Παλαιστίνη, Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Γιουγκοσλαβία… Ως πότε άπραγος;

Γρά­φει ο Στέ­λιος Κανά­κης //

Οι δολο­φό­νοι σιω­νι­στές εξα­φα­νί­ζουν τον Παλαι­στι­νια­κό Λαό. Κάποιοι Ισραη­λι­νοί παίρ­νουν θέσεις σε υψώ­μα­τα για να απο­λαύ­σουν την γενο­κτο­νία που επι­βά­λει ο ναζι­στής Νετα­νιά­χου κι η κυβέρ­νη­σή του. Βομ­βαρ­δί­ζουν τη Συρία. Οι Νατοϊ­κοί συνέ­ται­ροί τους δολο­φο­νούν ανά τη Γη. Εξα­φα­νί­ζουν πόλεις, δια­λύ­ουν χώρες. Το δου­λι­κό τους και πρω­θυ­πουρ­γός σου, τους αγκα­λιά­ζει. Ο θλι­βε­ρός κλό­ουν Κοτζιάς συνι­στά… αυτο­συ­γκρά­τη­ση γενι­κώς – προ­φα­νώς κι από τα θύμα­τα. Δηλα­δή, από τους δολο­φο­νη­μέ­νους από τους ναζι­στές της σιω­νι­στι­κής κυβέρ­νη­σης. Στη χώρα σου πεί­να, ανερ­γία, εκα­τομ­μύ­ρια άνθρω­ποι χωρίς δου­λειά, δικαιώ­μα­τα, παρόν και μέλ­λον. Άνθρω­ποι-φαντά­σμα­τα, κατα­θλιμ­μέ­νοι, «ερεί­πια μαύ­ρα της ζωής», σέρ­νουν χωρίς ελπί­δα τις σάρ­κες τους. Αυτό­χει­ρες, βρε­φο­κτό­νες, παι­δο­κτό­νοι. Κι η τσί­κνα από τις σάρ­κες χιλιά­δων που εξα­ε­ρώ­νουν οι βόμ­βες, η καπνιά από τις όμορ­φες πόλεις που καί­γο­νται ήδη σε κατακλύζουν.

Οι φασί­στες χρυ­σαυ­γί­τες αλω­νί­ζουν ελεύ­θε­ροι. Αλλά αν τους απο­κα­λέ­σεις φασί­στες στην πέφτει η αστι­κή δικαιο­σύ­νη. Επει­δή απο­κά­λε­σες τους φασί­στες, φασί­στες. Η ίδια δικαιο­σύ­νη που προ­σφά­τως ανα­κά­λυ­ψε την βιο­μη­χα­νία των κατα­δι­κα­στι­κών απο­φά­σε­ων με… ανα­στο­λή για τους οικεί­ους μεγα­λο­σχή­μο­νες. Που έκα­νε κι αυτό το αστι­κό Σύνταγ­μα της χώρας λάστι­χο, με την… αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό­τη­τα των περι­κο­πών των δικών της συντά­ξε­ών της και την συνταγ­μα­τι­κό­τη­τα των περι­κο­πών των συντά­ξε­ων των άλλων. Που μέσα στην ταξι­κή τύφλα της δεν είδε αυτούς που φάγα­νε τα δισε­κα­τομ­μύ­ρια των απο­θε­μα­τι­κών των συντα­ξιο­δο­τι­κών ταμεί­ων, που απο­βιο­μη­χα­νο­ποί­η­σαν και ξεπου­λά­νε τη χώρα και, εκτός των άλλων, την κατέ­στη­σαν κέντρο διερ­χο­μέ­νων ξένων δυνάμεων.

Πνί­γουν στο αίμα την ανθρω­πό­τη­τα κι εξο­λο­θρεύ­ουν τους λαούς, για να δια­φε­ντεύ­ει το 1% των δολο­φό­νων αστών, το 90% του παγκό­σμιου πλούτου.

Κι εσύ στέ­κεις άπρα­γος. Η αλή­θεια είναι πως είναι τρα­γι­κά δύσκο­λη η θέση σου. Δεν την επέ­λε­ξες συνει­δη­τά αυτήν την κατά­στα­ση. Την άφη­σες όμως να ‘ρθει. Αδια­φό­ρη­σες. Ως εκ τού­του ευθύ­νε­σαι. Και τώρα είσαι στα… σχοι­νιά. Στην κυριο­λε­ξία, δεν ξέρεις από πού θα σου ‘ρθει. Θα εξα­φα­νι­στείς αργά, βασα­νι­στι­κά, εξευ­τε­λι­στι­κά, θα πνι­γείς στο αίμα των ιμπε­ρια­λι­στών και θα βλέ­πεις τα παι­διά σου να σέρ­νο­νται προς ένα αντί­στοι­χο μαύ­ρο μέλ­λον ή θα σηκώ­σεις ανά­στη­μα. Του­λά­χι­στον, φέρ­σου όπως τα υπό­λοι­πα ζώα μπρος στον κίνδυνο:

Θύμω­σε! Γρύ­λι­σε! Αντι­στά­σου! Δάγκω­σε! Κατασπάραξε!

_______________________________________________________________________________________________________

Στέλιος Κανάκης Διδάσκει στην επαγγελματική εκπαίδευση και παράλληλα δραστηριοποιείται στο χώρο του βιβλίου. Έχει γράψει, υπό μορφή ημερολογίων τα «Με τη μουσική του κόσμου», «Οι μουσικοί του κόσμου» και «Δώδεκα μήνες συνθέτες».  Επίσης το «Ιερές Βλακείες» Εμπειρία Εκδοτική 1η και 2η έκδοση – Εκδόσεις Εντύποις 3η και 4η και το «Η Αγρία Γραφή» Εκδόσεις ΚΨΜ.
[email protected] Facebook: Stelios Kanakis /ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΑΝΑΚΗΣ