Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο ποιητής Κώστας Γ. Παπαγεωργίου

Πέθα­νε τα ξημε­ρώ­μα­τα, σε ηλι­κία 76 ετών, ο ποι­η­τής Κώστας Γ. Παπα­γε­ωρ­γί­ου, που γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1945 και ανή­κε στη «γενιά του ΄70», την οποία είχε ο ίδιος συστη­μα­τι­κά μελε­τή­σει, εκδί­δο­ντας ήδη από το 1989 το σχε­τι­κό ομό­τι­τλο δοκί­μιο και βαπτί­ζο­ντάς-την «γενιά της άρνη­σης». Υπήρ­ξε ιδιαί­τε­ρα ενερ­γός τόσο στην ποί­η­ση όσο και στην δοκι­μιο­γρα­φία, την πεζο­γρα­φία και την κρι­τι­κή μελέ­τη της λογο­τε­χνί­ας. Είχε εντρυ­φή­σει σε πολ­λά είδη λόγου, όμως η ποί­η­ση παρέ­μει­νε πάντα «ο βασι­κός δημιουρ­γι­κός του δρόμος».

Η Εται­ρεία Συγ­γρα­φέ­ων εκφρά­ζει στους οικεί­ους του θανό­ντος με ανα­κοί­νω­ση της θερ­μά συλλυπητήρια.

Ο Παπα­γε­ωρ­γί­ου σπού­δα­σε νομι­κά και φιλο­λο­γία. Στα γράμ­μα­τα πρω­το­εμ­φα­νί­στη­κε με την ποι­η­τι­κή συλ­λο­γή Ποι­ή­μα­τα το 1966. Εργά­στη­κε ως δικη­γό­ρος από το 1972 ως το 1978 στη συνέ­χεια όμως, ασχο­λή­θη­κε απο­κλει­στι­κά με την λογο­τε­χνία και με ό,τι αμέ­σως ή εμμέ­σως σχε­τι­ζό­ταν μ’ αυτήν.

Εργά­στη­κε στην Ελλη­νι­κή Ραδιο­φω­νία, ως σύμ­βου­λος σε θέμα­τα λογο­τε­χνί­ας και ως επι­με­λη­τής λογο­τε­χνι­κών εκπο­μπών και εκδη­λώ­σε­ων στο Τρί­το Πρό­γραμ­μα. Παράλ­λη­λα, εργά­στη­κε ως καθη­γη­τής στη Δρα­μα­τι­κή Σχο­λή του Ωδεί­ου Αθη­νών, διδά­σκο­ντας Ιστο­ρία Θεά­τρου και Λογοτεχνίας.

Συνερ­γά­στη­κε με κάποια από τα πιο σημα­ντι­κά λογο­τε­χνι­κά περιο­δι­κά της Αθή­νας και της Θεσ­σα­λο­νί­κης («Αντί», «Λέξη», «Δέντρο», «Δια­βά­ζω», «Εντευ­κτή­ριο», «Τραμ» κ.α.) και συν­διεύ­θυ­νε, μαζί με τον ποι­η­τή Γιώρ­γο Μαρ­κό­που­λο, το περιο­δι­κό Ποι­η­τι­κά (εκδ. Γκο­βό­στη). Στα χρό­νια της χού­ντας, είχε δια­τε­λέ­σει συνυ­πεύ­θυ­νος στη σύντα­ξη των ετή­σιων ομα­δι­κών αντι­δι­κτα­το­ρι­κών εκδό­σε­ων Κατά­θε­ση ’73 και Κατά­θε­ση ’74.

Ο θάνα­τος υπήρ­ξε πάντα καθο­ρι­στι­κός στην ποί­η­σή του. Έτσι το 1995 συνέ­τα­ξε, μαζί με τον ποι­η­τή Γιάν­νη Βαρ­βέ­ρη, την Ελλη­νι­κή ποι­η­τι­κή ανθο­λο­γία θανά­του του εικο­στού αιώνα.

Άσκη­σε συστη­μα­τι­κά λογο­τε­χνι­κή κρι­τι­κή από περιο­δι­κά και εφημερίδες.

Από το 1982 ως το 1998 εξέ­δι­δε και διηύ­θυ­νε το περιο­δι­κό Γράμ­μα­τα και Τέχνες.

Ποι­ή­μα­τά του μελο­ποι­ή­θη­καν και κυκλο­φό­ρη­σαν σε δίσκους από τον Θάνο Μικρού­τσι­κο («Ιχνο­γρα­φία»), από τον Νίκο Τάτση («Έρα­να»), καθώς και από τον Χάρη Κατσι­μί­χα. Είχε βρα­βευ­τεί το 2001 με το Κρα­τι­κό Βρα­βείο Ποί­η­σης και με το Βρα­βείο Ποί­η­σης του περιο­δι­κού Δια­βά­ζω για το βιβλίο Κλεμ­μέ­νη Ιστο­ρία, το 2009 με το Βρα­βείο Ιδρύ­μα­τος Πέτρου Χάρη της Ακα­δη­μί­ας Αθη­νών για το σύνο­λο του έργου του και το 2012 με το Βρα­βείο Νου­βέ­λας-Διη­γή­μα­τος του περιο­δι­κού Διαβάζω.

Έργα του:

Ποι­ή­μα­τα, Αθή­να 1966, Συλ­λο­γή, Αθή­να, Φέξης 1970,

Επί πυγήν καθί­σαι, Κέδρος 1972.

Ιχνο­γρα­φία, Κέδρος 1975, 3η έκδο­ση 1983,

Το οικο­γε­νεια­κό δέντρο, Κέδρος 1978,

Το σκο­τω­μέ­νο αίμα, Κέδρος 1982,

Κάτω στον ύπνο, Κέδρος 1986,

Ραμ­μέ­νο στό­μα, Κέδρος 1990,

Ποι­ή­μα­τα (1972–1990), συγκε­ντρω­τι­κή έκδο­ση, Αθή­να, Κανά­κη 1995,

Πατρί­δα το αίμα, Καστα­νιώ­της 1996,

Κλεμ­μέ­νη ιστο­ρία, Κέδρος 2000,

Ποι­ή­μα­τα (1972–2000), Αλε­ξάν­δρεια 2004,

Πεζο­γρα­φία:

Το γιο­τά­πα­το, Κέδρος 1977,

Των Αγί­ων Πάντων, Κέδρος 1992,

’Αννα, τώρα κοι­μή­σου, Γνώ­ση 1995,

Ελλη­νι­κά Γράμ­μα­τα, 2001,

Πήρε φως, Κέδρος 1998,

Αντί σιω­πής, Σει­ρά: «Γράμ­μα­τα για σένα», Ελλη­νι­κά Γράμ­μα­τα, 2003

Ακο­λου­θή­στε το Ατέ­χνως στο Google News, στο Facebook και στο Twitter

Ν. Μπε­λο­γιάν­νης Ν. Πλου­μπί­δης – Στο σπί­τι των ηρώων

 

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο