Πέντε ντέρμπι και μια κηδεία

Γρά­φει ο Βασί­λης Κρί­τσας //

Αυτή που μας πέρα­σε ήταν η Κυρια­κή των ντέρ­μπι στη γηραιά ήπει­ρο. Ας δού­με σε τι ακρι­βώς μας έκα­ναν σοφότερους.

Στην Τού­μπα ο Ολυ­μπια­κός επι­βε­βαί­ω­σε ότι παί­ζει στη Σού­περ Λιγκ χωρίς αντί­πα­λο και ολο­κλή­ρω­σε μια ονει­ρε­μέ­νη βδο­μά­δα με δύο μαγι­κά διπλά που έφτια­ξαν τους οπα­δούς του. Ακό­μα κι ο Ιντέ­γιε που δεν στρό­φα­ρε στο πρώ­το μέρος με την Άρσε­ναλ, πέτυ­χε το γκολ και τη ντρί­πλα της αγω­νι­στι­κής κόντρα στον ΠΑΟΚ. Ο οποί­ος είχε την ευκαι­ρία να βάλει φωτιά στο πρω­τά­θλη­μα, με μια νίκη του, αλλά στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα θα καθυ­στε­ρού­σε απλώς τη στέ­ψη του πρω­τα­θλη­τή, που μάλ­λον είναι ήδη γνωστός.
Λίγες μέρες πριν ο Ολυ­μπια­κός είχε αλώ­σει το Εμι­ρέιτς, όπου η Άρσε­ναλ νικού­σε (καλώς τα παι­διά τα) 3–0 τη Γιου­νάι­τεντ από το 20’, άρα (με βάση το αήτ­τη­το καφε­νεια­κό σκε­πτι­κό) ίσως να είναι καλύ­τε­ρος κι από την ομά­δα του Μάν­τσε­στερ. Και αν σκε­φτείς πως ο ΠΑΟΚ είχε βγά­λει διπλό, πριν μερι­κά χρό­νια, στην έδρα της Τότ­τε­ναμ, που λύγι­σε τις προ­άλ­λες την πρω­το­πό­ρο Σίτι, λογι­κά ο Ολυ­μπια­κός θα ήταν άχα­στο φαβο­ρί στη φετι­νή Πρέ­μιερ Λιγκ.

Εκεί όπου η Λίβερ­πουλ ήρθε ισό­πα­λη με τη συμπο­λί­τισ­σα Έβερ­τον (που έχει το παρα­νό­μι τα «ζαχα­ρω­τά», αλλά εμείς στην Ελλά­δα τους λέμε συνή­θως «εφο­πλι­στές», για να φτιά­χνουν μια ωραία ιστο­ρία-κόντρα απέ­να­ντι στους κόκ­κι­νους) κι απέ­λυ­σε τον προ­πο­νη­τή της με τον οποίο έφτα­σε μια ανά­σα από τον τίτλο πρό­περ­σι. Και αν πεί­σει τον Ιτα­λό «Σερ Τσί­χλα» να πιά­σει λιμά­νι, οι πολυ­πλη­θείς Έλλη­νες οπα­δοί της θα μπο­ρούν να φωνά­ζουν το σύν­θη­μα: «κάνε την ομά­δα πάλι πρώ­τη, Αντσε­λό­τι-Αντε­σε­λό­τι…» Ναι, αλλά δε θα ήταν καλύ­τε­ρα να πάει ο Κλοπ; Ή έστω ο Μουρίνιο…
Ο οποί­ος κάνει την πιο άκυ­ρη εκκί­νη­ση της καριέ­ρας του, αλλά μετά τη νέα γκέ­λα με τη Σαου­θάμ­πτον είπε αυτο­κρι­τι­κά πως αν τελι­κά απο­λυ­θεί, η Τσέλ­σι θα χάσει τον καλύ­τε­ρο προ­πο­νη­τή που θα μπο­ρού­σε να ‘χει. Κι οι φανα­τι­κοί του αντί­πα­λοι κάποιον που λατρεύ­ουν να μισούν.

Στη Μπου­ντε­σλί­γκα, η Ντόρ­ντμουντ έδει­ξε πως τζά­μπα έκα­νε οικο­νο­μία δυνά­με­ων στην Τού­μπα μεσο­βδό­μα­δα (και δεν έδω­σε μια χαρά στους φίλους του Άρη), για­τί η Μπά­γερν φέτος (και όχι μόνο) δεν παί­ζε­ται (ούτε καν από τον Ολυ­μπια­κό) και τη σκόρ­πι­σε στους πέντε ανέμους.
Ένα γκολ λιγό­τε­ρο εισέ­πρα­ξε στην έδρα της η Μίλαν από τη Νάπο­λι, κατα­φέρ­νο­ντας να τη φτά­σει σχε­δόν ακό­μα και η φετι­νή απο­γοη­τευ­τι­κή (στο Καμπιο­νά­το) Γιου­βέ­ντους, στο πιο αμφίρ­ρο­πο πρω­τά­θλη­μα των τελευ­ταί­ων ετών, όπου όλοι μοιά­ζουν ισοαδύναμοι.

Ανοι­χτή υπό­θε­ση είναι και ο τίτλος στην Ισπα­νι­κή Λίγκα (μόνο στη Γερ­μα­νία ξέρου­με από τώρα τον πρω­τα­θλη­τή), όπου στην κορυ­φή φιγου­ρά­ρει η Βιγια­ρε­άλ, παρά την πρώ­τη ήττα της. Ενώ στο ντέρ­μπι της Μαδρί­της, η Ατλέ­τι­κο ανα­κά­λυ­ψε τη γκα­ντε­μιά της μαύ­ρης 15ετίας, όταν δε σταύ­ρω­νε νίκη απέ­να­ντι στη βασί­λισ­σα, και η Ρεάλ πως έχει έναν σπου­δαίο τερ­μα­το­φύ­λα­κα (Κέι­λορ Νάβας), που τον κρά­τη­σε από σπό­ντα, για­τί δεν έστει­λε εγκαί­ρως τα χαρ­τιά για τη μεταγραφή/ανταλλαγή του με τον Ντε Χέα.
Όσο για την Μπάρ­τσα, μετά τη 4άρα από τη Θέλ­τα, έχα­σε κι από τη Σεβίλ­λη. Αλλά αν είχε ανε­ξαρ­τη­το­ποι­η­θεί η Κατα­λο­νία, δε θα ‘χε τώρα τέτοιες ιστο­ρί­ες και ήττες, με ομά­δες της Γαλι­κί­ας και της Ανδαλουσίας.

Σε άλλα νέα από το διε­θνές ποδό­σφαι­ρο, ο πρό­ε­δρος της ΟΥΕΦΑ, Μισέλ Πλα­τι­νί, φαί­νε­ται να είναι χωμέ­νος στο σκάν­δα­λο δια­φθο­ράς στη ΦΙΦΑ και να πήρε ένα μικρο­πο­σό μερι­κών εκα­τομ­μυ­ρί­ων ευρώ για τις… υπη­ρε­σί­ες που της προ­σέ­φε­ρε. Και αν τελι­κά φύγει ο Μπλά­τερ από το τιμό­νι της, θα είναι για­τί το απαί­τη­σε ο ευγε­νής χορη­γός της Κόκα-Κόλα, κρί­νο­ντας πως βλά­πτει το προ­φίλ της και την εικό­να των διορ­γα­νώ­σε­ων που χρηματοδοτεί.

Όμορ­φος κόσμος, ηθι­κός, αγγε­λι­κά πλασμένος…