Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πανελλήνιες 2020: Απαντήσεις στα ζητούμενα της Λογοτεχνίας

Πανελλαδικές εξετάσεις 2020

Απαντήσεις στα ζητούμενα της Λογοτεχνίας

Θέμα Γ

Γ1.

Το θέμα του ποι­ή­μα­τος (πρώ­το υπο­ε­ρώ­τη­μα): Οι κει­με­νι­κές ανα­φο­ρές-κλει­διά για την απά­ντη­ση ενυ­πάρ­χουν στην επα­νά­λη­ψη της λέξης πράγ­μα­τα και στην αιφ­νί­δια εμφά­νι­ση της ποί­η­σης («σε βρί­σκει η ποί­η­ση» – προσωποποίηση).

Τα πράγ­μα­τα συν­δέ­ο­νται με την ποί­η­ση και η ίδια η ποί­η­ση με τη ζωή. Τι σημαί­νουν όλα αυτά; Πράγ­μα, από το πράσ­σω, είναι καθε­τί που υπάρ­χει, έχει αντι­κει­με­νι­κή υπό­στα­ση και γίνε­ται αντι­λη­πτό με τις αισθή­σεις σε αντι­δια­στο­λή προς τα πλά­σμα­τα της φαντα­σί­ας ή τις λογι­κές έννοιες. Άρα, ο Τίτος Πατρί­κιος έχει σαν θέμα του τις πραγ­μα­τι­κό­τη­τες της ζωής, καθη­με­ρι­νές, ασή­μα­ντες, ξεχα­σμέ­νες εμπει­ρί­ες που έρχε­ται η ποί­η­ση να κατα­γρά­ψει, να υπεν­θυ­μί­σει και να απο­κα­λύ­ψει αίτια και λύσεις. Γιαυ­τό, όποιος γίνε­ται θια­σώ­της της ποί­η­σης ξαφ­νιά­ζε­ται απ’ τη συγκε­κρι­μέ­νη λει­τουρ­γι­κή προ­σφο­ρά της ποι­η­τι­κής τέχνης, που είναι τέχνη της ζωής. Το β΄ ενι­κό πρό­σω­πο (απεύ­θυν­ση) δεν τεκ­μη­ριώ­νει στο­χα­στι­κό μονό­λο­γο, αλλά είναι το πρό­σω­πο του διδα­κτι­σμού σαν χαρα­κτη­ρι­στι­κό της ποι­ή­σε­ως. Ο ποι­η­τής επι­διώ­κει να διδά­ξει στον ανα­γνώ­στη του την πιο σημα­ντι­κή αξία και λει­τουρ­γία της ποίησης.

Στο δεύ­τε­ρο υπο­ε­ρώ­τη­μα ο υπο­ψή­φιος μπο­ρεί να ανα­πτύ­ξει ελεύ­θε­ρα τη σχέ­ση του με την ποί­η­ση, δηλα­δή αν είναι καλή ή κακή, και να την τεκ­μη­ριώ­σει. Δια­βά­ζει ποί­η­ση ή όχι και για­τί; Αν ναι, τι του προ­σφέ­ρει ποίηση;

Θέμα Δ

Δ1

Ο υπο­ψή­φιος είναι εύκο­λο να ανα­πτύ­ξει σε ένα άρθρο αν σήμε­ρα οι νέοι και οι Έλλη­νες δια­βά­ζουν βιβλία στον ελεύ­θε­ρο χρό­νο τους και για ποιους λόγους σήμε­ρα μάλ­λον απο­μα­κρύ­νε­ται το ανα­γνω­στι­κό κοι­νό κάθε ηλι­κί­ας από την ανά­γνω­ση βιβλίων.

 

Γ. Ηρα­κλέ­ους φιλόλογος,
DEA στην Ερμη­νευ­τι­κή της λογοτεχνίας

ΥΓ: Για να μην ανη­συ­χούν τα παι­διά, τα δια­βε­βαιώ­νω ότι οι φιλό­λο­γοι διορ­θω­τές της δημό­σιας εκπαί­δευ­σης δια­θέ­τουν και πεί­ρα και υπευ­θυ­νό­τη­τα, ευαι­σθη­σία και πάνω απ’ όλα επιείκεια.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο