Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πέθανς ο Όλεγκ Ταμπακόφ, μια από τις μεγαλύτερες μορφές του σοβιετικού και ρωσικού κινηματογράφου

Πέθα­νε σήμε­ρα στη Μόσχα, σε ηλι­κία 82 ετών, ο δια­κε­κρι­μέ­νος ρώσος ηθο­ποιός Όλεγκ Ταμπα­κόφ, ο οποί­ος υπήρ­ξε μια από τις μεγα­λύ­τε­ρες μορ­φές του σοβιε­τι­κού και του ρωσι­κού κινη­μα­το­γρά­φου και θεά­τρου, ανα­κοί­νω­σε το θέα­τρο ΜΧΑΤ της Μόσχας, γνω­στό ως θέα­τρο Τσέ­χοφ, του οποί­ου υπήρ­ξε καλ­λι­τε­χνι­κός διευθυντής.

Ο ¨Ολεγκ Ταμπα­κόφ γεν­νή­θη­κε το 1935 στην πόλη Σαρά­τοφ, από γονείς για­τρούς. Από τα σχο­λι­κά του χρό­νια, σε ηλι­κία 15 ετών άρχι­σε να συμ­με­τέ­χει σε θεα­τρι­κούς κύκλους. Φοί­τη­σε στην θεα­τρι­κή σχο­λή του θεά­τρου ΜΧΑΤ, που θεω­ρεί­το η καλύ­τε­ρη σχο­λή θεά­τρου ενώ το 1956 ο δια­κε­κρι­μέ­νος επί­σης ρώσος θεα­τράν­θρω­πος Όλεγκ Εφραί­μοφ, που ήταν φίλος του Ταμπα­κόφ , δημιούρ­γη­σε στο θέα­τρο το στού­ντιο νέων ηθο­ποιών το οποίο εν συνε­χεία μετε­ξε­λί­χθη­κε στο γνω­στό θέα­τρο «Σοβρε­μέ­νικ». Ο Ταμπα­κόφ ήταν ο νεό­τε­ρος σε ηλι­κία από τους έξι ιδρυ­τές του θεά­τρου «Σοβρε­μέ­νικ».

Το 1967 υπο­δύ­θη­κε τον Νικο­λάι Ροστόφ στο έργο «Πόλε­μος και Ειρή­νη» σε σκη­νο­θε­σία του Σερ­γκέι Μπο­νταρ­τσούκ, που υπήρ­ξε η πρώ­τη σοβιε­τι­κή ται­νία που τιμή­θη­κε με το βρα­βείο Όσκαρ ξενό­γλωσ­σης ταινίας.

Το 1977 σε μια παλιά υπό­γεια απο­θή­κη στη Μόσχα ο Ταμπα­κόφ και οι μαθη­τές του ίδρυ­σαν το θέα­τρο «Ταμπα­κέρ­κα», το οποίο όμως κατ’ εντο­λή των τότε αρχών στα­μά­τη­σε να λει­τουρ­γεί το 1980.

Ο μεγά­λος ρώσος ηθο­ποιός ξεχώ­ρι­ζε για πενή­ντα και πλέ­ον χρό­νια με το σπά­νιο υπο­κρι­τι­κό του ταλέ­ντο στους ρόλους που υπο­δύ­θη­κε τόσο στο κινη­μα­το­γρά­φο όσο και στο θέα­τρο. Υπο­δύ­θη­κε δια­κό­σιους και πλέ­ον ρόλους, ενώ έπαι­ξε σε περισ­σό­τε­ρες από 100 κινη­μα­το­γρα­φι­κές ταινίες.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο