Ό,τι ν’ ακούω με το δεξιό μου αυτί / με μάτι αριστερό το βλέπω.
Κι ό,τι καταπιάνεται ο νους να στοχαστεί, / οι χτύποι της καρδιάς το λένε πρώτοι. (Κ. Βάρναλης)

ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ: Σήμερα η συγκέντρωση για την επέτειο ίδρυσης του ΕΑΜ

ΔΣΕ logo

🔻 Στις 6.30 μ.μ. στα Προπύλαια🔻

Η Πανελ­λή­νια Ενω­ση Αγω­νι­στών Εθνι­κής Αντί­στα­σης και Δημο­κρα­τι­κού Στρα­τού Ελλά­δας (ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ) πραγ­μα­το­ποιεί σήμε­ρα, Παρα­σκευή, στις 6.30 μ.μ., στα Προ­πύ­λαια, συγκέ­ντρω­ση — εκδή­λω­ση τιμής για την επέ­τειο ίδρυ­σης του ΕΑΜ.Σαν σήμε­ρα, στις 27 Σεπτέμ­βρη του 1941, σε ένα σπί­τι στη Νεά­πο­λη Εξαρ­χεί­ων, υπο­γρά­φτη­κε με πρω­το­βου­λία του ΚΚΕ το ιδρυ­τι­κό κεί­με­νο του Εθνι­κού Απε­λευ­θε­ρω­τι­κού Μετώ­που (ΕΑΜ). Αλλω­στε, το Κόμ­μα από την πρώ­τη στιγ­μή της Κατο­χής, σε συν­θή­κες που η πεί­να θέρι­ζε τους εργα­ζό­με­νους, που η απερ­γία τιμω­ρού­νταν με θάνα­το, με τα έμπει­ρα και ατσα­λω­μέ­να στε­λέ­χη του, πρω­το­στά­τη­σε στην οργά­νω­ση της ταξι­κής πάλης, για τη λαϊ­κή επι­βί­ω­ση και την αντι­με­τώ­πι­ση των ναζί κατακτητών.

Στις 16 Ιού­λη είχε προη­γη­θεί η ίδρυ­ση του Εργα­τι­κού ΕΑΜ, με ραχο­κο­κα­λιά την Ενω­τι­κή ΓΣΕΕ. Ενώ, λίγο μετά την ίδρυ­ση του ΕΑΜ, με από­φα­ση της ΚΕ του ΚΚΕ και της ΚΕ του ΕΑΜ συγκρο­τεί­ται ο νέος στρα­τός της Εθνι­κής Αντί­στα­σης, ο Ελλη­νι­κός Λαϊ­κός Απε­λευ­θε­ρω­τι­κός Στρα­τός, ο θρυ­λι­κός ΕΛΑΣ. Τα βήμα­τα της οργά­νω­σης του λαού συνε­χί­ζο­νται: Το Φλε­βά­ρη του 1942, με πρω­το­βου­λία της ΟΚΝΕ, ιδρύ­ε­ται το ΕΑΜ Νέων, που έδω­σε χιλιά­δες μέλη στον ΕΛΑΣ, ενώ το Φλε­βά­ρη του 1943 ιδρύ­ε­ται η ΕΠΟΝ.

ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ

Η λαϊ­κή επο­ποι­ία ενά­ντια στους ναζί κατα­κτη­τές και τους ντό­πιους συνερ­γά­τες τους είχε ήδη ξεκι­νή­σει να γρά­φε­ται: Το ΕΑΜ έσω­σε το λαό από την πεί­να. Χάρη στη δρά­ση του δεν στάλ­θη­κε ούτε ένας εργά­της για να δου­λέ­ψει στα γερ­μα­νι­κά εργο­στά­σια, δεν στάλ­θη­κε ούτε ένας για να πολε­μή­σει κατά της Σοβιε­τι­κής Ενω­σης. Ο ΕΛΑΣ καθή­λω­σε 8 έως 12 εχθρι­κές μεραρ­χί­ες, προ­ξέ­νη­σε στους κατα­κτη­τές απώ­λειες δεκά­δων χιλιά­δων νεκρών, συνέ­λα­βε αιχ­μα­λώ­τους, με απο­τέ­λε­σμα την άνοι­ξη του 1944 να ελέγ­χει τα 2/3 της χώρας και τη στιγ­μή της απε­λευ­θέ­ρω­σης περισ­σό­τε­ρο από το 90% του εδά­φους. Στην απέ­να­ντι πλευ­ρά στά­θη­κε ο αστι­κός πολι­τι­κός κόσμος: Ενα τμή­μα συνερ­γά­στη­κε ανοι­χτά με τους ναζί σχη­μα­τί­ζο­ντας τις κατο­χι­κές κυβερ­νή­σεις, ένα άλλο κατέ­φυ­γε μαζί με το παλά­τι στην Αίγυ­πτο και ένα τρί­το απλά απείχε.

Ψυχή, καθο­δη­γη­τής και κύριος αιμο­δό­της του έπους του ΕΑΜ ήταν το ΚΚΕ. Χιλιά­δες ήταν οι κομ­μου­νι­στές και άλλοι ΕΑΜί­τες που έδω­σαν τη ζωή τους, στην Και­σα­ρια­νή, στο Κούρ­νο­βο, στο Χαϊ­δά­ρι, στον Αη Στρά­τη κ.α. Μια πορεία ηρω­ι­κή, που αν και δεν στέ­φθη­κε με την ολο­κλη­ρω­τι­κή νίκη, με την κατά­κτη­ση της εργα­τι­κής εξου­σί­ας, εντού­τοις προ­σφέ­ρε­ται για πλού­σια συμπε­ρά­σμα­τα και διδάγ­μα­τα, δεί­χνει το μεγα­λείο του λαού που αγω­νί­ζε­ται, βαδί­ζο­ντας μαζί με τους κομ­μου­νι­στές στη σύγκρου­ση ακό­μα και με τον πιο δύσκο­λο αντί­πα­λο. Διδα­σκό­μα­στε — εμπνε­ό­μα­στε — συνεχίζουμε!

Μοι­ρα­στεί­τε το:

Μετάβαση στο περιεχόμενο