Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παναγιώτης Μελάς: Τέκνο της θαλασσινής ανάγκης

Εγώ στου καρα­βιού την πλώρη
ή στις σκα­ριές της μηχανής
με βια δου­λεύω και με ζόρι
μια της ζωής, μια της θανής.

Εγώ δε ζω νωχελικά
πάνω σε γιωτ και σε μαρίνες
εγώ παλεύω ολημερίς
μες τη βρω­μιά και στις σεντίνες.

Εμέ δε με σερβίρουνε
χαβιά­ρι και λαζάνια
εγώ έχω φύση δεύτερη
του χάρου τα καζάνια.

Εγώ δεν αναπαύομαι
σε που­που­λέ­νια στρώματα
με βρί­σκει ο ήλιος κι η βροχή
πάνω στα καταστρώματα.

Γιος της οργής και της ανάγκης
παι­δί του μόχθου, του καμάτου
κοι­τάω μπρο­στά για ν’ ανασάνω
στην κόψη πάνω του κυμάτου.

Χιλιά­δες σύντρο­φοι μαζί μου
στη θάλασ­σα και στη στεριά
στό­ματ’ αμέ­τρη­τα βρυχώνται,
μύριες κραυ­γές για λευτεριά.

Δεν καρ­τε­ρώ απ’ αλλού βοήθεια,
μόνο στις πύλες της οργής
θα μπω κρα­τώ­ντας την αλήθεια,
με τους τυράν­νους καταγής.

Mixanostasio1

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο