Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΑΜΕ: Βαθιά θλίψη για τους δεκάδες νεκρούς στις εργασιακές γαλέρες του αμερικάνικου νότου

Την βαθιά θλί­ψη και τα συλ­λυ­πη­τή­ρια των ταξι­κών συν­δι­κά­των της Ελλά­δας για τον χαμό δεκά­δων εργα­ζο­μέ­νων εν ώρα εργα­σί­ας στις ΗΠΑ, στις εργα­σια­κές γαλέ­ρες της Amazon και άλλων εργο­στα­σί­ων του αμε­ρι­κά­νι­κου νότου εκφρά­ζει το ΠΑΜΕ. Τονί­ζει πως «σε κάθε χώρα, σε κάθε χώρο δου­λειάς η εργα­τι­κή τάξη πρέ­πει να δυνα­μώ­σει τον αγώ­να για μέτρα προ­στα­σί­ας της ζωής της, της υγεί­ας της και της ασφά­λειας της. Οι ζωές των εργα­τών μετρά­νε! Όχι άλλο αίμα εργα­τών για τα κέρ­δη των αφεντικών!».

Σε ανα­κοί­νω­σή του το ΠΑΜΕ σημειώνει:

«Ο ακρι­βής αριθ­μός των θυμά­των δεν έχει ακό­μα εξα­κρι­βω­θεί αλλά δεκά­δες οικο­γέ­νειες θρη­νούν τους δικούς τους ανθρώ­πους. Αλλά την ίδια ώρα Κυβέρ­νη­ση Μπάι­ντεν και ΜΜΕ τρέ­χουν να ρίξουν την ευθύ­νη στα ακραία και­ρι­κά φαι­νό­με­να και όχι στην έλλει­ψη των ανα­γκαί­ων μέτρων προ­στα­σί­ας λαού και εργα­ζο­μέ­νων. Ταυ­τό­χρο­να η ΑΜΑΖΟΝ καλού­σε τους εργα­ζό­με­νους που χάσα­νε 6 συνα­δέλ­φους τους να πάνε κανο­νι­κά για δου­λειά στην επό­με­νη βάρδια.

Αυτή η κατά­στα­ση είναι πρό­κλη­ση για το αίμα των εργα­ζο­μέ­νων που χάθη­καν. Την ώρα που οι δισε­κα­τομ­μυ­ριού­χοι καπι­τα­λι­στές ταξι­δεύ­ουν στο διά­στη­μα να μην υπάρ­χουν ούτε τα στοι­χειώ­δη μέτρα προ­στα­σί­ας των εργα­ζο­μέ­νων και του φτω­χού κόσμου απέ­να­ντι στα και­ρι­κά φαι­νό­με­να. Την ώρα που το αίμα των εργα­ζο­μέ­νων είναι ακό­μα ζεστό τα αφε­ντι­κά να ζητούν να συνε­χι­στεί η παρα­γω­γή για να μην χάσουν ούτε δολάριο.

Είναι πρό­κλη­ση στον 21ο αιώ­να οι εργα­ζό­με­νοι στην Ελλά­δα, στις ΗΠΑ και οπου­δή­πο­τε στον κόσμο να φοβού­νται την βρο­χή, τον αέρα ή τη ζέστη ενώ υπάρ­χει όλη η ανα­γκαία τεχνο­λο­γία για την προ­στα­σία των λαών. Αντί όμως να χρη­μα­το­δο­τού­νται οι ανα­γκαί­ες υπο­δο­μές ενά­ντια στα και­ρι­κά φαι­νό­με­να, αντί να ελέγ­χο­νται οι χώροι δου­λειάς και τα δημό­σια κτί­ρια για την ασφά­λεια τους, χρη­μα­το­δο­τού­νται με δισε­κα­τομ­μύ­ρια οι μεγά­λοι επι­χει­ρη­μα­τι­κοί όμι­λοι για να αυξά­νουν τα κέρ­δη τους. Ενώ την ίδια ώρα εφαρ­μό­ζουν τις πλέ­ον αντερ­γα­τι­κές και εξο­ντω­τι­κές συν­θή­κες εργασίας.

Σε κάθε χώρα, σε κάθε χώρο δου­λειάς η εργα­τι­κή τάξη πρέ­πει να δυνα­μώ­σει τον αγώ­να για μέτρα προ­στα­σί­ας της ζωής της, της υγεί­ας της και της ασφά­λειας της.

Οι ζωές των εργα­τών μετρά­νε! Όχι άλλο αίμα εργα­τών για τα κέρ­δη των αφεντικών!».

«Τσε Γκε­βά­ρα, πρε­σβευ­τής της Επα­νά­στα­σης», του Νίκου Μόττα

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο