Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Πανελλαδική Σύσκεψη του ΠΑΜΕ: Μεγάλη συμμετοχή με 2.000 συνδικαλιστές — Σήμερα η δεύτερη ημέρα των εργασιών

Η Πανελ­λα­δι­κή Σύσκε­ψη του ΠΑΜΕ είναι ένα μεγά­λο γεγο­νός για την εργα­τι­κή τάξη της χώρας μας που μπο­ρεί να συμ­βά­λει στην ανά­πτυ­ξη της ταξι­κής πάλης, στην ανα­σύ­ντα­ξη του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος τονί­στη­κε από τον Γιώρ­γο Πέρ­ρο στην εισή­γη­ση της Εκτε­λε­στι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του ΠΑΜΕ. (Δια­βά­στε εδώ όλη την εισήγηση)

Στη σύσκε­ψη συμ­με­τέ­χουν 2 χιλιά­δες συν­δι­κα­λι­στές που από κάθε γωνιά της χώρας. Συν­δι­κα­λι­στές που εκπρο­σω­πούν πάνω από 500 Ομο­σπον­δί­ες, Εργα­τι­κά Κέντρα, πρω­το­βάθ­μια σωμα­τεία του δημό­σιου και του ιδιω­τι­κού τομέα, επι­τρο­πές αγώ­να σε χώρους δου­λειάς. Ακό­μη συμ­με­τέ­χουν αντι­προ­σω­πεί­ες από την Παγκό­σμια Συν­δι­κα­λι­στι­κή Ομο­σπον­δία και από τα σωμα­τεία που εκπρο­σω­πούν χώρες της Ευρώ­πης, της Μ. Ανα­το­λής και όχι μόνο.

«Τα τελευ­ταία 12 χρό­νια η εργα­τι­κή τάξη πλή­ρω­σε με μεγά­λες θυσί­ες τόσο την προ­σπά­θεια να βγει ο καπι­τα­λι­σμός από την κρί­ση του, όσο και στη συνέ­χεια τη φάση της πρό­σκαι­ρης καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, στην οποία όχι μόνο δεν πήρε πίσω τις απώ­λειες της προη­γού­με­νης περιό­δου, αλλά είδε νέα αντερ­γα­τι­κά μέτρα να μαυ­ρί­ζουν τη ζωή της» τόνι­σε ο Γιώρ­γος Πέρρος.

Ανα­φέρ­θη­κε στην έντα­ση του αυταρ­χι­σμού και της τρο­μο­κρα­τί­ας στους χώρους δου­λειάς και στα συν­δι­κα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων από σει­ρά αντερ­γα­τι­κών νόμων που ψήφι­σαν όλα τα κόμ­μα­τα του κεφα­λαί­ου, η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, με κορύ­φω­ση τον νόμο έκτρω­μα του Χατζη­δά­κη που επι­διώ­κει να βάλει τα συν­δι­κά­τα στον γύψο και τόνι­σε ότι «το ΠΑΜΕ σήκω­σε ψηλά τη σημαία του ταξι­κού αγώ­να για την υπε­ρά­σπι­ση των εργα­τι­κών και λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων. Μπή­κε μπρο­στά στην οργά­νω­ση των αγώ­νων και στή­ρι­ξε με συνέ­πεια τις αγω­νι­στι­κές κινη­το­ποι­ή­σεις συν­δι­κά­των. Άνοι­ξε κρί­σι­μα μέτω­πα πάλης για την υπε­ρά­σπι­ση της υγεί­ας, των δικαιω­μά­των, της ίδιας της ζωής των εργα­ζο­μέ­νων. Καλ­λιέρ­γη­σε την αγω­νι­στι­κή απει­θαρ­χία στους αντερ­γα­τι­κούς νόμους, στον αυταρ­χι­σμό και στην κατα­στο­λή. Δεν τα δίπλω­σε κάτω από το βάρος του αρνη­τι­κού συσχετισμού».

Ο Γ. Πέρ­ρος υπο­γράμ­μι­σε ότι «μπρο­στά μας έχου­με να δώσου­με μεγά­λες μάχες. Θα επα­νέλ­θουν με νέα μορ­φή τα εκβια­στι­κά διλήμ­μα­τα και προ­σπά­θεια χει­ρα­γώ­γη­σης των εργα­ζο­μέ­νων κι εμείς απορ­ρί­πτου­με αυτά που λέγο­νται, ότι είναι σύγ­χρο­νο και ρεα­λι­στι­κό να συμ­βι­βα­ζό­μα­στε με τα ψίχου­λα, να μετρά­με τη ζωή μας με το στα­γο­νό­με­τρο. Μπρο­στά μας είναι κι άλλες αντερ­γα­τι­κές ανα­τρο­πές που δια­δέ­χο­νται η μία την άλλη, με στό­χο τη συρ­ρί­κνω­ση των εργα­τι­κών δικαιω­μά­των, αλλά και η εργο­δο­τι­κή και κυβερ­νη­τι­κή παρέμ­βα­ση που επι­διώ­κει να απο­δε­χό­μα­στε την βαρ­βα­ρό­τη­τα του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου ως “πάλη για τη δημοκρατία”».

Ανα­φέρ­θη­κε στο γεγο­νός ότι ο ελλη­νι­κός λαός, όπως και οι λαοί άλλων χωρών, «καλεί­ται να πλη­ρώ­σει πανά­κρι­βα τον λογα­ρια­σμό των ιμπε­ρια­λι­στι­κών πολέ­μων», σημεί­ω­σε ότι κρύ­βουν την πραγ­μα­τι­κή αίτια του ιμπε­ρια­λι­στι­κού πολέ­μου που ξεδι­πλώ­νε­ται στο έδα­φος της Ουκρα­νί­ας «και που δεν είναι άλλη από τον αντα­γω­νι­σμό για το μερί­διο στην αγο­ρά του ορυ­κτού πλού­του, της ενέρ­γειας, των αγω­γών και των δικτύ­ων μετα­φο­ράς εμπο­ρευ­μά­των, για τα γεω­πο­λι­τι­κά στη­ρίγ­μα­τα και τις σφαί­ρες επιρ­ρο­ής. Αυτά είναι στο μάτι των δύο στρα­το­πέ­δων ληστών εδώ και χρό­νια, και των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ από τη μια και της Ρωσί­ας από την άλλη που αξιο­ποιεί ”αντι­φα­σι­στι­κά” συν­θή­μα­τα και τη γραμ­μή της “προ­στα­σί­ας των λαών του Ντον­μπάς” για να δικαιο­λο­γή­σει την απα­ρά­δε­κτη στρα­τιω­τι­κή εισβολή».

Ο Γ. Πέρ­ρος υπο­γράμ­μι­σε ότι «οι εργα­ζό­με­νοι και τα συν­δι­κά­τα δεν πρέ­πει να στοι­χί­ζο­νται και να στη­ρί­ζουν τις επι­λο­γές της κυβέρ­νη­σης και άλλων αστι­κών κομ­μά­των» και απαι­τεί­ται «να δυνα­μώ­σει απο­φα­σι­στι­κά η πάλη των συν­δι­κά­των και των εργα­ζο­μέ­νων ενά­ντια στον πόλε­μο και η αλλη­λεγ­γύη στους πρό­σφυ­γες. Να απε­μπλα­κεί η χώρα μας από τον πόλε­μο με όποια μορ­φή και αν συμ­με­τέ­χει, είτε με την απο­στο­λή στρα­τιω­τι­κού υλι­κού, είτε με την αξιο­ποί­η­ση της Ελλά­δας ως ορμη­τή­ριο πολέ­μου. Κανέ­νας φαντά­ρος έξω από τα σύνο­ρα. Να ακυ­ρω­θεί η ελλη­νο­α­με­ρι­κά­νι­κη συμ­φω­νία και να κλεί­σουν όλες οι βάσεις του θανάτου».

Ανα­φε­ρό­με­νος στη δια­πά­λη στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ τόνι­σε την ανά­γκη «να κλεί­σου­με την πλη­γή που δημιουρ­γεί στο σώμα των εργα­ζο­μέ­νων ο κυβερ­νη­τι­κός και εργο­δο­τι­κός συν­δι­κα­λι­σμός, οι δυνά­μεις που βρί­σκο­νται στις ηγε­σί­ες σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Είναι ηγε­σί­ες που θέλουν το κίνη­μα δεμέ­νο με χει­ρο­πέ­δες, αιχ­μά­λω­το στα συμ­φέ­ρο­ντα των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων».

Ο Γ. Πέρ­ρος τόνι­σε πως «είναι ανά­γκη σήμε­ρα να δυνα­μώ­σει ο αγώ­νας στους χώρους δου­λειάς, στους κλά­δους, να δυνα­μώ­σει η αντε­πί­θε­ση του εργα­τι­κού συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος, να ριζώ­σει η οργα­νω­μέ­νη εργα­τι­κή απά­ντη­ση παντού!

Για το εργα­τι­κό κίνη­μα είναι επι­ζή­μιο όχι μόνο να μετα­τρέ­πε­ται σε χει­ρο­κρο­τη­τή των κυβερ­νη­τι­κών επι­λο­γών, αλλά και να γίνε­ται μοχλός πίε­σης για την κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή. Δεν υπήρ­ξε δια­χρο­νι­κά κυβέρ­νη­ση που δεν κλι­μά­κω­σε την αντι­λαϊ­κή επί­θε­ση, που δε συνέ­χι­σε από εκεί που έμει­νε η προη­γού­με­νη. Η εμπει­ρία της κυβερ­νη­τι­κής εναλ­λα­γής, της απο­κα­λού­με­νης “πρώ­τη φορά αρι­στε­ρά” απο­δεί­χθη­κε οδυ­νη­ρή για τους εργαζόμενους.

Σήμε­ρα υπάρ­χουν όλες οι προ­ϋ­πο­θέ­σεις, παρα­γω­γι­κές, επι­στη­μο­νι­κές και τεχνο­λο­γι­κές, για να υπάρ­χει φιλο­λαϊ­κή ανά­πτυ­ξη, για να υπάρ­χει αξιο­πρε­πής ζωή, δου­λειά με δικαιώ­μα­τα. Εμείς είμα­στε αυτοί που παρά­γου­με όλο τον πλού­το! Τον ιδρώ­τα μας, τον κόπο μας τον καρ­πώ­νο­νται μια χού­φτα μονο­πω­λια­κοί όμι­λοι. Αυτό μπο­ρεί να αλλάξει.

Επο­μέ­νως, ο αγώ­νας για την κάλυ­ψη των απω­λειών, για μια αξιο­πρε­πή ζωή πρέ­πει να συν­δυά­ζε­ται με την πάλη για την ανά­πτυ­ξη που έχει στό­χο την ικα­νο­ποί­η­ση των δικών μας ζωτι­κών, σύγ­χρο­νων ανα­γκών στη δου­λειά και τη ζωή και όχι τα κέρ­δη μιας χού­φτας ομί­λων. Τέτοια ανά­πτυ­ξη δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει όσο η αστι­κή τάξη κρα­τά­ει στα χέρια της το τιμό­νι της εξου­σί­ας και έχει στην ιδιο­κτη­σία της τα μέσα παρα­γω­γής. Δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει μέσα σε ενώ­σεις ιμπε­ρια­λι­στών, όπως η ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Γι’ αυτό και αγω­νι­ζό­μα­στε για την απο­δέ­σμευ­ση της χώρας μας από αυτούς τους ληστρι­κούς ιμπε­ρια­λι­στι­κούς οργανισμούς».

Υπο­γράμ­μι­σε ότι σήμε­ρα χρειά­ζε­ται ένα εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα που θα αγω­νί­ζε­ται ενά­ντια στην εκμε­τάλ­λευ­ση ανθρώ­που από άνθρω­πο. Κίνη­μα ζωντα­νό που θα αλλά­ζει τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, με συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις που θα ενώ­νουν τους εργα­ζό­με­νους, ανε­ξαρ­τή­τως εργα­σια­κής σχέ­σης, θα υπε­ρα­σπί­ζο­νται τις ζωντα­νές, συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες με την ενερ­γή συμ­με­το­χή των εργα­ζο­μέ­νων. Κίνη­μα αντε­πί­θε­σης και όχι ηττο­πά­θειας και συμ­βι­βα­σμού. Συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις ανε­ξάρ­τη­τες από τις δαγκά­νες της εργο­δο­σί­ας και των κυβερ­νή­σε­ων της, με ανοι­χτό μέτω­πο απέ­να­ντι τους.

Κίνη­μα που θα πηγαί­νει τον αγώ­να ένα βήμα παρα­πέ­ρα, προ­τάσ­σο­ντας συνο­λι­κά αιτή­μα­τα που να καλύ­πτουν τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανά­γκες και τις δυνα­τό­τη­τες που ανα­δύ­ο­νται με βάση την επι­στή­μη και την τεχνο­λο­γία. Που θα βρί­σκε­ται πλάι στους όπου γης κατα­τρεγ­μέ­νους, με γνή­σια διε­θνι­στι­κή αλλη­λεγ­γύη, κόντρα στους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους που φέρ­νουν αιμα­το­κυ­λί­σμα­τα αμά­χων, δημιουρ­γούν φτώ­χεια, δυστυ­χία και προσφυγιά.

«Διεκ­δι­κού­με τη ζωή που μας αξί­ζει» τόνι­σε ο Γ. Πέρ­ρος. «Κανέ­νας συμ­βι­βα­σμός με τη φτώ­χεια, τη μίζε­ρη ζωή, με τη λογι­κή του εφι­κτού με κρι­τή­ριο την αντα­γω­νι­στι­κό­τη­τα και την κερ­δο­φο­ρία των επι­χει­ρή­σε­ων» επε­σή­μα­νε προ­σθέ­το­ντας ότι «κρι­τή­ριο για τις διεκ­δι­κή­σεις μας είναι οι σύγ­χρο­νες εργα­τι­κές λαϊ­κές ανά­γκες και η δυνα­τό­τη­τα της επο­χής μας να τις υλο­ποι­ή­σει και όχι τα κέρ­δη των αφε­ντι­κών. Ανα­δει­κνύ­ου­με τις αιτί­ες που εμπο­δί­ζουν την κοι­νω­νι­κή πρό­ο­δο, απο­τε­λούν βαρί­δι στην κοι­νω­νι­κή εξέ­λι­ξη, που είναι η κυριαρ­χία της καπι­τα­λι­στι­κής ιδιο­κτη­σί­ας, το κυνή­γι του κέρ­δους, οι ιμπε­ρια­λι­στι­κές ενώ­σεις τους και τα κόμ­μα­τά τους. Η ίδια η ζωή, η πλού­σια πεί­ρα, κυρί­ως των τελευ­ταί­ων ετών, απο­δει­κνύ­ει περί­τρα­να ότι στο πλαί­σιο της ΕΕ, της εξου­σί­ας των μονο­πω­λί­ων, δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει φιλο­λαϊ­κή κυβερ­νη­τι­κή λύση».

Τέλος επε­σή­μα­νε ότι «τα σημα­ντι­κά κοι­νω­νι­κά προ­βλή­µα­τα είναι η βάση για να ανα­πτυ­χθεί πιο στα­θε­ρά η κοι­νή πάλη από εργα­τι­κά σωµα­τεία, αγρο­τι­κούς συλ­λό­γους, φορείς αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων, συλ­λό­γους και οµά­δες Γυναι­κών της ΟΓΕ, φορείς επι­στη­μό­νων – αυτο­α­πα­σχο­λού­µε­νων, καλ­λι­τε­χνών, να συσπει­ρω­θούν μαθη­τές, φοι­τη­τές — σπου­δα­στές, να προ­ω­θη­θεί η κοι­νω­νι­κή συμ­μα­χία στην πράξη.

Αυτός είναι ο δρό­μος για να δυνα­μώ­σει η πάλη ενά­ντια σε όσους κατα­πιέ­ζουν το λαό μας, τους μεγά­λους μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και το αστι­κό κρά­τος που τους υπη­ρε­τεί. Είναι ο δρό­μος για τις μεγά­λες κοι­νω­νι­κές ανα­τρο­πές που βάζουν προ­τε­ραιό­τη­τα τις σύγ­χρο­νες κοι­νω­νι­κές ανά­γκες όλου του λαού».

Σήμερα η δεύτερη μέρα των εργασιών

Συνε­χί­ζο­νται σήμε­ρα, για δεύ­τε­ρη μέρα, οι εργα­σί­ες της μεγά­λης Πανελ­λα­δι­κής Σύσκε­ψης του ΠΑΜΕ­στο κλει­στό γήπε­δο της Δρα­πε­τσώ­νας «Αρι­στεί­δης Παπα­μι­χα­ήλ», με σύν­θη­μα «Στην οργά­νω­ση η δύνα­μη, στον αγώ­να η ελπί­δα, όπλο μας η αλλη­λεγ­γύη».

Περί­που 2.000 εργα­ζό­με­νοι από περισ­σό­τε­ρες από 500 συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις, από κάθε κλά­δο και περιο­χή της χώρας, συνα­ντού­νται, συζη­τά­νε την πολύ­τι­μη πεί­ρα από τους αγώ­νες του προη­γού­με­νου δια­στή­μα­τος, επε­ξερ­γά­ζο­νται τα επό­με­να βήμα­τα της προ­σπά­θειας να δυνα­μώ­σουν η οργά­νω­ση στους χώρους δου­λειάς, η πάλη και η διεκ­δί­κη­ση με κρι­τή­ριο τις ανά­γκες των εργα­ζο­μέ­νων, η αντι­πα­ρά­θε­ση με το κρά­τος και την εργοδοσία.

Οι εργα­σί­ες στέλ­νουν ελπι­δο­φό­ρο μήνυ­μα και σημα­το­δο­τούν νέες δυνα­τό­τη­τες για να πολ­λα­πλα­σια­στούν οι δυνά­μεις που δίνουν τη μάχη στους χώρους δου­λειάς και τους κλά­δους για την υπε­ρά­σπι­ση των εργαζομένων.

902.gr

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο