Παρουσιάστηκε στη Θεσσαλονίκη το βιβλίο της Έφης Παυλίδου 

Παρου­σιά­στη­κε την Παρα­σκευή 17/12 στη Θεσ­σα­λο­νί­κη (ΕΝΕ­ΚΕΝ — ΕΠΙ­ΘΕ­Ω­ΡΗ­ΣΗ ΠΟ­ΛΙ­ΤΙ­ΣΜΟΥ — ΠΟ­ΛΥ­ΧΩ­ΡΟΣ) για πρώ­τη φορά το βιβλίο της   Έφης Παυ­λί­δου: «Εκπαί­δευ­ση και εθνο­γλωσ­σι­κή ενσω­μά­τω­ση των ξενό­φω­νων πλη­θυ­σμών στην Ελλά­δα την περί­ο­δο 1912–1940»

Για το βιβλίο μίλη­σαν οι:

-Ο Χρή­στος Τζή­κας, Αφυ­πη­ρε­τή­σας Κα­θη­γη­τής του Α.Π.Θ. που αφού ανα­φέρ­θη­κε στο γενι­κό­τε­ρο ιστο­ρι­κό πλαί­σιο, τις αρε­τές του βιβλί­ου, χαρα­κτή­ρι­σε την συγ­γρα­φέα ως «χαλ­κέ­ντε­ρη ερευ­νή­τρια που κατόρ­θω­σε να δαμά­σει όλο αυτό το πλού­σιο υλι­κό και να μας δώσει μία εμφα­ντι­κή εικό­να για την εκπαί­δευ­ση των μειο­νο­τή­των την περί­ο­δο αυτή». Και κατέ­λη­ξε: «Πρό­κει­ται για ωφέ­λι­μο βιβλίο για όλους μας που αν και περιέ­χει πλή­θος λεπτο­με­ρειών χάρη στη μαε­στρία και την γλώσ­σα της συγ­γρα­φέα δια­βά­ζε­ται εύκο­λα και ευχάριστα»

- Ο Κων­στα­ντί­νος Τσι­ού­μης, Κα­θη­γη­τής στο Τμή­μα Φι­λο­σο­φί­ας και Παι­δα­γω­γι­κής του Α.Π.Θ. που τόνι­σε ότι «ήδη έχω συστή­σει στους φοι­τη­τές μου να δια­βά­ζουν και να χρη­σι­μο­ποιούν τη διδα­κτο­ρι­κή δια­τρι­βή της συγ­γρα­φέ­ως που απο­τε­λεί τη βάση για το βιβλίο αυτό, για­τί πιστεύω ότι ένα τέτοιο βιβλίο είναι χρή­σι­μο στην περιο­ρι­σμέ­νη συν­θε­τι­κή βιβλιο­γρα­φία , για να μπο­ρούν προ­πτυ­χι­κα­οί, μετα­πτυ­χια­κοί  φοι­τη­τές και όποιος άλλος ενδια­φέ­ρε­ται να ενη­με­ρώ­νε­ται αρτιό­τε­ρα για το τι συνέ­βη αυτήν την κρί­σι­μη περί­δο για τη εξέ­λι­ξη των μειο­νο­τή­των και την εκπαί­δευ­ση τους.»

- Η Σο­φία Ηλι­­ά­­δου-Τά­χου, Κα­θη­γή­τρια Νέας Ελλη­νι­κής Ιστο­ρί­ας του Πα­νε­πι­στη­μίου Δυ­τι­κής Μα­κε­δο­νί­ας τόνι­σε: «Το βιβλίο είναι πάρα πολύ ενδια­φέ­ρον σε όλον τον ακα­δη­μαϊ­κό λόγο που αφο­ρά κυρί­ως τις μειο­νό­τη­τες» κατέ­θε­σε τους δικούς της προ­βλη­μα­τι­σμούς για το όλο ζήτη­μα και κατέ­λη­ξε: «Κατα­βλή­θη­κε μία μεγά­λη προ­σπά­θεια , ανα­λώ­θη­κε πολύς χρό­νος και κατέ­λη­ξε σε γόνι­μα και ουσια­στι­κά συμπεράσματα».

Η συγ­γρα­φέ­ας του βιβλί­ου Έφη Παυ­λί­δου ανά­με­σα στ’ άλλα τόνι­σε: «Πρό­θε­σή μου ήταν να ερευ­νή­σω τον τρό­πο που αντι­με­τώ­πι­σε το ελλη­νι­κό εθνι­κό κρά­τος τους δια­φό­ρους «άλλους» (εθνι­κούς, θρη­σκευ­τι­κούς, γλωσ­σι­κούς)  των Νέων Χωρών. Στην προ­σπά­θεια τους να τους αφο­μοιώ­σει ή να τους ενσω­μα­τώ­σει στον «ελλη­νι­κό εθνι­κό κορ­μό» στη διάρ­κεια του Μεσο­πο­λέ­μου. Ούτε η επι­λο­γή της περιό­δου, ούτε η επι­λο­γή των μειο­νο­τή­των ήταν τυχαία, δεδο­μέ­νου ότι η περί­ο­δος αυτή ήταν η κατε­ξο­χήν εθνο­ποι­η­τι­κή στο χώρο των Βαλκανίων…Το ερευ­νη­τι­κό μου ενδια­φέ­ρον επι­κε­ντρώ­θη­κε στο χώρο της εκπαί­δευ­σης για­τί ήθε­λα να συν­δέ­σω την εφαρ­μο­ζό­με­νη εκπαι­δευ­τι­κή πολι­τι­κή με την προ­ώ­θη­ση εθνι­κών στό­χων στις «ξενό­φω­νες» περιο­χές. Στό­χοι που ήταν η περί­φη­μη εθνι­κή ολο­κλή­ρω­ση μέσα από την προ­ώ­θη­ση της εθνι­κής ομο­γε­νο­ποί­η­σης. Δεν αρκέ­στη­κα σε μία γεγο­νο­το­λο­γι­κή προ­σέγ­γι­ση του ζητή­μα­τος , σε μία απλή περι­γρα­φή της εκπαι­δευ­τι­κής κυβερ­νη­τι­κής  πολι­τι­κής αλλά με σκο­πό να ανα­με­τρη­θώ με το ερευ­νη­τι­κό μου υλι­κό- πρω­τί­στως αρχια­κό-να επι­χει­ρή­σω να ερμη­νεύ­σω τα ευρή­μα­τα  και να κατα­λή­ξω σε συγκε­κρι­μέ­να συμπε­ρά­σμα­τα. ..Το βιβλίο βεβαί­ως απευ­θύ­νε­ται στους ειδι­κούς επι­στή­μο­νες, αφο­ρά και τους δασκά­λους για­τί μετα­ξύ άλλων θεμά­των μπο­ρούν να δουν και τον ρόλο που επε­φύ­λασ­σε το ελλη­νι­κό κρά­τος στους εκπαι­δευ­τι­κούς ως «απο­στό­λους της εθνι­κής ιδέ­ας» στις ξενό­φω­νες περιο­χές, ως αρμό­διους για τον εξελ­λη­νι­σμό όχι μόνο των παι­διών αλά και ευρύ­τε­ρα των κατοί­κων αυτών των περιο­χών. Γενι­κό­τε­ρα απευ­θύ­νε­ται σε όλους όσους έχουν μία ευρύ­τη­τα ενδια­φε­ρό­ντων χωρίς απα­ραί­τη­τα να έχουν εξει­δι­κευ­μέ­νες ιστο­ρι­κές γνώ­σεις.» Και κατέ­λη­ξε δια­βά­ζο­ντας απο­κα­λυ­πτι­κό αρχεια­κό υλι­κό που παρου­σιά­ζε­ται σχο­λια­σμέ­νο στο βιβλίο.

Τη συζή­τη­ση συντό­νι­σε ο Πέτρος Πα­πα­σα­ρα­ντό­που­λος, εκδό­της, συγγραφέας.