Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης

Πέθα­νε ο πρώ­ην Πρό­ε­δρος της Δημο­κρα­τί­ας Χρή­στος Σαρ­τζε­τά­κης, σε ηλι­κία 93 ετών μετά από μακρά νοση­λεία του στην εντα­τι­κή του Λαϊ­κού Νοσο­κο­μεί­ου, όπου εισή­χθη με πνευ­μο­νία στις αρχές Δεκεμβρίου.

Ο Χρή­στος Σαρ­τζε­τά­κης ήταν ανώ­τα­τος δικα­στι­κός και πολι­τι­κός, που διε­τέ­λε­σε Πρό­ε­δρος της Ελλη­νι­κής Δημο­κρα­τί­ας από το 1985 έως το 1990. Γεν­νή­θη­κε στις 6 Απρι­λί­ου 1929 στη Νεά­πο­λη Θεσ­σα­λο­νί­κης. Ο πατέ­ρας του ήταν αξιω­μα­τι­κός της Χωρο­φυ­λα­κής, κατα­γό­με­νος από τα Χανιά. Η μητέ­ρα του, το γένος Γραμ­με­νό­που­λου, ήταν από το Σκλή­θρο Φλώ­ρι­νας, κόρη του Μακε­δο­νο­μά­χου Κοσμά Γραμ­με­νό­που­λου Ήταν πτυ­χιού­χος της Νομι­κής Σχο­λής του Πανε­πι­στη­μί­ου Θεσ­σα­λο­νί­κης και εισήλ­θε στον δικα­στι­κό κλά­δο το 1955. Το 1961 ήταν ανα­κρι­τής στο Αγρί­νιο, στην ανά­κρι­ση του παι­δα­γω­γού Μιχά­λη Παπαμαύρου.

Το 1956 υπη­ρέ­τη­σε ως Ειρη­νο­δί­κης στην Κλει­σού­ρα Καστο­ριάς. Το 1963 υπη­ρέ­τη­σε στο Πρω­το­δι­κείο Θεσ­σα­λο­νί­κης.​​​​​​​ Ως πρω­τό­δι­κης έγι­νε πανελ­λη­νί­ως και διε­θνώς γνω­στός από την εμπλο­κή του ως ανα­κρι­τής στην πολύ­κρο­τη υπό­θε­ση της δολο­φο­νί­ας τού βου­λευ­τή της ΕΔΑ Γρη­γό­ρη Λαμπρά­κη, έργο το οποίο προ­ώ­θη­σε με απο­φα­σι­στι­κό­τη­τα και αμε­ρο­λη­ψία, ανοί­γο­ντας το δρό­μο για την από­δο­ση των ευθυ­νών, καθώς και από τη σχε­τι­κή με την υπό­θε­ση Λαμπρά­κη ται­νία του Κώστα Γαβρά «Ζ» (τον υπο­δύ­θη­κε ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν).

Το 1965 έλα­βε εκπαι­δευ­τι­κή άδεια για σπου­δές Εμπο­ρι­κού και Ευρω­παϊ­κού Κοι­νο­τι­κού Δικαί­ου στο Παρί­σι, αλλά το 1967 η δικτα­το­ρία τον ανα­κά­λε­σε στην Αθή­να και τον απέ­λυ­σε από τη θέση του τον επό­με­νο χρό­νο. Στη συνέ­χεια, για την αντι­δι­κτα­το­ρι­κή του δρά­ση φυλα­κί­στη­κε και βασα­νί­στη­κε. Απο­λύ­θη­κε από τις φυλα­κές της χού­ντας το 1971 μετά από διε­θνή κινητοποίηση.

Απο­κα­τα­στά­θη­κε ως εφέ­της μετά το 1974 και προ­βι­βά­στη­κε σε αρε­ο­πα­γί­τη τον Οκτώ­βριο τού 1982. Κατά την περί­ο­δο που συνέ­πι­πτε με το τέλος τής πρώ­της προ­ε­δρι­κής θητεί­ας τού Κων­στα­ντί­νου Καρα­μαν­λή, το ΠΑΣΟΚ, παράλ­λη­λα με συνταγ­μα­τι­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις που περιό­ρι­ζαν δρα­στι­κά τις προ­ε­δρι­κές αρμο­διό­τη­τες και εξου­σί­ες, πρό­τει­νε τον Χρή­στο Σαρ­τζε­τά­κη ως Πρό­ε­δρο της Δημο­κρα­τί­ας. Η εκλο­γή του έγι­νε από τη Βου­λή στις 29 Μαρ­τί­ου 1985 και η θητεία έλη­ξε στις 5 Μαΐ­ου 1990, με την επα­νε­κλο­γή του Κων­στα­ντί­νου Καρα­μαν­λή στο ανώ­τα­το πολι­τεια­κό αξίωμα.

Η εκλο­γή του συν­δέ­θη­κε με δύο προ­βλή­μα­τα Συνταγ­μα­τι­κού Δικαί­ου, τα «χρω­μα­τι­στά ψηφο­δέλ­τια» και την «ψήφο Αλευ­ρά». Για την ψηφο­φο­ρία χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν ψηφο­δέλ­τια δια­φο­ρε­τι­κού χρώ­μα­τος για κάθε υπο­ψή­φιο, κάτι που η τότε αξιω­μα­τι­κή αντι­πο­λί­τευ­ση (Νέα Δημο­κρα­τία) κατήγ­γει­λε ως από­πει­ρα ακύ­ρω­σης του μυστι­κού χαρα­κτή­ρα της ψηφο­φο­ρί­ας, επει­δή, όπως υπο­στή­ρι­ξε, το χρώ­μα του κάθε ψηφο­δελ­τί­ου δια­κρι­νό­ταν από τον ημι­δια­φα­νή φάκε­λο. Υπο­στη­ρί­χθη­κε επί­σης ότι ο τότε Πρό­ε­δρος της Βου­λής Γιάν­νης Αλευ­ράς δεν έπρε­πε να λάβει μέρος στην ψηφο­φο­ρία ως εκτε­λών χρέη Προ­έ­δρου της Δημο­κρα­τί­ας μετά την πρό­ω­ρη παραί­τη­ση του Κων­στα­ντί­νου Καραμανλή.

Μετά το 1990 είχε απο­συρ­θεί σε μεγά­λο βαθ­μό από τη δημό­σια ζωή.

Ναπο­λέ­ων Σου­κα­τζί­δης Το μεγα­λείο ενός αγω­νι­στή της Αντί­στα­σης, του Θέμου Κορνάρου

 

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο