Κάποτε τούτη η Νέα Σμύρνη
ήτανε τόπος προσφυγιάς
μα από τότε έχουν μείνει
οι αναμνήσεις μιας γιαγιάς.
Τ’ Αϊβαλιού και της Εφέσου
της Σμύρνης, των Μοσχονησιών,
διωγμένε, από την πρύμη δέσου
για να σωθείς, των καραβιών.
Ετούτοι οι ξεριζωμένοι
(δικοί και ξένοι τους βαρούν)
κι από το άδικο διωγμένοι
γύρω απ’ το Φάρο θα σταθούν.
Κι εκεί θα φτιάξουνε μια πόλη
με μόχθο κι ίδρωτα πολύ.
Στης κατοχής τα μαύρα σκότη
λουλούδι αντίστασης ανθεί.
Νεοσμυρνιώτη, δεν σου πάει
να μένεις σήμερα απαθής
μέσα από τέτοια ιστορία
ορθός σου πρέπει να σταθείς.
Μην επιτρέπεις να σου παίρνουν
αξιοπρέπεια, ανθρωπιά.
Ορθώσου, πάλεψε, οργανώσου,
γράψε ιστορία κι εσύ ξανά.
Παναγιώτης Μελάς
9 Μάρτη 2021
