σαντ, ο Γέλο­βατς έκα­νε τα πρώ­τα του μπα­σκε­τι­κά βήμα­τα στην ΚΚ Βιζού­ρα, συνέ­χι­σε στην Μέγκα Βιζού­ρα, έπαι­ξε σε Ερυ­θρό Αστέ­ρα, Αντά­λια, Καζέρ­τα, Λιέ­του­βος Ρίτας, Σαρα­γό­σα, Νίζ­νι, Μπά­μπεργκ, Γκα­ζια­ντέπ, ενώ πέρυ­σι αγω­νί­στη­κε στην Ιαπω­νία και φέτος ήρθε στην ΑΕΚ.

Σε ανα­κοί­νω­ση της η ΚΑΕ ΑΕΚ σημειώνει:

«Πώς να τα βάλεις με τα κελεύ­σμα­τα της μοί­ρας; Πώς να συμ­βι­βα­στείς με τα ακατανόητα;
Το γελα­στό παι­δί μας έφυγε…
ΤΡΑΓΩΔΙΑ… Ανεί­πω­τος ο πόνος. Το θλι­βε­ρό μαντά­το έφτα­σε πριν λίγο από τη Σερβία.
Ο μαχη­τής μας, ο αδερ­φός μας, ο Stevan έγι­νε άγγε­λος. Πέτα­ξε στους ουρανούς…
17 Αυγού­στου 2021. Πάτη­σε Λιό­σια. Μας χάρι­σε απλό­χε­ρα το χαμό­γε­λο. Δύσκο­λοι οι και­ροί. Το είχα­με όλοι ανάγκη.
14 Νοεμ­βρί­ου 2021. Πάγω­σε ο χρό­νος. Ο αδερ­φός μας άρχι­σε να δίνει την πιο μεγά­λη μάχη της ζωής του.
Αντλού­σε δύνα­μη η ομά­δα από τον αγώ­να του. Από το πάθος του. Από την προσ­δο­κία. Από την ελπίδα.
5 Δεκεμ­βρί­ου 2021. 22 ημέ­ρες μετά δηλα­δή… Η άνι­ση μάχη τελεί­ω­σε. Ο Stevan δεν άντεξε…
Τι να πεις στην οικο­γέ­νειά του τώρα; Στους γονείς του; Στην αδερ­φή του, στη σύντροφο;
Τσα­κι­σμέ­νη και η αθλη­τι­κή του οικο­γέ­νεια, η Α.Ε.Κ. Πώς να συνει­δη­το­ποι­ή­σει, ότι έχα­σε το παλι­κά­ρι της;
“Άγγε­λε συ που κάπου εδώ γύρω πετάς πολυ­πα­θής και αόρα­τος, πιά­σε μου το χέρι, χρυ­σω­μέ­νες έχουν τις παγί­δες οι άνθρω­ποι…”, έγρα­ψε ο ποιητής.
Δεν υπάρ­χουν λόγια παρη­γο­ριάς. Δεν υπάρχουν…
Η Ιστο­ρία του ενδό­ξου Σωμα­τεί­ου μας συνυ­φυ­σμέ­νη με τα δύσκο­λα και τις τρα­γω­δί­ες, αλλά Χάρε το παράκανες…
“Σπά­σε καρ­διά μου εχά­θη το γελα­στό παιδί…”.
Καλό κατευό­διο, αδερ­φέ μας».