Πέντε μεγάλα ψέματα της ΝΔ για το πανεπιστημιακό άσυλο

Γρά­φει ο Νίκος Μότ­τας //

Με άθλιες μεθο­δεύ­σεις, σαν τον κλέ­φτη εν μέσω Αυγού­στου, η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ πέρα­σε από τη Βου­λή το αντι­δρα­στι­κό πολυ­νο­μο­σχέ­διο του υπουρ­γεί­ου Εσω­τε­ρι­κών. Πατώ­ντας στο έδα­φος των προ­σαρ­μο­γών της προη­γού­με­νης κυβέρ­νη­σης του ΣΥΡΙΖΑ, η ΝΔ πάει ένα βήμα παρα­πέ­ρα τις αντι­λαϊ­κές μεταρ­ρυθ­μί­σεις σε μια σει­ρά τομείς, από τη λει­τουρ­γία των ΟΤΑ μέχρι την κατάρ­γη­ση του πανε­πι­στη­μια­κού ασύλου.

Σε ότι αφο­ρά το ακα­δη­μαϊ­κό άσυ­λο, η κυβέρ­νη­ση έκα­νε «σημαία» της πολι­τι­κής της την κατάρ­γη­ση του, στο πλαί­σιο του δόγ­μα­τος «νόμος και τάξη» που πάει χέρι-χέρι με τη βαθύ­τα­τα αντι­λαϊ­κή-αντερ­γα­τι­κή της πολι­τι­κή. Προς αυτήν την κατεύ­θυν­ση χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν μια σει­ρά ψευ­δε­πί­γρα­φα προσχήματα:

ΨΕΜΑ 1ο: Το άσυλο προστατεύει την ανομία και παραβατικότητα εντός των πανεπιστημίων

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ ισχυ­ρί­ζε­ται ότι με το νομο­σχέ­διο στο­χεύ­ει στην κατα­πο­λέ­μη­ση της παρα­βα­τι­κό­τη­τας και των έκνο­μων πρά­ξε­ων εντός των πανε­πι­στη­μια­κών χώρων, καθώς και την πάτα­ξη της εμπο­ρί­ας ναρ­κω­τι­κών. Πρό­κει­ται για πρό­σχη­μα το οποίο χρη­σι­μο­ποιεί­ται κατά κόρον για να δικαιο­λο­γη­θεί η κατά­λυ­ση του ακα­δη­μαϊ­κού ασύ­λου και η δυνα­τό­τη­τα των αστυ­νο­μι­κών αρχών να παρεμ­βαί­νουν ανε­μπό­δι­στα στα πανεπιστήμια.

Είναι μέγι­στη η υπο­κρι­σία όσων μετέρ­χο­νται αυτό το προ­κλη­τι­κό επι­χεί­ρη­μα. Άρα­γε, σε περιο­χές της Αθή­νας και της Θεσ­σα­λο­νί­κης, όπου δεν ισχύ­ει κανέ­να άσυ­λο, τι εμπο­δί­ζει την αστυ­νο­μία να κατα­στεί­λει τις παρα­βα­τι­κές συμπε­ρι­φο­ρές και τη δια­κί­νη­ση ναρ­κω­τι­κών; Τι είδους «άσυ­λο» υπάρ­χει, για παρά­δειγ­μα, στην Ομό­νοια, το Μετα­ξουρ­γείο ή το Βαρ­δά­ρη όπου ανθεί το οργα­νω­μέ­νο έγκλημα;

Όπως έχου­με τονί­σει σε παλαιό­τε­ρο άρθρο, το ισχύ­ον θεσμι­κό πλαί­σιο (Ν. 4485/2017, άρ. 3, παρ. 2) επι­τρέ­πε­ται η «επέμ­βα­ση δημό­σιας δύνα­μης σε χώρους των Α.Ε.Ι. αυτε­παγ­γέλ­τως σε περι­πτώ­σεις κακουρ­γη­μά­των, καθώς και εγκλη­μά­των κατά της ζωής και ύστε­ρα από από­φα­ση του Πρυ­τα­νι­κού Συμ­βου­λί­ου σε οποια­δή­πο­τε άλλη περί­πτω­ση».

Τι είπε στη Βου­λή η υπουρ­γός Παι­δεί­ας κ. Κερα­μέ­ως; «Με την προ­τει­νό­με­νη διά­τα­ξη» είπε, «υπάρ­χει δυνα­τό­τη­τα επέμ­βα­σης των αρχών για κάθε αξιό­ποι­νη πρά­ξη, όχι μόνο για κακουρ­γή­μα­τα και εγκλή­μα­τα κατά της ζωής». Με λίγα λόγια, αν στο μέλ­λον η αστι­κή εξου­σία κρί­νει, για παρά­δειγ­μα, ότι η πολι­τι­κή δρά­ση (ή η δια­κί­νη­ση αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κού έντυ­που υλι­κού) εντός του πανε­πι­στη­μί­ου απο­τε­λεί «αξιό­ποι­νη πρά­ξη», τότε η αστυ­νο­μία θα μπο­ρεί να επέμ­βει και να συλ­λά­βει τους «παρα­νο­μού­ντες».

Για τέτοιου είδους «δημο­κρα­τι­κό πανε­πι­στή­μιο» κάνει λόγο ο κ. Μητσο­τά­κης και η κυβέρ­νη­ση του…

ΨΕΜΑ 2ο: Με την κατάργηση του ασύλου η κυβέρνηση «παραδίδει τα πανεπιστήμια στους καθηγητές, τους φοιτητές, στο διοικητικό προσωπικό».

Αυτό το παρα­πλα­νη­τι­κό επι­χεί­ρη­μα χρη­σι­μο­ποί­η­σε μιλώ­ντας στη Βου­λή η υπουρ­γός Παι­δεί­ας. Πρό­κει­ται ασφα­λώς για ψέμα πρώ­του μεγέ­θους. Στό­χος της κυβέρ­νη­σης είναι η ολο­κλη­ρω­τι­κή παρά­δο­ση του πανε­πι­στη­μί­ου στους μεγά­λους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομί­λους, ώστε να κατα­στούν οι σχο­λές πεδίο ανε­μπό­δι­στης δρά­σης του εγχώ­ριου κεφα­λαί­ου και των πολυεθνικών.

Να τι εννο­εί η κυβέρ­νη­ση όταν κάνει λόγο για «πανε­πι­στή­μια που θα αντα­πο­κρί­νο­νται στις ανά­γκες της αγο­ράς». Πρό­κει­ται ουσια­στι­κά για πανε­πι­στή­μια-παρα­μά­γα­ζα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων οι οποί­οι, με γνώ­μο­να πάντα την κερ­δο­φο­ρία τους, έχουν λόγο για τον προ­σα­να­το­λι­σμό της ακα­δη­μαϊ­κής έρευ­νας, τα προ­γράμ­μα­τα σπου­δών, κλπ.

Δεν πάει και­ρός από τη δημο­σί­ευ­ση ανα­κοί­νω­σης ότι μεγά­λος πετρε­λαϊ­κός όμι­λος χορη­γεί, στο πλαί­σιο συμ­φώ­νου συνερ­γα­σί­ας με το ΑΠΘ, εννέα υπο­τρο­φί­ες σε μετα­πτυ­χια­κούς φοι­τη­τές και υπο­ψή­φιους διδά­κτο­ρες σε συγκε­κρι­μέ­νες θεμα­τι­κές περιο­χές. Αλλά και παλαιό­τε­ρα, με ευθύ­νη όλων των αστι­κών κυβερ­νή­σε­ων, αντί­στοι­χη δρά­ση είχαν πολυ­ε­θνι­κές όπως η «Coca Cola» και η «Friesland» που χρη­μα­το­δό­τη­σαν σχε­τι­κά προ­γράμ­μα­τα («Ριζο­σπά­στης», 30/9/2005), μετα­τρέ­πο­ντας έτσι την ανώ­τα­τη εκπαί­δευ­ση σε εργα­λείο στή­ρι­ξης της αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τας και της κερ­δο­φο­ρί­ας τους.

Αλή­θεια, αυτοί είναι που εγγυώ­νται την «ακα­δη­μαϊ­κή ελευ­θε­ρία» και την «ελεύ­θε­ρη δια­κί­νη­ση των ιδεών»;

ΨΕΜΑ 3ο: Η κατάργηση του ασύλου ενισχύει την «ακαδημαϊκή ελευθερία» και την «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών».

Ως «ρύθ­μι­ση που υπη­ρε­τεί την ελευ­θε­ρία και την απρό­σκο­πτη δια­κί­νη­ση των ιδε­ών» παρου­σί­α­σε, μετα­ξύ άλλων, την κατάρ­γη­ση του ακα­δη­μαϊ­κού ασύ­λου ο πρω­θυ­πουρ­γός. Πρό­κει­ται για άλλο ενα πρό­σχη­μα της κυβέρνησης.

Να θυμί­σου­με στην κυβέρ­νη­ση και τους λοι­πούς «ασυ­λο­φά­γους» ότι στην Πολω­νία, χώρα-μέλος της Ε.Ε. όπου το Κομ­μου­νι­στι­κό Κόμ­μα αντι­με­τω­πί­ζει ποι­κί­λες διώ­ξεις και εμπο­δί­ζε­ται η δρά­ση των κομ­μου­νι­στών, δεν υπάρ­χει ακα­δη­μαϊ­κό άσυ­λο. Στην ίδια χώρα-μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, το Μάη του 2018, δυνά­μεις της αστυ­νο­μί­ας εισέ­βα­λαν σε αίθου­σα διδα­σκα­λί­ας του Πανε­πι­στη­μί­ου του Στε­τί­νο και συνέ­λα­βαν τον καθη­γη­τή Γιέρ­ζι Κόχαν με την «κατη­γο­ρία» ότι διορ­γά­νω­νε σεμι­νά­ριο για τα 200 χρό­νια από τη γέν­νη­ση του Μαρξ!

Άρα­γε, τέτοιου είδους «ακα­δη­μαϊ­κή ελευ­θε­ρία» και «απρό­σκο­πτη δια­κί­νη­ση ιδε­ών» θέλει ο πρω­θυ­πουρ­γός που περι­βάλ­λε­ται από στε­λέ­χη τύπου Γεωρ­γιά­δη («σε οποιο­δή­πο­τε μέρος του κόσμου και αν πας και πεις ότι είσαι κομ­μου­νι­στής σε βάζουν φυλα­κή, στην Ελλά­δα γίνε­ται το αντί­θε­το») και Κυρα­νά­κη («Οι κομ­μου­νι­στές σκό­τω­ναν έλλη­νες»);

Άρα­γε, ποια «ακα­δη­μαϊ­κή ελευ­θε­ρία» και τι είδους «ιδέ­ες» εξυ­πη­ρε­τεί το «μπά­σι­μο» του ΝΑΤΟ στα πανε­πι­στή­μια, όπου προ­κη­ρύ­σο­νται κατά και­ρούς πολε­μο­κά­πη­λα προ­γράμ­μα­τα «πρα­κτι­κής άσκη­σης” φοι­τη­τών; Τι δου­λειά έχει, παρα­δείγ­μα­τος χάρη, ένα πανε­πι­στη­μια­κό ίδρυ­μα όπως το ΑΠΘ να συνά­πτει σύμ­φω­να συνερ­γα­σί­ας με τον ειδε­χθέ­στε­ρο φονι­κό πολε­μι­κό μηχα­νι­σμό του πλανήτη;

ΜΑΤ και κου­κου­λο­φό­ροι έξω από το Πολυ­τε­χνείο. Ποιόν εξυ­πη­ρε­τεί, άρα­γε, η δρά­ση των λεγό­με­νων “μπα­χα­λά­κη­δων”;

ΨΕΜΑ 4ο: Το άσυλο προστατεύει τους «μπαχαλάκηδες» καταστώντας τα πανεπιστήμια «ορμητήρια βίας».

Τη δρά­ση των — γνω­στών αγνώ­στων — «μπα­χα­λά­κη­δων» χρη­σι­μο­ποί­η­σε κατά κόρον η κυβέρ­νη­ση, συμπε­ρι­λαμ­βα­νο­μέ­νου του πρω­θυ­πουρ­γού, για να στη­ρί­ξει την κατάρ­γη­ση του ασύ­λου. Πρό­κει­ται για παλιό, χιλιοει­πω­μέ­νο επι­χεί­ρη­μα που σκό­πι­μα επι­χει­ρεί να τσου­βα­λιά­σει το οργα­νω­μέ­νο φοι­τη­τι­κό κίνη­μα με την δρά­ση μικρών περι­θω­ρια­κών ομάδων.

Το ερώ­τη­μα που τίθε­ται είναι το εξής: Σε τι εξυ­πη­ρε­τεί η δρά­ση των λεγό­με­νων «μπα­χα­λά­κη­δων»; Η απά­ντη­ση είναι πως η δρά­ση των κου­κου­λο­φό­ρων χρη­σι­μο­ποιεί­ται ως άλλο­θι, δια­χρο­νι­κά από τις αστι­κές κυβερ­νή­σεις, ώστε να επι­τε­θούν στο άσυ­λο και να αυξή­σουν τα μέτρα κατα­στο­λής και την αστυνομοκρατία.

Το αφή­γη­μα της ΝΔ και των λοι­πών «ασυ­λο­φά­γων» περί της «βίας των κου­κου­λο­φό­ρων» στα πανε­πι­στή­μια συνι­στά απά­τη. Και αυτό διό­τι η αστυ­νο­μία θα μπο­ρού­σε κάλ­λι­στα να συλ­λά­βει τους όποιους «μπα­χα­λά­κη­δες» έξω απ’ τις πύλες των πανε­πι­στη­μί­ων όπου δεν υπάρ­χει άσυ­λο. Για­τί δεν το έχει πρά­ξει; Μήπως για­τί η δρά­ση τους — επα­να­λαμ­βά­νου­με — απο­τε­λεί δια­χρο­νι­κά το κατάλ­λη­λο άλλο­θι για την κατάρ­γη­ση του ασύ­λου και την συκο­φά­ντη­ση των φοι­τη­τι­κών αγώνων;

Είναι, λοι­πόν, ξεκά­θα­ρο πως στό­χος της κυβέρ­νη­σης είναι το χτύ­πη­μα ενά­ντια στο οργα­νω­μέ­νο φοι­τη­τι­κό κίνη­μα, ενά­ντια στη δυνα­τό­τη­τα της σπου­δά­ζου­σας νεο­λαί­ας να διεκ­δι­κεί συλ­λο­γι­κά τα δίκαια αιτή­μα­τα της για δημό­σιο δωρε­άν πανε­πι­στή­μιο που θα καλύ­πτει τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες των φοιτητών.

ΨΕΜΑ 5ο: Το άσυλο είναι «αναχρονιστικός θεσμός» που «δεν έχει θέση σε μια δημοκρατία του 21ου αιώνα».

Είναι πάγια τακτι­κή του πολι­τι­κού προ­σω­πι­κού της αστι­κής τάξης να βαφτί­σει ως «ανα­χρο­νι­σμό» οτι­δή­πο­τε δεν εξυ­πη­ρε­τεί τη διαιώ­νι­ση της εξου­σί­ας του κεφα­λαί­ου. Στο πλαί­σιο αυτό, ως «ανα­χρο­νι­σμός» χαρα­κτη­ρί­ζο­νται τα συν­δι­κα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, οι απερ­για­κές κινη­το­ποι­ή­σεις, οι εργα­τι­κές-λαϊ­κές διεκ­δι­κή­σεις, η αντι­ι­μπε­ρια­λι­στι­κή δρά­ση, κλπ.

Η «δημο­κρα­τία του 21ου αιώ­να», στην οποία ανα­φέ­ρο­νται, έχει ταξι­κό πρό­ση­μο. Είναι η «δημο­κρα­τία τους», η αστι­κή δημο­κρα­τία, η οποία διώ­κει τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση στους χώρους δου­λειάς, ποι­νι­κο­ποιεί την απερ­γία και τους αγώ­νες των εργα­ζό­με­νων και της νεο­λαί­ας, που θωρα­κί­ζει με συνε­χώς νέα μέτρα την κερ­δο­φο­ρία του κεφαλαίου.

Ο πραγ­μα­τι­κός ανα­χρο­νι­σμός, ωστό­σο, είναι η στα­θε­ρή υπο­χρη­μα­το­δό­τη­ση των πανε­πι­στη­μί­ων, οι τερά­στιες ελλεί­ψεις σε υπο­δο­μές και προ­σω­πι­κό, η ανύ­παρ­κτη φοι­τη­τι­κή μέρι­μνα. «Ανα­χρο­νι­σμός» είναι η κατη­γο­ριο­ποί­η­ση και απα­ξί­ω­ση των πτυ­χί­ων, ο καθο­ρι­σμός των ερευ­νη­τι­κών προ­γραμ­μά­των με βάση την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων. Οι κυβερ­νή­σεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ φέρουν ακέ­ραια την ευθύ­νη για την υπο­βάθ­μι­ση της τρι­το­βάθ­μιας εκπαί­δευ­σης και συνο­λι­κά της δημό­σιας Παιδείας.

Το πανε­πι­στη­μια­κό άσυ­λο δεν είναι «ανα­χρο­νι­σμός». Είναι κατά­κτη­ση του φοι­τη­τι­κού και γενι­κό­τε­ρα του εργα­τι­κού-λαϊ­κού κινή­μα­τος, το οποίο είναι το μόνο αρμό­διο να το υπε­ρα­σπι­στεί και να ακυ­ρώ­σει στην πρά­ξη τις άθλιες μεθο­δεύ­σεις της κυβέρνησης.

____________________________________________________________________________

Νίκος Μόττας Γεννήθηκε το 1984 στη Θεσσαλονίκη. Είναι υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Westminster του Λονδίνου και είναι κάτοχος δύο μεταπτυχιακών τίτλων (Master of Arts) στις διπλωματικές σπουδές (Παρίσι) και στις διεθνείς διπλωματικές σχέσεις (Πανεπιστήμιο Τελ Αβίβ). Άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σε ελληνόφωνα και ξενόγλωσσα μέσα.