ΠΑΜΕ: Οι αγώνες των εργατών δεν έχουν καμία σχέση με την βρωμιά των ITUC-ETUC #QatarGate

«Οι αγώ­νες των εργα­τών δεν έχουν καμία σχέ­ση με την βρω­μιά των ITUC- ETUC, όπως και αυτές οι οργα­νώ­σεις δεν έχουν καμία σχέ­ση με την εργα­τι­κή τάξη» επι­ση­μαί­νει σε ανα­κοί­νω­σή του το ΠΑΜΕ με αφορ­μή τη σύλ­λη­ψη του ΓΓ της Διε­θνούς Συν­δι­κα­λι­στι­κής Συνο­μο­σπον­δί­ας που εμπλέ­κε­ται στο σκάν­δα­λο δια­φθο­ράς υπέρ του Κατάρ στο Ευρωκοινοβούλιο. 

Συγκε­κρι­μέ­να, το ΠΑΜΕ αναφέρει:

«Για όσους πέφτουν από τα σύν­νε­φα με την σύλ­λη­ψη του ΓΓ της ITUC (Διε­θνής Συν­δι­κα­λι­στι­κής Συνο­μο­σπον­δί­ας) και μέχρι ώρες πριν τη σύλ­λη­ψή του επί­σης Γενι­κού Γραμ­μα­τέα της Συνο­μο­σπον­δί­ας Ευρω­παϊ­κών Συν­δι­κά­των-ΣΕΣ-ETUC, υπεν­θυ­μί­ζου­με ότι αυτές οι οργα­νώ­σεις δεν είναι συν­δι­κά­τα, αλλά δημιουρ­γή­θη­καν, χρη­μα­το­δο­τή­θη­καν και λει­τουρ­γούν με στό­χο τον έλεγ­χο του διε­θνούς συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος από τα μονο­πώ­λια και τους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργανισμούς.

ITUC-ETUC έχουν άρι­στες σχέ­σεις με Ευρω­παϊ­κή Ένω­ση, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, Παγκό­σμια Τρά­πε­ζα, κυβερ­νή­σεις όπως των ΗΠΑ, του Ισρα­ήλ, κτλ.

Ο ανοι­χτά δια­κη­ρυγ­μέ­νος, λόγος ύπαρ­ξης της ΣΕΣ είναι  “… Το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα έχει την ευθύ­νη να υπε­ρα­σπι­στεί τη δημο­κρα­τία και το ευρω­παϊ­κό κοι­νω­νι­κό μοντέ­λο, το σημα­ντι­κό­τε­ρο επί­τευγ­μα του τελευ­ταί­ου αιώ­να” (σελ 2, Δια­κή­ρυ­ξη της ETUC, 2019–2023). Και πως να μην είναι αφού ο προ­ϋ­πο­λο­γι­σμός της Συνο­μο­σπον­δί­ας Ευρω­παϊ­κών Συν­δι­κά­των χρη­μα­το­δο­τεί­ται κατά 75% από την ίδια την Ευρω­παϊ­κή Ένωση.

Οι ίδιες αυτές οργα­νώ­σεις χρηματοδοτούν/επιδοτούν/επιχορηγούν ανοι­χτά συν­δι­κά­τα και συν­δι­κα­λι­στές για να στη­ρί­ξουν τα συμ­φέ­ρο­ντα των ιμπε­ρια­λι­στι­κών οργα­νι­σμών και των μονο­πω­λί­ων. Οργα­νώ­νουν δρα­στη­ριό­τη­τες των ευρω­παϊ­κών και αμε­ρι­κα­νι­κών συν­δι­κά­των στην …Αφρι­κή, στην Ασία, στη Λατι­νι­κή Αμε­ρι­κή στη Μέση Ανα­το­λή αλλά και στην Ανα­το­λι­κή Ευρώπη.

Συν­δι­κα­λι­στές, που στις χώρες τους δεν είχαν κάνει ποτέ ούτε μισή μέρα απερ­γία, έτρε­χαν με βαλί­τσες γεμά­τες (με τι άρα­γε) να “εκπο­λι­τί­σουν” τα συν­δι­κά­τα των ανα­πτυσ­σό­με­νων χωρών. Το Κατάρ είναι εξαί­ρε­ση, από ότι φαί­νε­ται, μόνο στο ότι οι βαλί­τσες αυτή την φορά είχαν αντί­θε­τη κατεύ­θυν­ση. Το σκάν­δα­λο για την ΕΕ είναι ότι αντί να εξα­γο­ρά­ζει η ΕΕ συν­δι­κά­τα, μια άλλη χώρα εξα­γό­ρα­σε ένα δικό της παιδί.

Για όσους θα τρέ­ξουν να πουν ότι αυτά ήταν λάθη μιας παλιάς ηγε­σί­ας, στο Συνέ­δριο της ITUC το Νοέμ­βρη του 2022, εν μέσω ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου, η ITUC υπο­δέ­χτη­κε τον μακε­λά­ρη Πρό­ε­δρο των ΗΠΑ Μπάι­ντεν που ευχα­ρί­στη­σε ξανά και ξανά την ITUC για την συμ­βο­λή της. Μια βδο­μά­δα μετά ο Μπάι­ντεν απα­γό­ρε­ψε την απερ­γία των εργα­ζο­μέ­νων στα τρέ­να των ΗΠΑ και ο νεο­διο­ρι­σθείς Γενι­κός Γραμ­μα­τέ­ας της ITUC συνε­λή­φθη για διαφθορά.

Αυτό μάλι­στα την στιγ­μή που οι ηγέ­τες των ταξι­κών συν­δι­κά­των σε όλο τον κόσμο, στε­λέ­χη της ΠΣΟ σε Κολομ­βία, Εκουα­δόρ, Παλαι­στί­νη, Τουρ­κία, Γαλ­λία, Ιτα­λία, Ελλά­δα, Σρι Λάν­κα, και σε όλο τον κόσμο διώ­κο­νται για τους αγώ­νες τους και την δρά­ση τους για την υπε­ρά­σπι­ση της εργα­τι­κής τάξης. (Βλέ­πε στην Ελλά­δα Πρό­ε­δρος ΟΕΝΓΕ, Γεν. Γραμ­μα­τέ­ας Ομο­σπον­δί­ας Οικο­δό­μων, Πρό­ε­δρος Εμπο­ρο­ϋ­παλ­λή­λων Θεσ­σα­λο­νί­κης κ.α.). Διώ­ξεις στις οποί­ες η εργα­τι­κή τάξη απα­ντά με την μεγα­λύ­τε­ρη δυνα­τή αγω­νι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη, δείγ­μα και αυτό της σχέ­σης των πραγ­μα­τι­κών εργα­τι­κών ηγε­τών με την ίδια την εργα­τι­κή τάξη.

Αντί­θε­τα, 3 μέρες μετά την σύλ­λη­ψη του Γενι­κού τους Γραμ­μα­τέα η επί­ση­μη τοπο­θέ­τη­ση των ITUC-ETUC είναι “ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ”.

Οι αγώ­νες των εργα­τών δεν έχουν καμία σχέ­ση με την βρω­μιά των ITUC- ETUC, όπως και αυτές οι οργα­νώ­σεις δεν έχουν καμία σχέ­ση με την εργα­τι­κή τάξη

Κόντρα στις επι­διώ­ξεις αυτών και των αφε­ντι­κών τους, εργα­ζό­με­νοι σε όλο τον κόσμο, νέα παι­διά, γυναί­κες, μετα­νά­στες, έρχο­νται ξανά σε επα­φή με τα συν­δι­κά­τα. Κινη­το­ποιού­νται, αγω­νί­ζο­νται, απερ­γούν και διεκδικούν.

Η εργα­τι­κή τάξη έχει τις αξί­ες της αλλη­λεγ­γύ­ης, της ανι­διο­τε­λούς προ­σφο­ράς, του διε­θνι­σμού, της ανει­ρή­νευ­της σύγκρου­σης της τάξης των εργα­τών με την τάξη των καπι­τα­λι­στών. Σε σύγκρου­ση με τα εγκλή­μα­τα του ιμπε­ρια­λι­σμού στο Κατάρ, στην Παλαι­στί­νη, στην Ουκρα­νία, στην ίδια μας την χώρα.

Με οδη­γό αυτές τις αξί­ες πορευό­μα­στε, συνα­ντιό­μα­στε με αγω­νι­στι­κά συν­δι­κά­τα άλλων χωρών, συντο­νί­ζου­με την δρά­ση μας. Δυνα­μώ­νου­με τον αγώ­να για μια κοι­νω­νία χωρίς εκμε­τάλ­λευ­ση, φτώ­χεια και πολέμους».

«Ναι, αλλά ο Στά­λιν…», του Νίκου Μόττα