ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ (Ποίημα)

βρέ­χει αίμα απόψε
ποτί­ζει την διψα­σμέ­νη γη
εκεί που λίγα χόρ­τα φύτεψα
καβάν­τζα να έχω τον χειμώνα
τι που απλη­σί­α­στες είναι οι τιμές
στη λαϊ­κή της γειτονιάς
κι εγώ μ’ ένα επί­δο­μα της πρόνοιας
μονάχα,
βρέ­χει και οι άνθρωποι
κλεί­νουν τα μάτια
τρέ­χουν να κρυφτούν
από το αίμα των παιδιών
που τους θυμί­ζει τα παι­διά τους
κι από σταγόνες
που ουρ­λιά­ζουν ρυθμικά:
Παλαιστίνη-Παλαιστίνη-Παλαιστίνη

ανοί­γω την βρύση
κόκ­κι­νο το νερό
δεν φτά­νει για να ξεπλύνω
την ντροπή
που άλλοι διαφημίζουν
για κατόρθωμα
κρυώ­νω, και έξω αρχίζει
καλοκαίρι,
και τα δάκρυα μας
κόκ­κι­να είναι
οι γρο­θιές και οι σημαί­ες μας
χαρά­ζουν μια γραμμή
που οργή σημαί­νει ή εξάντληση
και στον δρό­μο οδη­γεί μια διαδήλωση
που χωρίς φόβο διεκδικεί:
Λευ­τε­ριά, Λευ­τε­ριά στην Παλαιστίνη!

Ειρη­ναί­ος Μαράκης
15/5/2018

 _______________________________________________________________________________________________________