Πέθανε ο Χάρρυ κλυνν

Έφυ­γε από τη ζωή στα 78 του χρό­νια ο Χάρ­ρυ Κλυνν, κατά κόσμον Βασί­λης Τριανταφυλλίδης.

Ο ηθο­ποιός τα τελευ­ταία χρό­νια ζού­σε μόνι­μα στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, καθη­λω­μέ­νος σε ανα­πη­ρι­κό καρο­τσά­κι και με σοβα­ρά ανα­πνευ­στι­κά προ­βλή­μα­τα. Σύμ­φω­να με πλη­ρο­φο­ρί­ες, το βρά­δυ της Κυρια­κής κι ενώ βρι­σκό­ταν στο σπί­τι του, έπα­θε κρί­ση και μετα­φέρ­θη­κε στο νοσο­κο­μείο όπου κατέληξε.

Σύμ­φω­να με τις πρώ­τες πλη­ρο­φο­ρί­ες, η κηδεία του θα γίνει την Πέμ­πτη. Πριν δύο χρό­νια είχε χάσει τον γιο του Νίκο Τρια­ντα­φυλ­λί­δη, γνω­στό σκη­νο­θέ­τη, από καρκίνο.

Ο Χάρ­ρυ Κλυνν γεν­νή­θη­κε στην Καλα­μα­ριά Θεσ­σα­λο­νί­κης στις 7 Μαΐ­ου του 1940 από φτω­χή οικο­γέ­νεια Πόντιων προ­σφύ­γων, τον Νίκο και την Κυρια­κή Τρα­ντα­φυλ­λί­δη. Εξαι­τί­ας δυσμε­νών οικο­νο­μι­κών συν­θη­κών, ωθή­θη­κε στην εργα­σία από την ηλι­κία των 5 χρό­νων. Παράλ­λη­λα φοι­τού­σε στο Δημο­τι­κό Σχο­λείο και στο Γυμνά­σιο Kαλα­μα­ριάς και αργό­τε­ρα στο Πέμ­πτο Γυμνά­σιο Αρρέ­νων Θεσ­σα­λο­νί­κης. Η συμ­με­το­χή του σε μια βρα­διά ταλέ­ντων του Γιώρ­γου Οικο­νο­μί­δη αλλά­ζει τη ζωή του, καθώς, εκτός από το πρώ­το βρα­βείο, “κερ­δί­ζει” την πρό­τα­ση του Οικο­νο­μί­δη να τον ακο­λου­θή­σει στην Αθήνα.

Για τρία χρό­νια ο Οικο­νο­μί­δης υπήρ­ξε δάσκα­λος και οδη­γός του. Παράλ­λη­λα με τις δρα­μα­τι­κές του σπου­δές στη σχο­λή του Π. Kατσέ­λη, εμφα­νί­ζε­ται περι­στα­σια­κά σε κοσμι­κά κέντρα, όπως το «Kάστρο», ο «Bρά­χος», το «Tρο­κα­ντε­ρό», το «Άλσος», και το «Γκρην Παρκ». Στη συνέ­χεια άρχι­σε να δου­λεύ­ει σε διά­φο­ρες ταβέρ­νες, ανα­ψυ­κτή­ρια και καμπα­ρέ, που ανθού­σαν εκεί­νη την επο­χή, για μια τριε­τία ως πρώ­τος νου­με­ρί­στας και παρου­σια­στής προ­γράμ­μα­τος. Μετά τη συμ­με­το­χή του σε δύο ται­νί­ες («Γάμος αλά Ελλη­νι­κά» και «Τα 201 Κανα­ρί­νια») στις αρχές της δεκα­ε­τί­ας του 1960 και τις πρώ­τες του θεα­τρι­κές εμφα­νί­σεις στα θέα­τρα Ακρο­πόλ και Χατζη­χρή­στου, άρχι­σε να γίνε­ται πιο γνωστός.

Το 1964 ταξι­δεύ­ει για μερι­κές εμφα­νί­σεις στο Μόντρε­αλ. Αυτή η περί­ο­δος της ζωής του κρά­τη­σε 10 χρό­νια όπου δού­λε­ψε στις HΠA και στον Kανα­δά, σε κέντρα τις ελλη­νι­κής δια­σπο­ράς, σε καφε­θέ­α­τρα ως stand up comedian (νέο τότε είδος, που μετέ­πει­τα το εισή­γα­γε στην Ελλά­δα), ως ηθο­ποιός σε underground παρα­στά­σεις και παράλ­λη­λα ως συγ­γρα­φέ­ας σατι­ρι­κών κει­μέ­νων. Συνερ­γά­ζε­ται επί­σης για πολ­λά χρό­νια με το περιο­δι­κό «Playboy», την εφη­με­ρί­δα «Daily Worker», το «Village» και το «On the double». Στο Σικά­γο παντρεύ­ε­ται τη γυναί­κα του, Χαρί­κλεια και εκεί απο­κτά το πρώ­το από τα 3 του παι­διά, τον Νίκο. Την περί­ο­δο αυτή του προ­τά­θη­κε να παί­ξει και στη γνω­στή ται­νία «Καμπα­ρέ», την οποία προ­σφο­ρά τελι­κά δεν δέχτη­κε. Αργό­τε­ρα στο Μόντρε­αλ απέ­κτη­σε τον δεύ­τε­ρο του γιο Απο­στό­λη, ενώ η κόρη του Κορί­να γεν­νή­θη­κε στην Αθήνα.

Γυρί­ζει στην Ελλά­δα το χει­μώ­να του 1974 και πρω­το­εμ­φα­νί­ζε­ται στις μπουάτ της Πλά­κας, στον «Aιγό­κε­ρω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Δια­γώ­νιο». Ύστε­ρα δού­λε­ψε στα νυχτε­ρι­νά κέντρα «Διο­γέ­νης», «Δει­λι­νά» και «Στορκ». Άρχι­σε να γίνε­ται ευρύ­τε­ρα γνω­στός με την κυκλο­φο­ρία του πρώ­του του δίσκου «Για δέσι­μο», που κυκλο­φό­ρη­σε από τη δισκο­γρα­φι­κή εται­ρεία Columbia το φθι­νό­πω­ρο του 1978. Αυτός και οι υπό­λοι­ποι δίσκοι του κρα­τά­νε για χρό­νια τις πρώ­τες θέσεις στα δισκο­γρα­φι­κά charts και οι ται­νί­ες του σπά­νε όλα τα ρεκόρ των εισι­τη­ρί­ων.  Οι εμφα­νί­σεις του στην τηλε­ό­ρα­ση του χαρί­ζουν τον τίτλο του εμπο­ρι­κό­τε­ρου καλ­λι­τέ­χνη της χιλιε­τί­ας σύμ­φω­να με την AGB και οι παρα­στά­σεις του στα θέα­τρα Ορφέ­ας, Άλσος, Δελ­φι­νά­ριο και Μινώα κ.ά. καταρ­ρί­πτουν κάθε προη­γού­με­νο εισπρα­κτι­κό ρεκόρ. Το 1998 παρου­σιά­ζε­ται η πρώ­τη του ζωγρα­φι­κή έκθε­ση στον «Εικα­στι­κό Κύκλο». Από το 2006 έμε­νε μόνι­μα στη γενέ­τει­ρά του Καλα­μα­ριά, έγρα­φε βιβλία (κυκλο­φο­ρούν 12 βιβλία του), έπαι­ζε θέα­τρο, ζωγρά­φι­ζε (8 ατο­μι­κές εκθέ­σεις) και ηγού­νταν της μεί­ζο­νος αντι­πο­λί­τευ­σης στο Δήμο Καλαμαριάς.