Πέθανε ο Σαρλ Αζναβούρ

Ο Γάλ­λος τρα­γου­δι­στής Σαρλ Αζνα­βούρ απε­βί­ω­σε σε ηλι­κία 94 ετών.

Αλη­θι­νός πρε­σβευ­τής της γαλ­λι­κής κουλ­τού­ρας, ήταν ο πιο γνω­στός γάλ­λος τρα­γου­δι­στής στο εξω­τε­ρι­κό. Το αλη­θι­νό του όνο­μα ήταν Σανούρ Βαρι­νάγκ Αζνα­βου­ριάν και είχε γεν­νη­θεί στο Παρί­σι από αρμέ­νιους γονείς. Στη διάρ­κεια της στα­διο­δρο­μί­ας του πού­λη­σε περισ­σό­τε­ρα από 100 εκα­τομ­μύ­ρια άλμπουμ σε 80 χώρες.

Είχε επι­στρέ­ψει από μια περιο­δεία στην Ιαπω­νία, αφού το καλο­καί­ρι είχε ανα­γκα­σθεί να ματαιώ­σει συναυ­λί­ες του εξαι­τί­ας κατάγ­μα­τος στον βρα­χί­ο­να έπει­τα από πτώ­ση. Επρό­κει­το να εμφα­νι­σθεί στις 26 Οκτω­βρί­ου στις Βρυ­ξέλ­λες και τον Νοέμ­βριο και τον Δεκέμ­βριο στο Παρί­σι, ενώ στη συνέ­χεια θα έκα­νε μια μίνι περιο­δεία στη Γαλλία.

Ο Σαρλ Αζνα­βούρ άρχι­σε τη στα­διο­δρο­μία του στις δεκα­ε­τί­ες του 1940 και του 1950 δίνο­ντας τα τρα­γού­δια του σε γάλ­λους καλ­λι­τέ­χνες, όπως η Εντίτ Πιάφ, ο Μορίς Σεβα­λιέ και ο Σαρλ Τρενέ.

Ανα­κά­λυ­ψε το ταλέ­ντο του να γρά­φει τρα­γού­δια κάνο­ντας παρα­στά­σεις σε καμπα­ρέ με τον Πιέρ Ρος. Ο Ρος έπαι­ζε πιά­νο και ο Αζνα­βούρ τραγουδούσε.

Μετά τον Δεύ­τε­ρο Παγκό­σμιο Πόλε­μο η Εντίτ Πιάφ ξεχώ­ρι­σε το ντου­έ­το και τους πήρε μαζί της σε μια περιο­δεία στις ΗΠΑ και τον Κανα­δά, με τον Αζνα­βούρ να συν­θέ­τει μερι­κές από τις πιο δημο­φι­λείς επι­τυ­χί­ες της.

Ο νεα­ρός Αζνα­βούρ μεγά­λω­σε στο Παρί­σι, στην αρι­στε­ρή όχθη του Σηκουά­να. Ο πατέ­ρας του ήταν τρα­γου­δι­στής που εργα­ζό­ταν και ως μάγει­ρας και διευ­θυ­ντής εστια­το­ρί­ου, ενώ η μητέ­ρα του ήταν ηθοποιός.

Οι πρώ­τες δημό­σιες παρα­στά­σεις του Αζνα­βούρ ήταν σε αρμε­νι­κές χορο­ε­σπε­ρί­δες όπου τρα­γου­δού­σαν ο πατέ­ρας του και η μεγα­λύ­τε­ρη αδελ­φή του, η Αΐντα, ενώ ο νεα­ρός Σαρλ χόρευε.

Γνω­στός για τα μεγά­λα τρα­γού­δια του, όπως τα «La Boheme», «La Mamma» ή «Emmenez-moi», αλλά και για τη στρά­τευ­σή του υπέρ της Αρμε­νί­ας, έγρα­ψε επί­σης τρα­γού­δια για τους μεγα­λύ­τε­ρους γάλ­λους τρα­γου­δι­στές, την Ζιλιέτ Γκρε­κό, τον Ζιλ­μπέρ Μπε­κό, την Εντίτ Πιάφ, η οποία τον υπο­στή­ρι­ζε θερ­μά και υπήρ­ξε ένα από τα «τέσ­σε­ρα σημεία του ορί­ζο­ντά (της), μαζί με τον Σαρλ Τρε­νέ, τον Κον­στα­ντίν Στα­νι­σλάφ­σκι και τον Μορίς Σεβαλιέ».

Ο Σαρλ Αζνα­βούρ έκα­νε επί­σης στα­διο­δρο­μία στον κινη­μα­το­γρά­φο: έπαι­ξε σε περί­που 80 ται­νί­ες και τον σκη­νο­θέ­τη­σαν μετα­ξύ άλλων ο Φραν­σουά Τρι­φό («Πυρο­βο­λή­στε τον πια­νί­στα»), ο Φόλ­κερ Σλέ­ντορφ («Το ταμπούρ­λο»), ο Κλοντ Σαμπρόλ («Τα φαντά­σμα­τα του καπελά»).

Συχνά τον περιέ­γρα­φαν ως τον Φρανκ Σινά­τρα της Γαλλίας.