Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

Παττακός «Καλά του κάναμε» — Σαν σήμερα 28 Απριλίου έφυγε, παράλυτος από τα βασανιστήρια της χούντας, ο Σπ. Μουστακλής

Στις 28 Απρι­λί­ου 1986 «έφυ­γε» από τη ζωή ο αξιω­μα­τι­κός σύμ­βο­λο της αντί­στα­σης κατά της χού­ντας Σπ. Μου­στα­κλής. Πέθα­νε παρά­λυ­τος από φρι­χτά βασα­νι­στή­ρια που υπέ­στη κατά τις 47 ημέ­ρες που κρα­τή­θη­κε στα κρα­τη­τή­ρια της ΕΑΤ-ΕΣΑ, για τη συμ­με­το­χή του στο απο­τυ­χη­μέ­νο Κίνη­μα του Ναυ­τι­κού (Μάης 1973) για την ανα­τρο­πή της χούντας.

Το σχέ­διό τους προ­έ­βλε­πε τον απο­κλει­σμό του Πει­ραιά και άλλων μεγά­λων λιμα­νιών και την κατά­λη­ψη της Σύρου, που θα ήταν το ορμη­τή­ριό τους. Στο νησί υπήρ­χε η Σχο­λή Εφέ­δρων Αξιω­μα­τι­κών του Στρα­τού, την οποία αφού κατα­λάμ­βα­ναν, θα τον τοπο­θε­τού­σαν ως διοι­κη­τή και θα σχη­μά­τι­ζαν εκεί «εθνι­κή κυβέρ­νη­ση». Το Κίνη­μα του Ναυ­τι­κού προ­δό­θη­κε πριν από την εκδή­λω­σή του, με απο­τέ­λε­σμα μετα­ξύ των αξιω­μα­τι­κών να συλ­λη­φθεί και ο ίδιος (22 Μαΐ­ου 1973). Κρα­τή­θη­κε στα κρα­τη­τή­ρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ για σαρά­ντα επτά ημέ­ρες όπου βασα­νί­στη­κε άγρια.

Κατά τη διάρ­κεια των βασα­νι­στη­ρί­ων ένα βίαιο χτύ­πη­μα στην καρω­τί­δα προ­κά­λε­σε εγκε­φα­λι­κό, με απο­τέ­λε­σμα να δια­κο­μι­στεί (με καθυ­στέ­ρη­ση πολ­λών ωρών) στο 401 Γ.Σ.Ν.Α., όπου εισήλ­θε με το ψευ­δώ­νυ­μο “Μιχαη­λί­δης” και αιτιο­λο­γία εισα­γω­γής “τρα­κά­ρι­σμα στον Ιππό­δρο­μο”. Το εγκε­φα­λι­κό τού προ­κά­λε­σε ολι­κή παρά­λυ­ση των δεξιών του άνω και κάτω άκρων. Η αρχι­κή διά­γνω­ση ήταν “αφα­σία κινη­τι­κού τύπου, με μπλο­κα­ρι­σμέ­νο το κέντρο της κίνη­σης και της ομι­λί­ας, εξαι­τί­ας του εγκε­φα­λι­κού που προ­κλή­θη­κε από βίαιο χτύ­πη­μα στην καρω­τί­δα”. Στη συνέ­χεια μετα­φέρ­θη­κε στην Πολυ­κλι­νι­κή Αθη­νών και ακο­λού­θως στο ΚΑΤ όπου παρέ­μει­νε για δυο χρό­νια, υπο­βαλ­λό­με­νος σε εντα­τι­κές φυσι­κο­θε­ρα­πεί­ες. Ύστε­ρα από προ­σπά­θειες πολ­λών μηνών, ο Μου­στα­κλής κατά­φε­ρε να στα­θεί όρθιος και να περ­πα­τή­σει, αλλά δεν μπό­ρε­σε να ξαναμιλήσει.

 

Χρό­νια μετά μετά, ο αμε­τα­νό­η­τος και κυνι­κός Πατ­τα­κός δήλω­νε: «Καλά του κάνα­με… Να ησυ­χά­σου­με… Η δύνα­μις επι­βάλ­λε­ται διά παντός τρό­που. Ό,τι δε λύνε­ται, κόβεται»!!!

«Του ζήτη­σαν να μαρτυρήσει
Δε μίλησε
Του τσά­κι­σαν τα δόντια
Του τσά­κι­σαν τα δάχτυλα
Του τσά­κι­σαν τα πλευρά
Σιωπούσε
Του “καψαν το στήθος
Του” καψαν τα πόδια
Του “καψαν την κοιλιά
Δε μαρτυρούσε
Του θραύ­σαν τις μασέλες
Του μάτω­σαν τα νεφρά
Του συν­θλί­ψαν τους όρχεις
Αυτός σιωπούσε
Κοί­τα­ζε μόνο
Αιώ­νες μακριά
Με τα μάτια
Του Ιησού»

Οι στί­χοι είναι γραμ­μέ­νοι από κάποιον άγνω­στο, για το μαρ­τύ­ριο του Σπύ­ρου Μου­στα­κλή και την περι­πέ­τειά του για δεκα­τρία ολό­κλη­ρα χρό­νια — δημο­σιεύ­τη­καν στην «Ελευ­θε­ρο­τυ­πία»

Ο Σπ. Μου­στα­κλής γεν­νή­θη­κε στο Μεσο­λόγ­γι το 1926. Την περί­ο­δο της Κατο­χής συμ­με­τεί­χε στην αντί­στα­ση κατά των Γερ­μα­νών μέσα από τις τάξεις του ΕΔΕΣ (Ναπ. Ζέρ­βα). Απο­φοί­τη­σε από τη Στρα­τιω­τι­κή Σχο­λή Ευελ­πί­δων το 1948 και αμέ­σως έλα­βε μέρος με το βαθ­μό του ανθυ­πο­λο­χα­γού στον Εμφύ­λιο και στη συνέ­χεια συμ­με­τεί­χε στον πόλε­μο της Κορέ­ας (30/4/1952 – 14/7/1953) ως υπολοχαγός.

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο