Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανε ο Ρολάντο Πανεράι, ένας από τους μεγαλύτερους βαρύτονους στην ιστορία της όπερας

Στα 95 του έφυ­γε από τη ζωή ο Ρολά­ντο Πανε­ράι, στην κατοι­κία του στο Σετι­νιά­νο, μία από τις πιο μεγά­λες φωνές του διε­θνούς λυρι­κού ρεπερ­το­ρί­ου κι ένας από τους σημα­ντι­κό­τε­ρους βαρύ­το­νους της όπε­ρας, που εξα­κο­λου­θού­σε έως τα ενε­νή­ντα του να ερμη­νεύ­ει στο παλ­κο­σέ­νι­κο, όπως ανα­κοί­νω­σε η διεύ­θυν­ση του διά­ση­μου φεστι­βάλ Maggio fiorentino.

Ο Πανε­ράι, γεν­νη­μέ­νος στο Κάμπι Μπι­ζέν­τσιο της Φλω­ρε­ντί­ας το 1994 απο­τε­λού­σε ένα ζωντα­νό μνη­μείο και σύμ­βο­λο για την ιτα­λι­κή όπε­ρα. Είναι χάρη σε αυτόν που το λυρι­κό θέα­τρο βγή­κε στην τηλε­ό­ρα­ση της Rai το 1954. Ο Πανε­ράι πάντο­τε ξεχώ­ρι­ζε για τις ερμη­νεί­ες του, ακό­μη κι όταν πρω­τα­γω­νι­στού­σε δίπλα σε ‘ιερά τέρα­τα’ της όπε­ρας, όπως η Μαρία Κάλας.

Έκα­νε το ντε­μπού­το του το 1946 και στα εβδο­μή­ντα χρό­νια της ένδο­ξης στα­διο­δρο­μί­ας του είχε ερμη­νεύ­σει όχι μόνον έργα του κλα­σι­κού οπε­ρα­τι­κού ρεπερ­το­ρί­ου, έχο­ντας στο ενερ­γη­τι­κό του πάνω από 150 ρόλους, αλλά και έργα συγ­χρό­νων συν­θε­τών, όπως του Βιέ­ρι Τοσά­τι. Ο Πανε­ράι τρα­γού­δη­σε στα δια­ση­μό­τε­ρα λυρι­κά θέα­τρα του κόσμου, από τη Σκά­λα του Μιλά­νο, το Κόν­βεντ Γκάρ­ντεν, τη Μετρο­πό­λι­ταν Όπε­ρα και τη Στά­α­τσο­περ της Βιέν­νης, στην όπε­ρα του Παρι­σιού, το Λιτσέ­ου της Βαρ­κε­λώ­νης και στα Φεστι­βάλ του Ζάλτσ­μπουργκ και του Εδιμ­βούρ­γου. Ασχο­λή­θη­κε δε και με την σκη­νο­θε­σία, με την πιο πρό­σφα­τη δου­λειά του να είναι η φετι­νή παρα­γω­γή του Θεά­τρου Κάρ­λο Φελί­τσε της Γένο­βας. Η πρω­τό­λεια παρα­γω­γή του ως σκη­νο­θέ­της ήταν το 1972 με το Il Campanello του Ντο­νι­τσέ­τι στη Γένοβα.

Πρω­το­πό­ρος της τηλε­ό­ρα­σης, ο Πανε­ράι βρι­σκό­ταν στην ομά­δα των ερμη­νευ­τών της όπε­ρας «Ο κου­ρέ­ας της Σεβίλ­λης» του Ροσί­νι, που μετα­δό­θη­κε για πρώ­τη φορά από τη RAI στις 23 Απρι­λί­ου 1954. Το 2000 τρα­γού­δη­σε στην διε­θνή τηλε­ο­πτι­κή παρα­γω­γή της «Τρα­βιά­τας» του Που­τσί­νι στο Παρί­σι, η οποία μετα­δό­θη­κε σε ταυ­τό­χρο­νη παγκό­σμια μετά­δο­ση σε πάνω από 100 χώρες.

Από τους ρόλους στους οποί­ους ξεχώ­ρι­σε, δίνο­ντάς του μάλι­στα προ­σω­πι­κή χροιά, ήταν το «Τζά­νι Σκί­κι» του Που­τσί­νι, παρά­στα­ση με την οποία ο Maggio Fiorentino ανα­κοί­νω­σε πως θα τιμή­σει τη μνή­μη του στην επό­με­νη διορ­γά­νω­ση του Φεστιβάλ.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο