Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ Αγώνας ενωτικός, μαζικός, ταξικός, για σύγχρονους όρους δουλειάς και αμοιβής, για ζωή με δικαιώματα!

Η εισή­γη­ση της Εκτε­λε­στι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του ΠΑΜΕ στη συνέ­ντευ­ξη Τύπου που παρα­χώ­ρη­σε μπρο­στά στο συλ­λα­λη­τή­ριο του Σαβ­βά­του στη Θεσσαλονίκη

Κάλε­σμα στους εργα­ζό­με­νους και το λαό να δώσουν μαζι­κό «παρών» στο συλ­λα­λη­τή­ριο στη ΔΕΘ το Σάβ­βα­το 7 Σεπτέμ­βρη, στις 6 μ.μ., στην πλα­τεία Αρι­στο­τέ­λους, απηύ­θυ­νε, κατά τη διάρ­κεια της συνέ­ντευ­ξης Τύπου που έδω­σε την Παρα­σκευή στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, η Εκτε­λε­στι­κή Γραμ­μα­τεία του ΠΑΜΕ.

Στη συνέ­ντευ­ξη Τύπου παρου­σιά­στη­κε ο σχε­δια­σμός δρά­σης του επό­με­νου δια­στή­μα­τος με βάση τις εξε­λί­ξεις και την επί­θε­ση που προ­ε­τοι­μά­ζουν κυβέρ­νη­ση και εργο­δο­σία απέ­να­ντι στον εργα­ζό­με­νο λαό, ενώ δόθη­κε και το αγω­νι­στι­κό πλαί­σιο διεκ­δι­κή­σε­ων του ΠΑΜΕ.

Στη συνέ­ντευ­ξη συμ­με­τεί­χαν επί­σης και πραγ­μα­το­ποί­η­σαν σύντο­μες παρεμ­βά­σεις εκπρό­σω­ποι της Πανελ­λα­δι­κής Επι­τρο­πής των Μπλό­κων, των αυτο­α­πα­σχο­λού­με­νων που συσπει­ρώ­νο­νται στην ΠΑΣΕΒΕ, της ΟΓΕ και του ΜΑΣ.

Ακο­λου­θεί ολό­κλη­ρη η εισή­γη­ση του ΠΑΜΕ στη συνέ­ντευ­ξη Τύπου, την οποία παρου­σί­α­σε εκ μέρους της Εκτε­λε­στι­κής Γραμ­μα­τεί­ας του ΠΑΜΕ ο Γιώρ­γος Πέρ­ρος.To ΠΑΜΕ, η συσπεί­ρω­ση σωμα­τεί­ων, Εργα­τι­κών Κέντρων, Ομο­σπον­διών και συν­δι­κα­λι­στών, απευ­θύ­νει κάλε­σμα αγώ­να, ενό­τη­τας σε κάθε τίμιο συν­δι­κα­λι­στή, σε κάθε Διοι­κη­τι­κό Συμ­βού­λιο σωμα­τεί­ου, σε κάθε εργα­ζό­με­νο. Να αγω­νι­στού­με και να παλέ­ψου­με για σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς, για ζωή με δικαιώματα!

Σήμε­ρα δεν μπο­ρεί να υπάρ­χει πίστω­ση χρό­νου. Η νέα κυβέρ­νη­ση έρχε­ται από παλιά, είναι γνω­στή, έχει σημα­δέ­ψει με τις πολι­τι­κές της τη ζωή της εργα­τι­κής — λαϊ­κής οικο­γέ­νειας. Ηδη ξεκί­νη­σε με φόρα για να εφαρ­μό­σει και να βαθύ­νει ακό­μα περισ­σό­τε­ρο την επί­θε­ση στα εργα­τι­κά και ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, βρί­σκο­ντας στρω­μέ­νο το έδα­φος από την αντερ­γα­τι­κή παρα­κα­τα­θή­κη που άφη­σε η προη­γού­με­νη κυβέρ­νη­ση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η «κανο­νι­κό­τη­τα» του κεφα­λαί­ου φέρ­νει νέο, πιο βαθύ κύκλο αντι­λαϊ­κών μέτρων. Το μικρό χρο­νι­κό διά­στη­μα που πέρα­σε από τις τελευ­ταί­ες εκλο­γές επι­βε­βαί­ω­σε πως δεν είναι νέος ο πολι­τι­κός συσχε­τι­σμός που προ­έ­κυ­ψε από την κυβερ­νη­τι­κή εναλ­λα­γή. Αντί­θε­τα, απο­τε­λεί συνέ­χεια για την υλο­ποί­η­ση των επι­διώ­ξε­ων των επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομί­λων, για τη θωρά­κι­ση της καπι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης, δηλα­δή την ανά­πτυ­ξη των κερ­δών των λίγων, που φέρ­νει νέο, πιο βαθύ κύκλο αντι­λαϊ­κών μέτρων.

Ο πήχης έχει τεθεί ήδη ψηλά από την προηγούμενη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ…

Τα μέτρα που ήδη εξήγ­γει­λε ο Μητσο­τά­κης και αυτά που θα παρου­σιά­σει στη ΔΕΘ, θα επι­δει­νώ­σουν ακό­μα περισ­σό­τε­ρο τη ζωή του εργα­ζό­με­νου λαού. Οι αντερ­γα­τι­κές ρυθ­μί­σεις που πρό­λα­βε να φέρει στα κλε­φτά μέσα στο καλο­καί­ρι, η μία για τους εργο­λα­βι­κούς εργα­ζό­με­νους και η άλλη για τις απο­λύ­σεις, αλλά και οι σχε­δια­σμοί της κυβέρ­νη­σης ώστε να μπει νέο χτύ­πη­μα στη συλ­λο­γι­κή οργά­νω­ση και πάλη, είναι οι πρώ­τες παρεμ­βά­σεις στα εργα­σια­κά και ασφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα. Είναι παρεμ­βά­σεις που δεν αφή­νουν καμιά αμφι­βο­λία για το μέλ­λον που προετοιμάζουν.

Την ίδια στιγ­μή προ­χω­ρούν οι καπι­τα­λι­στι­κές ανα­διαρ­θρώ­σεις σε όλους τους τομείς. Εχου­με τη δια­τή­ρη­ση των ματω­μέ­νων πλε­ο­να­σμά­των, νέες φορο­α­παλ­λα­γές και προ­κλη­τι­κά προ­νό­μια στο κεφά­λαιο, με ταυ­τό­χρο­νη μετα­φο­ρά των φορο­λο­γι­κών βαρών στο λαό, ταχύ­τε­ρη υλο­ποί­η­ση των ιδιω­τι­κο­ποι­ή­σε­ων, παρα­πέ­ρα «απε­λευ­θέ­ρω­ση» της Ενέρ­γειας με επί­κε­ντρο τη ΔΕΗ, υλο­ποί­η­ση του σχε­δί­ου για τα «κόκ­κι­να» δάνεια και τους πλειστηριασμούς.

Η επί­θε­ση στους συντα­ξιού­χους και τα δικαιώ­μα­τα των ασφα­λι­σμέ­νων περ­νά­ει σε νέα φάση, προ­χω­ρώ­ντας παρα­πέ­ρα την ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, σε συνέ­χεια των ανα­τρο­πών που έφε­ρε με το «νόμο — λαι­μη­τό­μο» ο ΣΥΡΙΖΑ.

Θέλουν γρή­γο­ρα να ξεμπερ­δεύ­ουν με όσα δικαιώ­μα­τα κρα­τή­θη­καν με σκλη­ρούς αγώ­νες μέσα στην κρί­ση, να ολο­κλη­ρώ­σουν το καθε­στώς εργα­σια­κής ζού­γκλας και πλή­ρους ελευ­θε­ρί­ας των μεγα­λο­ερ­γο­δο­τών, να ξεζου­μί­ζουν χωρίς κανέ­να εμπό­διο τους εργαζόμενους.

Επί­σης υπάρ­χει ενορ­χη­στρω­μέ­νη επί­θε­ση για να μη δια­τα­ρα­χθούν η «επά­νο­δος στην κανο­νι­κό­τη­τα» και η επι­στρο­φή στις «παθο­γέ­νειες του παρελ­θό­ντος», όπως ονό­μα­σαν τα δικαιώ­μα­τα που καταρ­γή­θη­καν. Για εμάς βέβαια δεν είναι «κανο­νι­κό­τη­τα» οι αντερ­γα­τι­κές ανα­τρο­πές, η περι­στο­λή των εργα­σια­κών δικαιω­μά­των, των συν­δι­κα­λι­στι­κών και λαϊ­κών ελευ­θε­ριών. Δεν είναι «κανο­νι­κό­τη­τα» η εμπλο­κή της χώρας σε ιμπε­ρια­λι­στι­κά σχέ­δια και αντα­γω­νι­σμούς, που δημιουρ­γούν επι­κίν­δυ­νες κατα­στά­σεις για το λαό μας και τους λαούς των γει­το­νι­κών χωρών.

Είναι φανε­ρό ότι με το δόγ­μα «νόμος και τάξη» θα επι­διώ­ξουν να επι­βά­λουν τον συμ­βι­βα­σμό με τα ψίχου­λα, τη ζωή στην πρέ­σα, τους αβά­στα­χτους φόρους και τα ματω­μέ­να πλε­ο­νά­σμα­τα μέχρι το 2060, την υπο­τα­γή του εργα­ζό­με­νου λαού στις συνε­χείς απώ­λειες στους μισθούς, στις συντά­ξεις, στις κοι­νω­νι­κές παρο­χές, «για να μη δια­τα­ρα­χθεί η επά­νο­δος στην κανονικότητα».

Με το νομο­σχέ­διο για το «επι­τε­λι­κό κρά­τος», που απο­τε­λεί τον πυρή­να των θέσε­ων της κυβέρ­νη­σης, στο­χεύ­ουν σε ένα κρά­τος πιο αντι­λαϊ­κό στο εσω­τε­ρι­κό και πιο επι­θε­τι­κό για την υλο­ποί­η­ση των πολε­μι­κών κατευ­θύν­σε­ων του ΝΑΤΟ.

Ηδη πάνω σε αυτό το έδα­φος υπάρ­χουν αρκε­τά παρα­δείγ­μα­τα, που ιδιαί­τε­ρα το τελευ­ταίο διά­στη­μα φανε­ρώ­νουν πως η εργο­δο­σία έχει ξεσα­λώ­σει. Ορι­σμέ­να από αυτά: Το Επι­με­λη­τή­ριο της Κέρ­κυ­ρας απαι­τεί να μη γίνο­νται έλεγ­χοι στην του­ρι­στι­κή περί­ο­δο, η μηνυ­τή­ρια ανα­φο­ρά της COSCO στο σωμα­τείο πολύ μετά την απερ­για­κή κινη­το­ποί­η­ση, το δικα­στή­ριο στην περί­πτω­ση της από­λυ­σης του προ­έ­δρου του Εργα­τι­κού Κέντρου Λαυ­ρί­ου — Ανα­το­λι­κής Αττι­κής, που απο­φά­σι­σε με το σκε­πτι­κό πως το διευ­θυ­ντι­κό δικαί­ω­μα στην από­λυ­ση είναι πιο ισχυ­ρό από την εργα­τι­κή προστασία.

Επιχειρούν να βάλουν στο γύψο τη συλλογική οργάνωση και δράση

Η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ δεν κρύ­βει την πρό­θε­σή της να τσα­κί­σει τη συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση, να βάλει τα σωμα­τεία στο γύψο. Επι­χει­ρεί να χτυ­πή­σει ξανά το εργα­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα, παίρ­νο­ντας τη σκυ­τά­λη από τους απερ­γο­κτό­νους νόμους του ΣΥΡΙΖΑ. Εχει ήδη ανα­κοι­νώ­σει τα σχέ­διά της για τον νέο συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο που θα αντι­κα­τα­στή­σει τον ν.1264/82.

Ηδη από τις προ­γραμ­μα­τι­κές δηλώ­σεις της κυβέρ­νη­σης, ο υπουρ­γός Εργα­σί­ας εξήγ­γει­λε την καθιέ­ρω­ση «ηλε­κτρο­νι­κής ψηφο­φο­ρί­ας στις δια­δι­κα­σί­ες της απερ­γί­ας», για να πετύ­χει ακό­μα μεγα­λύ­τε­ρο χτύ­πη­μα των ζωντα­νών, συλ­λο­γι­κών δια­δι­κα­σιών στα συν­δι­κά­τα. Το κεφά­λαιο και οι κυβερ­νή­σεις του θέλουν να χτυ­πή­σουν τις συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες, τις Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις των εργα­ζο­μέ­νων, τη συμ­με­το­χή των εργα­ζο­μέ­νων στη δια­μόρ­φω­ση του διεκ­δι­κη­τι­κού πλαι­σί­ου και την οργά­νω­ση της πάλης, ώστε να είναι ακό­μη πιο ευά­λω­τοι στις πιέ­σεις αλλά και στα ιδε­ο­λο­γή­μα­τα της εργοδοσίας.

Αντί­στοι­χα, η εξαγ­γε­λία του «ηλε­κτρο­νι­κού μητρώ­ου συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων και στε­λε­χών» έχει στό­χο όχι «την αντι­με­τώ­πι­ση του κατα­κερ­μα­τι­σμού στο οργα­νω­τι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό σύστη­μα», όπως λένε, αλλά το φακέ­λω­μα και τον ασφυ­κτι­κό έλεγ­χο των πραγ­μα­τι­κών συν­δι­κά­των από το αστι­κό κράτος.

Τα όσα λέει η κυβέρ­νη­ση, για να δικαιο­λο­γή­σει την επί­θε­ση, «για περισ­σό­τε­ρη δημο­κρα­τία στο συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα», δεν πεί­θουν κανέ­ναν. Τη στιγ­μή που κατάρ­γη­σε για χατί­ρι του ΣΕΒ ακό­μα και την προ­σχη­μα­τι­κή διά­τα­ξη για την αιτιο­λό­γη­ση της από­λυ­σης με το επι­χεί­ρη­μα «για να μη φακε­λώ­νε­ται ο εργα­ζό­με­νος», ανα­κοί­νω­σε τη δημιουρ­γία «ηλε­κτρο­νι­κού μητρώ­ου όσων είναι συν­δι­κα­λι­σμέ­νοι» και «ηλε­κτρο­νι­κών ψηφο­φο­ριών για τη λήψη απερ­για­κής από­φα­σης», για να υπάρ­χει πλή­ρες φακέ­λω­μα των συν­δι­κα­λι­σμέ­νων εργα­ζο­μέ­νων και της δρά­σης τους!

Επι­διώ­κει να υψώ­σει τοί­χο σε εργα­ζό­με­νους που θέλουν να οργα­νω­θούν στα σωμα­τεία τους, που επι­λέ­γουν τον συλ­λο­γι­κό δρό­μο διεκ­δί­κη­σης, στην ενερ­γή συμ­με­το­χή τους. Επι­χει­ρεί ένα σχέ­διο καθυ­πό­τα­ξης των σωμα­τεί­ων στην εργο­δο­σία και τα συμ­φέ­ρο­ντά της, με την πλή­ρη αλλα­γή του χαρα­κτή­ρα τους.

Στο­χεύ­ουν καθα­ρά στη συλ­λο­γι­κή δρά­ση και οργά­νω­ση. Θέλουν τους εργα­ζό­με­νους φακε­λω­μέ­νους στους εργο­δό­τες, να γνω­ρί­ζουν ανά πάσα ώρα και στιγ­μή ποιοι εργα­ζό­με­νοι είναι συν­δι­κα­λι­σμέ­νοι, πού, τι ψήφι­σαν, αν συμ­με­τέ­χουν στις μαζι­κές συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες. Θέλουν τον κάθε εργα­ζό­με­νο να απο­φα­σί­ζει μακριά από συλ­λο­γι­κές δια­δι­κα­σί­ες, ατο­μι­κά, να βρί­σκε­ται αποκομμένος.

Η συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ συνέταιρος στην αντεργατική επίθεση

Ο Πανα­γό­που­λος μαζί με τον Μητσο­τά­κη εμφα­νί­ζο­νται ως «εγγυ­η­τές» των συν­δι­κά­των. Μόνο ανέκ­δο­το μπο­ρεί να είναι αυτό. Είναι οι νεκρο­θά­φτες των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων. Στην ουσία ομο­λο­γούν πως, μπρο­στά στα μέτρα και την επί­θε­ση που θα ακο­λου­θή­σει το επό­με­νο διά­στη­μα, θέλουν να «δέσουν τον γάι­δα­ρό τους», δηλα­δή να αφο­πλί­σουν το οργα­νω­μέ­νο αγω­νι­στι­κό συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα και να το πετά­ξουν στην άκρη. Δεν μας προ­ξε­νούν εντύ­πω­ση οι πρό­σφα­τες δηλώ­σεις του Πανα­γό­που­λου. Εχει σημα­σία να τις μάθουν οι εργα­ζό­με­νοι, γι’ αυτό κάνα­με και θα συνε­χί­σου­με την προ­σπά­θεια να τους απο­κα­λύ­πτου­με. Απο­τέ­λε­σαν και απο­τε­λούν το δεξί χέρι των κυβερ­νή­σε­ων και των εργο­δο­τών. Απο­δέ­χτη­καν τα τρία μνη­μό­νια που πέρα­σαν, υπέ­γρα­ψαν τη μεί­ω­ση των μισθών κατά 22%. Είναι λογι­κό να έχουν τέτοιο μένος με το ΠΑΜΕ, με τα Συν­δι­κά­τα και τους συν­δι­κα­λι­στές που προσπαθούν.

Το ξήλω­μα στην ενερ­γή συν­δι­κα­λι­στι­κή δρά­ση έχει ξεκι­νή­σει σχε­δια­σμέ­να από πιο πριν, με τη συμ­βο­λή και τη στή­ρι­ξη του εργο­δο­τι­κού και κυβερ­νη­τι­κού συν­δι­κα­λι­σμού, και κυρί­ως από μια μικρή ομά­δα που οι εργα­ζό­με­νοι σωστά ονό­μα­σαν συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία. Εδώ θέλου­με να σημειώ­σου­με το χαρα­κτη­ρι­στι­κό παρά­δειγ­μα της ΔΑΚΕ Ιδιω­τι­κού Τομέα, που μιλά­ει τάχα για «κομ­μα­το­κρα­τία» και την ίδια στιγ­μή είχε ομι­λη­τές σε εκδη­λώ­σεις και συνα­ντή­σεις της σχε­δόν το μισό υπουρ­γι­κό συμ­βού­λιο της ΝΔ. Επι­κε­φα­λής της ΔΑΚΕ είναι ο γνω­στός Κιου­τσού­κης, ο οποί­ος είχε δια­γρα­φεί από τη ΝΔ επει­δή συγκρο­τού­σε ομά­δες που επι­τί­θο­νταν σε βου­λευ­τές. Αυτοί μιλούν για «εκδη­μο­κρα­τι­σμό» και «φαι­νό­με­να που προ­κα­λούν». Ντροπή!

Επι­βε­βαιώ­νε­ται ακό­μα περισ­σό­τε­ρο ότι στο πρό­σω­πο της κυβέρ­νη­σης της ΝΔ η πλειο­ψη­φία της ΓΣΕΕ βρή­κε τον καλύ­τε­ρο υπε­ρα­σπι­στή της. Ο στό­χος της αστι­κής τάξης, της κυβέρ­νη­σής της, για να μπο­ρέ­σουν να περά­σουν τη νέα αντερ­γα­τι­κή επί­θε­ση, θέλει υπο­ταγ­μέ­να ή άφω­να Συν­δι­κά­τα. Κλεί­νει το μάτι σε αυτούς που έχουν κάνει επι­στή­μη τον «κοι­νω­νι­κο­ε­ται­ρι­σμό», σε όσους θέλουν να μεταλ­λά­ξουν τα Συν­δι­κά­τα σε όργα­να στή­ρι­ξης των επι­διώ­ξε­ων των μεγα­λο­ε­πι­χει­ρη­μα­τιών, για τη διεύ­ρυν­ση του «ευνοϊ­κού επεν­δυ­τι­κού κλί­μα­τος» για την προ­σέλ­κυ­ση κεφαλαίων.

Πέρα από τα δια­τε­ταγ­μέ­να από την εργο­δο­σία ΜΜΕ, που κάνουν συχνά λόγο για την ανά­γκη «να αλλά­ξει το συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα» και να προ­σαρ­μο­στεί στα «νέα δεδο­μέ­να», λες και τους πήρε ο πόνος για τους εργα­ζό­με­νους και τα σωμα­τεία τους, η ίδια η συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία έστρω­σε το βού­τυ­ρο στο ψωμί της εργο­δο­σί­ας και των κυβερ­νή­σε­ών της, μιλώ­ντας για «απερ­γί­ες που έχουν φάει τα ψωμιά τους», βάζο­ντας μέσα στα σωμα­τεία προ­έ­δρους ΑΕ, golden boys επι­χει­ρή­σε­ων και μέλη ΔΣ επι­χει­ρη­μα­τι­κών ομίλων.

Ολες αυτές οι δυνά­μεις και οι μηχα­νι­σμοί ανα­μα­σούν τα περί «κομ­μα­το­κρα­τί­ας» στα σωμα­τεία που πρέ­πει να στα­μα­τή­σει, χωρίς βέβαια να παρα­πέ­μπουν στα κόμ­μα­τα του μνη­μο­νί­ου, που στον δικό τους έλεγ­χο ήταν όλες οι ηγε­σί­ες στη ΓΣΕΕ και σε μεγά­λες Ομο­σπον­δί­ες, σε και­ρούς κρί­σης και ανάπτυξης.

Πάλη μέχρι τέλους ενάντια στους νόθους και τους ανθρώπους των εργοδοτών

Η αφω­νία τους και η εξα­φά­νι­σή τους τόσο τον Γενά­ρη του 2018 επί ΣΥΡΙΖΑ, για τον αντερ­γα­τι­κό νόμο που εισή­γα­γε την παρέμ­βα­ση στην απερ­γία, όσο και σήμε­ρα γύρω από τη συζή­τη­ση για τον νέο συν­δι­κα­λι­στι­κό νόμο, το φακέ­λω­μα των εργα­ζο­μέ­νων και την ωμή παρέμ­βα­ση του κρά­τους στα σωμα­τεία, έχει τη συγκα­τά­θε­σή τους. Εχει όνο­μα. Πανα­γό­που­λος — Κιου­τσού­κης — Βασι­λό­που­λος. Οπως λέει και ο λαός μας, «Γιάν­νης κερ­νά, Γιάν­νης πίνει».

Μας επι­βε­βαί­ω­σαν πολύ γρή­γο­ρα όσον αφο­ρά τη λαϊ­κή παροι­μία, με τη συμ­με­το­χή και το στρογ­γυ­λο­κά­θι­σμά τους στη συνά­ντη­ση του πρω­θυ­πουρ­γού με τους λεγό­με­νους κοι­νω­νι­κούς εταί­ρους. Φυσι­κά δεν μας προ­κα­λεί έκπλη­ξη, καθώς η πλειο­ψη­φία της ΓΣΕΕ έχει μόνι­μο στα­σί­δι σε κάθε είδους κοι­νω­νι­κό διά­λο­γο. Ομως πρέ­πει να θυμί­σου­με στους εργα­ζό­με­νους πως δεν έχουν καμία δικαιο­δο­σία, ως νόθα και διο­ρι­σμέ­νη διοίκηση.

Αυτή η συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία χρη­σι­μο­ποιεί τα πάντα. Προ­βο­κά­τσιες, λάσπη, συκο­φα­ντί­ες, απέ­να­ντι στα Εργα­τι­κά Κέντρα, στις Ομο­σπον­δί­ες και τα Συν­δι­κά­τα, για να δια­τη­ρή­σουν τις παχυ­λά αμει­βό­με­νες θέσεις τους, επι­τί­θε­νται στο ΠΑΜΕ.

Ομως τα στε­λέ­χη του ταξι­κού κινή­μα­τος είναι γνω­στά. Βρί­σκο­νται κάθε μέρα μπρο­στά στους αγώ­νες και στις αγω­νί­ες των εργα­ζο­μέ­νων, είναι με τα συμ­φέ­ρο­ντά τους. Με τα σωστά και τα λάθη τους, αυτοί είναι. Η πλειο­ψη­φία της ΓΣΕΕ ούτε καν γνω­ρί­ζει τι σημαί­νει φόβος απόλυσης.

Τονίζουμε για μια ακόμη φορά, πίσω δεν κάνουμε. Τα σωματεία και τα συνδικάτα, οι τίμιοι συνδικαλιστές, δεν θα ανεχτούν να γίνει συνέδριο με μπράβους, με την Ασφάλεια και τα ΜΑΤ. Εργατικό συνέδριο θα γίνει, αλλά δίχως όλους αυτούς. Την υπόθεση να φύγουν οι εργατοπατέρες, οι νόθοι, οι άνθρωποι των εργοδοτών από τα Συνδικάτα, θα την πάμε μέχρι τέλους.

Δίνου­με ένα μήνυ­μα στην κυβέρ­νηση. Επει­δή γνω­ρί­ζου­με ότι βρί­σκο­νται σε προ­χω­ρη­μέ­νες συνα­ντή­σεις με τους εργα­το­πα­τέ­ρες, τονί­ζου­με: Δεν θα ανε­χτού­με το «συν­δι­κα­λι­στι­κό» της Ασφά­λειας, την αστυ­νο­μία, τα ΜΑΤ. Εχου­με τη δυνα­τό­τη­τα να προ­στα­τεύ­σου­με το κίνη­μά μας.

Η συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία είναι αυτή που έχει βάλει φαρ­διά πλα­τιά την υπο­γρα­φή της και την περί­ο­δο της κρί­σης στο σφα­για­σμό των δικαιω­μά­των των εργα­ζο­μέ­νων. Γι’ αυτό και δεν έχουν κανέ­ναν ηθι­κό φραγ­μό, ώστε να τρέ­χουν πρώ­τοι στα καλέ­σμα­τα του πρω­θυ­πουρ­γού που γίνο­νται με το σύν­θη­μα πως «θα στη­ρί­ξει την επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τα με κάθε κίνη­τρο». Είναι στα­θε­ροί συνέ­ται­ροι στην επί­θε­ση ενά­ντια στους εργα­ζό­με­νους, μαζί με τον ΣΕΒ, τους εφο­πλι­στές, τους τραπεζίτες.

Εκεί που κάθο­νταν στο ίδιο τρα­πέ­ζι την προη­γού­με­νη Δευ­τέ­ρα, όχι μόνο δεν υπε­ρα­σπί­στη­καν ό,τι έχει απο­μεί­νει από τα κοι­νω­νι­κο­α­σφα­λι­στι­κά δικαιώ­μα­τα, αλλά απο­κα­λύ­φθη­κε ότι έχουν συμ­φω­νή­σει με τους εργο­δό­τες για «Εθνι­κό Επαγ­γελ­μα­τι­κό Ταμείο», δηλα­δή για την απαλ­λα­γή των εργο­δο­τών από την Κοι­νω­νι­κή Ασφά­λι­ση, την εισα­γω­γή της ιδιω­τι­κής ασφά­λι­σης, το τζο­γά­ρι­σμα των μισθών των εργα­ζο­μέ­νων, το τάι­σμα των κορα­κιών των ιδιω­τι­κών ασφα­λι­στι­κών εται­ρειών και των δια­φό­ρων επεν­δυ­τών από τον κόπο, τη δου­λειά και το αίμα των εργα­ζο­μέ­νων. Αφού απέ­κτη­σαν τεχνο­γνω­σία από το επαγ­γελ­μα­τι­κό ταμείο στον κλά­δο του Φαρ­μά­κου και τζό­γα­ραν στην ουσία τα λεφτά των εργα­ζο­μέ­νων, τώρα ζητούν να γενι­κεύ­σουν αυτήν την εμπει­ρία σε πανε­θνι­κό επί­πε­δο, πρω­το­στα­τώ­ντας στην ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση της Κοι­νω­νι­κής Ασφά­λι­σης, παρα­μο­νές της κυβερ­νη­τι­κής επίθεσης.

Την ίδια στιγ­μή, δεν έβγα­λαν άχνα όταν οι βιο­μή­χα­νοι της Βορεί­ου Ελλά­δας κατέ­θε­σαν εκ νέου πρό­τα­ση για τη νομο­θέ­τη­ση Ειδι­κών Οικο­νο­μι­κών Ζωνών σε όλη τη Βόρεια Ελλά­δα, γύρω από τα μεγά­λα λιμά­νια σε όλη τη χώρα και τις βιο­μη­χα­νι­κές ζώνες. Δηλα­δή ειδι­κό φορο­λο­γι­κό καθε­στώς για τα αφε­ντι­κά και τις εται­ρεί­ες και καθε­στώς άγριας εκμε­τάλ­λευ­σης για τους εργα­ζό­με­νους, οι οποί­οι θα εξαι­ρού­νται και από τις ελά­χι­στες Συλ­λο­γι­κές Συμ­βά­σεις Εργα­σί­ας και τα ελά­χι­στα που έχουν απο­μεί­νει από εργα­τι­κά δικαιώ­μα­τα, χωρίς ελέγ­χους και χωρίς συν­δι­κα­λι­στι­κή οργά­νω­ση και δράση.

Αχνα δεν έβγα­λαν για τους εργο­λα­βι­κούς εργα­ζό­με­νους, για τις απο­λύ­σεις, για τον ΟΜΕΔ που η κυβέρ­νη­ση ετοι­μά­ζε­ται να αλλά­ξει. Δίνουν ανταλ­λάγ­μα­τα για να κρατηθούν…

Θα θέλα­με εδώ επί­σης να χαι­ρε­τί­σου­με τον αγώ­να των εργα­ζο­μέ­νων στην Τρά­πε­ζα Πει­ραιώς, που παρά την απί­στευ­τη τρο­μο­κρα­τία της εργο­δο­σί­ας και την ανοι­κτή στή­ρι­ξή της από τις ηγε­σί­ες ΓΣΕΕ — ΟΤΟΕ και σωμα­τεί­ων, οι εργα­ζό­με­νοι αντι­στέ­κο­νται. Ολοι οι εργα­ζό­με­νοι, τα συν­δι­κά­τα πρέ­πει να δεί­ξουν την αλλη­λεγ­γύη τους.

Περνάμε στην αντεπίθεση, διεκδικούμε σύγχρονες συνθήκες δουλειάς και αμοιβής

Σε μια τέτοιας σφο­δρό­τη­τας επί­θε­ση, που στό­χο έχει το ίδιο το εργα­τι­κό κίνη­μα και τη συνεί­δη­ση των εργα­ζο­μέ­νων, η απά­ντη­σή μας πρέ­πει να είναι όχι μόνο ανά­λο­γη, αλλά να κατα­νοη­θεί από όλους ότι πρό­κει­ται για μάχη για την ύπαρ­ξη των Συν­δι­κά­των ως οργά­νων πάλης των εργα­τών και όχι ως γρα­φειο­κρα­τι­κών μηχανισμών.

Το δικαί­ω­μα των εργα­ζο­μέ­νων στη συλ­λο­γι­κή οργά­νω­ση είναι αδια­πραγ­μά­τευ­το. Να περά­σου­με στην επί­θε­ση διεκ­δι­κώ­ντας σύγ­χρο­νες συν­θή­κες δου­λειάς και αμοιβής.

Σήμε­ρα χρειάζεται:

  • Ενα κίνη­μα που θα διεκ­δι­κεί σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς, αυξή­σεις στους μισθούς και τις συντά­ξεις, διεύ­ρυν­ση των κοι­νω­νι­κών παροχών.
  • Θέλου­με εργα­τι­κό — συν­δι­κα­λι­στι­κό κίνη­μα ζωντα­νό, που θα σφυ­ρη­λα­τεί την ενό­τη­τα των εργα­ζο­μέ­νων μέσα στους κλά­δους και τους χώρους δου­λειάς, με σωμα­τεία πραγ­μα­τι­κά με δρά­ση και υπό­στα­ση, ενερ­γή συμ­με­το­χή των εργα­ζο­μέ­νων σε συλ­λο­γι­κές δημο­κρα­τι­κές δια­δι­κα­σί­ες και όχι εργο­δο­τι­κοί γρα­φειο­κρα­τι­κοί μηχα­νι­σμοί που στή­νο­νται από εργο­δό­τες, κυβερ­νή­σεις, νόθες δια­δι­κα­σί­ες και μπρά­βους της νύχτας.
  • Ενα κίνη­μα που δεν θα παζα­ρεύ­ει πόσα δικαιώ­μα­τα θα χάσουν κάθε φορά οι εργα­ζό­με­νοι, δεν θα είναι ουρά και όχη­μα της κάθε αντι­λαϊ­κής κυβέρ­νη­σης. Αυτό το ζήσα­με έντο­να με τη στά­ση των ηγε­σιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ μέσα στην κρί­ση και το απορ­ρί­πτου­με. Αυτές οι ηγε­σί­ες δεν μπο­ρούν ούτε θέλουν να υπε­ρα­σπι­στούν τα δικαιώ­μα­τα των εργα­ζο­μέ­νων και να διεκδικήσουν.
  • Κίνη­μα διεκ­δι­κη­τι­κό που θα αγω­νί­ζε­ται για την ανά­κτη­ση των απω­λειών, προ­βάλ­λο­ντας επι­θε­τι­κά τις σύγ­χρο­νες λαϊ­κές ανά­γκες και τις δυνα­τό­τη­τες που αντι­κει­με­νι­κά υπάρ­χουν για την ικα­νο­ποί­η­σή τους.
  • Ενα κίνη­μα που θα έχει στα­θε­ρό μέτω­πο υπε­ρά­σπι­σης των εργα­ζο­μέ­νων απέ­να­ντι στους επι­χει­ρη­μα­τι­κούς μονο­πω­λια­κούς ομί­λους και σε κάθε κυβέρ­νη­ση που τους υπη­ρε­τεί, στο κρά­τος τους, στην ΕΕ, ενά­ντια στην εκμε­τάλ­λευ­ση και σε αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή κατεύθυνση.

Πλατύ κάλεσμα για να μπει σε πρώτο πλάνο η ανασύνταξη του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος

Με βάση όλες αυτές τις εξε­λί­ξεις, που εκτι­μά­με ότι άμε­σα θα πυκνώ­σουν το επό­με­νο διά­στη­μα, το ΠΑΜΕ παίρ­νει την πρω­το­βου­λία και απευ­θύ­νει κάλε­σμα σε όλα τα συν­δι­κά­τα, σε κάθε τίμιο συν­δι­κα­λι­στή, σε κάθε εργα­ζό­με­νο, ώστε να ανοί­ξει η συζή­τη­ση και να μπει σε πρώ­το πλά­νο η ανά­γκη της μετα­τρο­πής του συν­δι­κα­λι­στι­κού κινή­μα­τος σε πραγ­μα­τι­κό στή­ριγ­μα των εργα­ζο­μέ­νων, σε δύνα­μη υπε­ρά­σπι­σης των συμ­φε­ρό­ντων τους.

Να συζη­τή­σου­με πώς θα οργα­νώ­σου­με την πάλη μας στην ολο­μέ­τω­πη επί­θε­ση που δεχόμαστε:

  • Πώς θα ανα­συ­ντά­ξου­με το κίνη­μά μας απε­λευ­θε­ρώ­νο­ντάς το από τον θανά­σι­μο ενα­γκα­λι­σμό της εργο­δο­σί­ας και των κυβερ­νή­σε­ών της, από τη συν­δι­κα­λι­στι­κή μαφία που θέλει τα συν­δι­κά­τα φορείς των εργο­δο­τών και του εται­ρι­σμού, όχη­μα για τη δική της συν­δι­κα­λι­στι­κή επιβίωση.
  • Πώς θα φέρου­με στα συν­δι­κά­τα τους νέους εργα­ζό­με­νους που δου­λεύ­ουν με τους πιο άθλιους όρους.

Απευ­θύ­νου­με ανοι­χτό κάλε­σμα ενό­τη­τας και δρά­σης απέ­να­ντι στα νέα σχέ­δια που προ­ε­τοι­μά­ζει η κυβέρ­νη­ση της ΝΔ. Να προ­ε­τοι­μά­σου­με και εμείς απο­φα­σι­στι­κή μαζι­κή συντο­νι­σμέ­νη και μαχη­τι­κή απερ­για­κή απά­ντη­ση. Να βρε­θού­με σε ετοι­μό­τη­τα, να είμα­στε σε εγρή­γορ­ση για οποια­δή­πο­τε αρνη­τι­κή εξέ­λι­ξη και σε νέα αντερ­γα­τι­κά — αντι­λαϊ­κά μέτρα. Σε αυτήν τη βάση καλού­με τα Διοι­κη­τι­κά Συμ­βού­λια των σωμα­τεί­ων να συζη­τή­σουν άμε­σα, να προ­κα­λέ­σουν συζη­τή­σεις και Γενι­κές Συνε­λεύ­σεις στους κλά­δους και τους χώρους δουλειάς.

Θαρ­ρε­τά και με τόλ­μη να επι­λέ­γο­νται αγω­νι­στι­κές μορ­φές απέ­να­ντι στην εργο­δο­τι­κή αυθαι­ρε­σία που θεω­ρεί ότι έχει αέρα στα πανιά της. Να βάλου­με φρέ­νο σε όποιες σκέ­ψεις υπάρ­χουν για την απο­νέ­κρω­ση των σωμα­τεί­ων.

Η πλα­τιά σύσκε­ψη που πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε την Πέμ­πτη εδώ στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, με τη συμ­με­το­χή δεκά­δων συν­δι­κα­λι­στών από πολ­λές πρω­το­βάθ­μιες και δευ­τε­ρο­βάθ­μιες συν­δι­κα­λι­στι­κές οργα­νώ­σεις σε δημό­σιο και ιδιω­τι­κό τομέα, συν­δι­κα­λι­στές που δεν συμ­φω­νούν απα­ραί­τη­τα με θέσεις του ΠΑΜΕ, αλλά προ­σβλέ­πουν στη δυνα­μι­κή του, στην αξιο­πι­στία του και στην εντι­μό­τη­τά του, θέλου­με να συνεχιστεί.

Οι απο­φά­σεις που πάρ­θη­καν συλ­λο­γι­κά από τη σύσκε­ψη για το επό­με­νο διά­στη­μα, θέλου­με να γίνουν κτή­μα περισ­σό­τε­ρων συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων, περισ­σό­τε­ρων εργα­ζο­μέ­νων. Με βάση αυτό, δόθη­κε η σκυ­τά­λη στην Αθή­να για να πραγ­μα­το­ποι­ή­σει τις επό­με­νες μέρες νέα μεγά­λη σύσκε­ψη με το ίδιο περιε­χό­με­νο, την ανά­γκη δηλα­δή ενω­τι­κού — μαζι­κού ταξι­κού αγώ­να απέ­να­ντι στους σχε­δια­σμούς της κυβέρ­νη­σης, αγώ­να για σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς και αμοι­βής, για ζωή με δικαιώματα.

Σε αυτόν τον αγώ­να χωρά­ει κάθε έντι­μος συν­δι­κα­λι­στής, κάθε σωμα­τείο που κατα­νο­εί την ανά­γκη ύπαρ­ξης των συν­δι­κα­λι­στι­κών οργα­νώ­σε­ων με ταξι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό, με ενερ­γή συμ­με­το­χή των εργα­ζο­μέ­νων, με δημο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία, για την οργά­νω­ση της πάλης, της αλλη­λεγ­γύ­ης, την υπε­ρά­σπι­ση του λαού, για την αγω­νι­στι­κή ενό­τη­τα του λαού με στό­χο την απαλ­λα­γή από τα μονο­πώ­λια που τσα­κί­ζουν τις ζωές μας.

Μαζί με τους συμ­μά­χους μας, τους φτω­χούς αγρό­τες, τους επαγ­γελ­μα­το­βιο­τέ­χνες, μαζί με τους φοι­τη­τές και σπου­δα­στές και τη νεο­λαία συνο­λι­κά, που σήμε­ρα υπο­φέ­ρει τόσο στην εργα­σία της όσο και στα θρα­νία των διά­φο­ρων τεχνι­κο­ε­παγ­γελ­μα­τι­κών σχο­λών, απευ­θύ­νου­με κάλε­σμα για οργά­νω­ση της πάλης. Κανέ­νας συμ­βι­βα­σμός με τα ψίχου­λα. Αγώ­νας για σύγ­χρο­νους όρους δου­λειάς, για ζωή με δικαιώματα!

Ο τόπος μας έχει μεγά­λο πλού­το και μεγά­λες δυνα­τό­τη­τες για να ζήσει ο λαός μας καλύ­τε­ρα, σε συν­θή­κες ευη­με­ρί­ας. Είναι ανά­γκη οι εργα­ζό­με­νοι να πιστέ­ψουν στη δύνα­μή τους, να τη δοκι­μά­σουν, να την οργα­νώ­σουν, να βάλουν μπρο­στά το δίκιο τους. Σήμε­ρα δεν απο­τε­λούν μονό­δρο­μο η σύν­θλι­ψη των δικαιω­μά­των και ο συμ­βι­βα­σμός με τα ελάχιστα.

Τον πλού­το που παρά­γου­με εμείς, τον καρ­πώ­νο­νται οι λίγοι, τα μονο­πώ­λια. Αυτός ο πλού­τος είναι δικός μας και πρέ­πει να τον διεκδικήσουμε.

Σε αυτόν το δρόμο το ΠΑΜΕ καλεί τον εργαζόμενο λαό, τη νεολαία, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, κάθε έντιμο άνθρωπο που αισθάνεται οργή και αγανάκτηση και θέλει να αλλάξει αυτήν την κατάσταση, κάθε τίμιο συνδικαλιστή που δεν αισθάνεται παροπλισμένος, δεν βρίσκεται στην ίδια όχθη με τη σήψη και τη σαπίλα της συνδικαλιστικής μαφίας.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο