Παρουσιάστηκε με επιτυχία το βιβλίο της Μαρίας Παπαϊωαννίδου «Σκέψεις γυναικών» στην Αλεξάνδρεια

Με μεγά­λη συμ­μέ­το­χη κόσμου- κατά­με­στη ήταν η Δημο­τι­κή Βιβλιο­θή­κη Αλε­ξάν­δρειας-πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η παρου­σί­α­ση το πρώ­του βιβλί­ου της εκπαι­δευ­τι­κού Μαρί­ας Παπαϊ­ω­αν­νί­δου «Σκέ­ψεις γυναι­κών» (εκδό­σεις «ατε­χνως») το από­γευ­μα της Κυρια­κής 3 Απρίλη.

Για το βιβλίο μίλη­σαν ο Χαρά­λα­μπος Τσο­λά­κης, βιβλιο­θη­κο­νό­μος, πρό­ε­δρος της Δημο­τι­κής Κοι­νό­τη­τας Κλει­δί­ου (δήμου Αλε­ξάν­δρειας) που ανα­φέρ­θη­κε τόσο στην πολυ­σχι­δή προ­σω­πι­κό­τη­τα της συγ­γρα­φέ­ως (διε­τέ­λε­σε και πρό­ε­δρος της Δημο­τι­κής Κοι­νό­τη­τας Τρι­κά­λων) όσο και σε πλευ­ρές του περιε­χο­μέ­νου του βιβλί­ου που τον συγκίνησαν.

Η Εφη Καρα­γάν­νη δημο­σιο­γρά­φος- επι­χει­ρη­μα­τί­ας (που είχε και τον συντο­νι­σμό της εκδή­λω­σης ανα­φέρ­θη­κε στο πλού­σιο βιο­γρα­φι­κό της συγ­γρα­φέ­ως, ενώ διά­βα­σε και απο­σπά­σμα­τα από αυτό.

Η συγ­γρα­φέ­ας εμφα­νώς συγκι­νη­μέ­νη τόνι­σε τις αιτί­ες που το έγρα­ψε, στις στο­χεύ­σεις του βιβλί­ου και διά­βα­σε απο­σπά­σμα­τα απ’ αυτό. Στο τέλος υπέ­γρα­ψε αντί­τυ­πα του βιβλί­ου της.

?????????????

Για το βιβλίο μίλη­σε ακό­μη ο Αλέ­κος Χατζη­κώ­στας εκδό­της της εφη­με­ρί­δας «Η ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ» και συγ­γρα­φέ­ας που τόνι­σε ανά­με­σα στ’ άλλα:

«Tην επο­χή της εικό­νας, του έξυ­πνου κινη­τού, του τάμπλετ, μικροί – μεγά­λοι συνη­θί­ζουν ή μάλ­λον μας επι­βά­λουν ουσια­στι­κά έναν τρό­πο ζωής που τον χαρα­κτη­ρί­ζουν ως μοντέρ­νο και σύγ­χρο­νο. Τελευ­ταία μου εντύ­πω­ση η εικό­να των εκα­το­ντά­δων έξω από το σπί­τι της παι­δο­κτό­νου στην Πάτρα με τα κινη­τά στα χέρια να φωτο­γρα­φί­ζο­νται. Τελι­κά αυτό που μας χρειά­ζε­ται είναι μία κοι­νω­νία απέ­ρα­ντο μπιγκ-μπρά­δερ, μία κοι­νω­νία του ιστα­γκραμ κενή ουσί­ας, περιε­χο­μέ­νου και μόνο του «φαί­νε­σθαι»;

Η εικό­να απαι­τεί ουσια­στι­κά έναν παθη­τι­κό δέκτη, που βλέ­πει και πάει παρα­κά­τω. Το τι μένει είναι θέμα προς εξε­ρεύ­νη­ση. Νομί­ζω πάντως όχι πολλά.

Η ανά­γνω­ση βιβλί­ων πιθα­νώς να θεω­ρεί­ται σήμε­ρα «αρχαία ιστο­ρία» και τα βιβλία ένα παρω­χη­μέ­νο είδος που τεί­νει να εκλεί­ψει. Η ζημιά όμως που μπο­ρεί να προ­κα­λέ­σει αυτή η θεώ­ρη­ση είναι τερά­στια. Σε αντί­θε­ση με την εικό­να, η ανά­γνω­ση χρειά­ζε­ται την ενερ­γή συμ­με­το­χή του αναγνώστη.

Το διά­βα­σμα όμως είναι μια συνή­θεια που αν δεν την απο­κτή­σει κανείς από μικρός είναι δύσκο­λο να την απο­κτή­σει μεγάλος.

Το βιβλίο τελι­κά είναι ένα τερά­στιο εργα­στή­ρι όχι μόνο γνώ­σης, αλλά και δια­μόρ­φω­σης της προ­σω­πι­κό­τη­τας, σύντρο­φος στη ζωή και συν­δη­μιουρ­γός της…

Αυτή η εισα­γω­γή έχει να κάνει με το βιβλίο που παρου­σιά­ζου­με, ξεκι­νώ­ντας από το «θάρ­ρος» της Μαρί­ας να «εκτε­θεί» και να κάνει ένα πρώ­το ελπι­δο­φό­ρο βήμα στο χώρο της συγ­γρα­φής και αυτό είναι το πρώ­το της παρά­ση­μο, μαζί με τα’ άλλα της μάχι­μης εκπαι­δευ­τι­κούς, της μητέ­ρας, του ενερ­γού πολύ­μορ­φα πολίτη.

Πρό­κει­ται για ένα βιβλίο που μπο­ρεί να δια­βα­στεί «μονο­ρού­φι». Σ’αυτό συμ­βά­λει το μικρό μέγε­θος (62 σελί­δες), η στρω­τή-ευχά­ρι­στη γρα­φή, αλλά και η με ευκρί­νεια δια­τύ­πω­ση των χαρα­κτή­ρων του έργου αλλά και των σκέ­ψε­ων-αντι­λή­ψε­ων που αυτά κουβαλούν.

Αυτός όμως είναι και ο λόγος που «επι­βά­λει» στους ανα­γνώ­στες και μία «δεύ­τε­ρη ματιά» μιας και τα υπό δια­πραγ­μά­τευ­ση ζητή­μα­τα άπτο­νται πλευ­ρών της ζωής των γυναι­κών σε διά­φο­ρες φάσεις της ηλι­κί­ας τους, σε συν­δυα­σμό πάντα με τα διά­φο­ρα «κοι­νω­νι­κά στε­ρε­ό­τυ­πα» που δεν προ­έρ­χο­νται μόνο από τον «αντρι­κό πληθυσμό».

Από τις σκέ­ψεις των ηρω­ί­δων «περ­νούν» σοβα­ρά ζητή­μα­τα –πλευ­ρές της κοι­νω­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας που βιώ­νουν- και που δεν συνα­ντιού­νται μόνο στον «μικρό­κο­σμο» της επαρ­χί­ας όπου ζουν. Ο έρω­τας και οι αυτα­πά­τες που συχνά κου­βα­λά, ο συζυ­γι­κός βίος και η κατα­πί­ε­ση που βιώ­νουν εντός του, η υιο­θε­σία, η μονα­ξιά της «τρί­της ηλι­κί­ας», τα όνει­ρα που ζητούν διέξοδο.

Στα υπέρ του βιβλί­ου ο ρεα­λι­σμός μαζί με μία τρυ­φε­ρό­τη­τα που εκπέ­μπει, η προ­βο­λή της δυνα­τό­τη­τας για να ξεφύ­γει κάποια απ’ αυτό που φαί­νε­ται ως «η μοί­ρα της, οι καλο­δο­λου­μέ­νοι χαρα­κτή­ρες του έργου, η σύν­δε­ση μετα­ξύ τους ως βάση για την τελι­κή τους «λύτρω­ση».

Ένα βιβλίο που δεν αφο­ρά μόνο τις γυναί­κες-και ας έχει η γρα­φή του έντο­νο το γυναι­κείο ψυχι­σμό- αλλά και τους άντρες, που βοη­θά τη σκέ­ψη τους στην κατα­νό­η­ση απέ­να­ντι «στο άλλο μισό του ουρανού».

Σκέ­ψεις γυναι­κών, της Μαρί­ας Παπαϊωαννίδου