Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΑΜΕ: Ένας χρόνος πανδημίας — Ένα έγκλημα διαρκείας

Ένας χρό­νος παν­δη­μί­ας και τα βάσα­να για την εργα­τι­κή τάξη αυξή­θη­καν καθώς έζη­σε και ζει με τον φόβο του κορονοϊού, αλλά και τον φόβο της ανερ­γί­ας, της απλη­ρω­σιάς, της περι­κο­πής όσων δικαιω­μά­των της απέ­μει­ναν, ζει την ασυ­δο­σία των εργο­δο­τών στους χώρους δου­λειάς, και την ίδια ώρα το μόνο ενδια­φέ­ρον της κυβέρ­νη­σης είναι να προ­χω­ρή­σει απρό­σκο­πτα η πολι­τι­κή που ενι­σχύ­ει την υγεία ως εμπό­ρευ­μα, τονί­ζει το ΠΑΜΕ.

Ακό­μη και τα μέτρα που πάρ­θη­καν για τη στή­ρι­ξη των εργα­ζο­μέ­νων ήταν στην ουσία μέτρα που απάλ­λασ­σαν τη μεγα­λο­ερ­γο­δο­σία από μισθούς και ασφα­λι­στι­κές εισφο­ρές, σημειώ­νει και προ­σθέ­τει πως όλο αυτό το διά­στη­μα περίσ­σε­ψε η ατο­μι­κή ευθύ­νη, η κρα­τι­κή τρο­μο­κρα­τία και κατα­στο­λή απέ­να­ντι σε όλους όσοι διεκ­δι­κούν. Και την ίδια ώρα η πραγ­μα­τι­κή εικό­να της Δημό­σιας Υγεί­ας είναι: Έλλει­ψη ιατρι­κού και νοση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού, έλλει­ψη υπο­δο­μών, έλλει­ψη ΜΕΘ και φαρμάκων.ΠΑΜΕ PAME logo full

Το ΠΑΜΕ τονί­ζει ότι υπάρ­χει διέ­ξο­δος. «Μπρο­στά στα αδιέ­ξο­δα που φέρ­νει η βαρ­βα­ρό­τη­τα του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος υπάρ­χει ελπί­δα, υπάρ­χει προ­ο­πτι­κή να στρί­ψει το τιμό­νι εκεί που ο εργα­ζό­με­νος θα ζει με ικα­νο­ποι­η­μέ­νες τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του. Εκεί που οι εργα­ζό­με­νοι θα κάνουν κου­μά­ντο στον πλού­το που με καθη­με­ρι­νό και συνε­χή ιδρώ­τα παρά­γουν και τον απο­λαμ­βά­νουν μια χού­φτα παρά­σι­τα. Να πιστέ­ψου­με λοι­πόν ότι μπο­ρού­με να τα κατα­φέ­ρου­με. Δεν είναι ανί­κη­τοι!», τονί­ζει και καλεί «σε μαζι­κο­ποί­η­ση των Συν­δι­κά­των, απαλ­λα­γή από τους εργα­το­πα­τέ­ρες που στή­ρι­ξαν και στη­ρί­ζουν τα μέτρα που πήρε η κυβέρ­νη­ση, οργά­νω­ση της εργα­τι­κής τάξης».

PDF LogoΠΑΜΕ Ένας χρόνος πανδημίας – Ένα έγκλημα διαρκείας

Η ανα­κοί­νω­ση έχει ως εξής:

Ένας χρόνος πανδημίας
Ένα έγκλημα διαρκείας

Ένας χρό­νος που για την εργα­τι­κή τάξη αυξή­θη­καν τα βάσα­να, ταλαι­πω­ρή­θη­κε αφά­ντα­στα. Έζη­σε και ζει έχο­ντας τον φόβο του κορονοϊού, αλλά και τον φόβο της ανερ­γί­ας, της απλη­ρω­σιάς, της περι­κο­πής όσων δικαιω­μά­των της απέ­μει­ναν. Έζη­σε και ζει την ασυ­δο­σία των εργο­δο­τών στους χώρους δου­λειάς, που το μόνο που τους νοιά­ζει είναι πώς θα αυξη­θούν τα κέρ­δη τους. Να μην αγγί­ξει η κρί­ση την κερ­δο­φο­ρία τους. Όπως και το μόνο που ενδια­φέ­ρει την κυβέρ­νη­ση είναι να προ­χω­ρή­σει απρό­σκο­πτα η πολι­τι­κή που ενι­σχύ­ει την Υγεία ως εμπό­ρευ­μα, την πολι­τι­κή που οδη­γεί την παρά­δο­σή της στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς ομίλους.

Είναι χαρα­κτη­ρι­στι­κό ότι οι επι­χει­ρη­μα­τί­ες που δρα­στη­ριο­ποιού­νται στους τομείς της Τεχνο­λο­γί­ας, της Υγεί­ας και της βιο­μη­χα­νί­ας είδαν την περιου­σία τους να αυξά­νε­ται με ρυθ­μό 36% ως 44, κι αυτό μόνο για το πρώ­το τετρά­μη­νο της πανδημίας.

Όλο αυτό το διά­στη­μα περίσ­σε­ψε η ατο­μι­κή ευθύ­νη, η κρα­τι­κή τρο­μο­κρα­τία και κατα­στο­λή απέ­να­ντι σε όλους όσοι διεκ­δι­κούν, οργα­νώ­νουν, βγαί­νουν στον δρό­μο. Θέλουν η μάσκα να απο­τε­λέ­σει φίμω­τρο. Η εργο­δο­τι­κή τρο­μο­κρα­τία και η εκμε­τάλ­λευ­ση οδη­γεί σε εγκλή­μα­τα όπως η νόση­ση και ο θάνα­τος δεκά­δων συνα­δέλ­φων από χώρους δου­λειάς, αφού ακό­μα κι αν είσαι ασθε­νής από κορο­νο­ϊό πρέ­πει να δουλεύεις.ΠΑΜΕ Σύνταγμα

Από την άλλη, ακό­μα και όταν υπάρ­χει ανά­γκη να βρε­θού­με στο νοσο­κο­μείο, εκεί βλέ­που­με την πραγ­μα­τι­κή εικό­να της Δημό­σιας Υγεί­ας: Έλλει­ψη ιατρι­κού και νοση­λευ­τι­κού προ­σω­πι­κού, έλλει­ψη υπο­δο­μών, έλλει­ψη ΜΕΘ και φαρ­μά­κων. Η κατά­στα­ση με τα εμβό­λια έχει εμπλα­κεί στις μυλό­πε­τρες του αντα­γω­νι­σμού μεγά­λων μονο­πω­λια­κών επι­χει­ρή­σε­ων που εκμε­ταλ­λεύ­ο­νται τις ανά­γκες του λαού για να γίνει καλά.

Μέσα σε αυτή την κατά­στα­ση οι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι, η τάξη των εκμε­ταλ­λευ­τών μας, αυξά­νουν τον βαθ­μό της εκμε­τάλ­λευ­σης, μειώ­νουν συνε­χώς την αξία της εργα­τι­κής δύνα­μης, βάζουν εμπό­δια στην οργά­νω­ση της εργα­τι­κής τάξης, στα συν­δι­κά­τα της.

Αυτό φάνη­κε ξεκά­θα­ρα από το πεί­σμα και τη γρη­γο­ρά­δα που η κυβέρ­νη­σή τους φέρ­νει και ψηφί­ζει στη Βου­λή τις απαι­τή­σεις τους, τους νόμους τους για να αυξη­θεί η εκμε­τάλ­λευ­ση, άρα η αύξη­ση των κερ­δών τους. Να δυνα­μώ­νει η κυριαρ­χία τους.

Σ’ αυτήν την κατεύ­θυν­ση και μέσα στην παν­δη­μία, ενώ ο λαός έχα­νε και χάνει τους δικούς του ανθρώ­πους, οι κερ­δι­σμέ­νοι από την πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης και τα μέτρα που πήρε είναι τα επι­χει­ρη­μα­τι­κά συμφέροντα.

Από τα παρα­πά­νω ένα πράγ­μα γίνε­ται ξεκάθαρο.

Όλα για την εργοδοσία. 

Ακό­μη και τα μέτρα που πάρ­θη­καν για τη στή­ρι­ξη των εργα­ζο­μέ­νων, ήταν στην ουσία μέτρα που απάλ­λασ­σαν τη μεγα­λο­ερ­γο­δο­σία από μισθούς και ασφα­λι­στι­κές εισφορές.
Με άλλα λόγια …πλη­ρώ­νου­με την εργο­δο­σία για να μας δίνει δου­λειά, ακό­μη και τα ψίχουλα.
Το ερώ­τη­μα όμως είναι: Υπάρ­χει διέξοδος;

ΠΑΜΕ πανδημία έγκλημα διαρκείας πανό σωματεία

Εμείς λέμε ναι!

Μπρο­στά στα αδιέ­ξο­δα που φέρ­νει η βαρ­βα­ρό­τη­τα του εκμε­ταλ­λευ­τι­κού συστή­μα­τος υπάρ­χει ελπί­δα, υπάρ­χει προ­ο­πτι­κή να στρί­ψει το τιμό­νι εκεί που ο εργα­ζό­με­νος θα ζει με ικα­νο­ποι­η­μέ­νες τις σύγ­χρο­νες ανά­γκες του. Εκεί που οι εργα­ζό­με­νοι θα κάνουν κου­μά­ντο στον πλού­το που με καθη­με­ρι­νό και συνε­χή ιδρώ­τα παρά­γουν και τον απο­λαμ­βά­νουν μια χού­φτα παράσιτα.

Να πιστέψουμε λοιπόν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Δεν είναι ανίκητοι!

Όμως είναι επι­τα­κτι­κή ανά­γκη να μαζι­κο­ποι­η­θούν τα συν­δι­κά­τα. Να απαλ­λα­γούν από τους εργα­το­πα­τέ­ρες που στή­ρι­ξαν και στη­ρί­ζουν τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση.

Να συμ­βάλ­λου­με να οργα­νω­θεί η εργα­τι­κή τάξη. Να μην είναι κανείς ανοργάνωτος.

Σε κάθε χώρο δου­λειάς να υπάρ­ξει συλ­λο­γι­κή μορ­φή οργά­νω­σης με δρά­ση, με πρω­το­βου­λί­ες, για να σπά­ει ο φόβος, η τρο­μο­κρα­τι­κή παρέμ­βα­ση της εργο­δο­σί­ας, η πολι­τι­κή της κυβέρ­νη­σης, η λογι­κή “δεν γίνε­ται τίποτα”.

Για­τί κανείς δεν μπο­ρεί μόνος του να αντι­με­τω­πί­σει την επί­θε­ση που δεχόμαστε».

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο