ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ: Το αντιεπιστημονικό Πρόγραμμα “Μνήμες Κατοχής στην Ελλάδα” δεν πρέπει να περάσει στην Εκπαίδευση

Να αντι­δρά­σουν «με όποιο πρό­σφο­ρο τρό­πο,  κατά της νέας, πιο ύπου­λης και απα­ρά­δε­κτης επι­χεί­ρη­σης παρα­χά­ρα­ξης της Ιστο­ρί­ας με το Πρό­γραμ­μα “Μνή­μες Κατο­χής στην Ελλά­δα”, μέσα από τη διδα­σκα­λία, στην Εκπαί­δευ­ση» αλλά και να δρα­στη­ριο­ποι­η­θούν ενά­ντια σε κάθε προ­σπά­θεια υλο­ποί­η­σης αυτού του αντιε­πι­στη­μο­νι­κού Προ­γράμ­μα­τος, καλεί τις Ομο­σπον­δί­ες, τους Συλ­λό­γους των Εκπαι­δευ­τι­κών όλων των βαθ­μί­δων της Εκπαί­δευ­σης, την ΑΣΓΜΕ, τις Ομο­σπον­δί­ες, τις Ενώ­σεις, τους Συλ­λό­γους Γονιών η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ. 

Όπως επι­ση­μαί­νει, οι εμπνευ­στές του Προ­γράμ­μα­τος «Μνή­μες Κατο­χής στην Ελλά­δα» επα­νήλ­θαν, με επι­στρά­τευ­ση καθη­γη­τών Πανε­πι­στη­μί­ων, διορ­γα­νώ­νο­ντας ημε­ρί­δα, με στό­χο να επι­βά­λουν την εφαρ­μο­γή αυτού του Προ­γράμ­μα­τος ως διδα­σκα­λία της Ιστο­ρί­ας στα σχο­λεία, επι­μέ­νο­ντας στην ανα­γκαιό­τη­τα καθιέ­ρω­σής του σε όλες τις εκπαι­δευ­τι­κές βαθ­μί­δες και τονί­ζει ότι αυτή «η επι­μο­νή τους να γίνει απο­δε­κτή μια υπο­τι­θέ­με­νη εύλη­πτη μέθο­δος γνώ­σης, εκμά­θη­σης και κατα­νό­η­σης της ιστο­ρί­ας της ναζι­στι­κής κατο­χής στην Ελλά­δα και της λαϊ­κής, αντι­στα­σια­κής, απε­λευ­θε­ρω­τι­κής πάλης είναι σκό­πι­μη και στο­χο­προ­ση­λω­μέ­νη στις πολι­τι­κές επι­διώ­ξεις των αστι­κών δυνά­με­ων στις σύγ­χρο­νες συνθήκες».

«Άλλω­στε το είπε ο καθη­γη­τής του Πανε­πι­στη­μί­ου του Αιγαί­ου, που είχε την πρω­το­βου­λία της συν­διορ­γά­νω­σης της ημε­ρί­δας πολύ συγκε­κρι­μέ­να, μιλώ­ντας για “πολι­τι­κές και ιδε­ο­λο­γι­κές αντι­στά­σεις τις οποί­ες συνα­ντά το Πρό­γραμ­μα”. Αντι­στά­σεις ενα­ντί­ον της εφαρ­μο­γής “μιας διμε­ρούς και αμφο­τε­ρο­βα­ρούς συνερ­γα­σί­ας, με στό­χο την ιστο­ρι­κή αυτο­γνω­σία, που θα προ­ε­τοί­μα­ζε το έδα­φος για την υλο­ποί­η­ση πρα­κτι­κών απο­νο­μής ιστο­ρι­κής δικαιο­σύ­νης για τα ζητή­μα­τα που δημιούρ­γη­σε η γερ­μα­νι­κή κατο­χή στην Ελλά­δα… Οφεί­λου­με να προ­σεγ­γί­σου­με το Πρό­γραμ­μα απε­ρί­σπα­στοι από ιδε­ο­λη­ψί­ες ως ένα εξαι­ρε­τι­κό μαθη­σια­κό πλαί­σιο και ταυ­τό­χρο­να ως μια πλού­σια εργα­λειο­θή­κη προ­σο­μοιω­μέ­νων ιστο­ρι­κών πρα­κτι­κών…  απο­βλέ­πο­ντας στην προ­ώ­θη­ση των φλε­γό­με­νων ζητη­μά­των της ιστο­ρι­κής δικαιο­σύ­νης, που δια­τα­ράσ­σουν τις σχέ­σεις των δύο κρα­τών ή και των δύο λαών”» ανα­φέ­ρει χαρα­κτη­ρι­στι­κά και συμπλη­ρώ­νει ότι στό­χος είναι να «κατα­νο­ή­σουν» οι μαθη­τές και την άλλη πλευ­ρά, τους ναζι­στές κατα­κτη­τές του λαού και της χώρας μας, οι οποί­οι παρου­σιά­ζουν τα γεγο­νό­τα από τη δική τους σκοπιά.

«Είναι αδύ­να­τον ο μαθη­τής ή ο φοι­τη­τής να κατα­κτή­σει την ιστο­ρι­κή γνώ­ση, να προ­σεγ­γί­σει την ιστο­ρι­κή αλή­θεια στη βάση της υπο­κει­με­νι­κής και συναι­σθη­μα­τι­κής προ­σέγ­γι­σης των μαρ­τυ­ριών και όχι των ιστο­ρι­κών γεγο­νό­των» υπο­γραμ­μί­ζει και προ­σθέ­τει πως «ομο­λό­γη­σαν οι ακα­δη­μαϊ­κοί που συμ­με­τεί­χαν στην ημε­ρί­δα ότι το Πρό­γραμ­μα που προ­ω­θούν δέχε­ται “πολε­μι­κή” από μεγά­λο μέρος της κοι­νω­νί­ας και προ­σπα­θούν να το εντά­ξουν στα Πανε­πι­στή­μια, μέσω πρω­το­βου­λιών ορι­σμέ­νων καθη­γη­τών, ώστε να περά­σουν το Πρό­γραμ­μα, αρχι­κά του­λά­χι­στον, στην Τρι­το­βάθ­μια Εκπαίδευση».

Επί­σης στέ­κε­ται στο ότι το Πρό­γραμ­μα μερι­μνά για τη μεθο­δι­κή καταλ­λα­γή της δίκαι­ης αγα­νά­κτη­σης και της αδιέ­ξο­δης μνη­σι­κα­κί­ας μεγά­λου μέρους της ελλη­νι­κής κοι­νω­νί­ας στη ναζι­στι­κή κατο­χή, πως από την ημε­ρί­δα οι ομι­λη­τές «τόνι­σαν ότι οι κυβερ­νώ­ντες θα πρέ­πει να επι­δεί­ξουν πολι­τι­κή βού­λη­ση για την εφαρ­μο­γή του Προ­γράμ­μα­τος, παρά την αρνη­τι­κή επί­δρα­ση που ενδέ­χε­ται να έχουν οι λαϊ­κές αντι­δρά­σεις» και πως στό­χος του όλου εγχει­ρή­μα­τος της ημε­ρί­δας ήταν ο ολο­κλη­ρω­τι­κός εξα­γνι­σμός του Προ­γράμ­μα­τος, καθώς και η δια­τή­ρη­ση της θέσης των ίσων απο­στά­σε­ων στο θέμα των γερ­μα­νι­κών επανορθώσεων.

Υπεν­θυ­μί­ζει πως το συγκε­κρι­μέ­νο πρό­γραμ­μα χρη­μα­το­δο­τεί­ται από το υπουρ­γείο Εξω­τε­ρι­κών της Γερ­μα­νί­ας, το ίδρυ­μα «Σταύ­ρος Νιάρ­χος», το Ελεύ­θε­ρο Πανε­πι­στή­μιο του Βερο­λί­νου και το γερ­μα­νι­κό ίδρυ­μα «Μνή­μη, Ευθύ­νη και Μέλ­λον» σε συνερ­γα­σία με το Εθνι­κό Καπο­δι­στρια­κό Πανε­πι­στή­μιο Αθη­νών και βασί­ζε­ται στην προ­σέγ­γι­ση της Ιστο­ρί­ας της Κατο­χής απο­κλει­στι­κά μέσα από προ­σω­πι­κές ανα­μνή­σεις ηλι­κιω­μέ­νων ανθρώ­πων, απο­κλεί­ο­ντας ιστο­ρι­κά τεκ­μή­ρια και ντο­κου­μέ­ντα, για να είναι υπο­τί­θε­ται πιο ελκτι­κή η μελέ­τη της Ιστο­ρί­ας, ενώ παρα­βλέ­πει ότι η κάθε μαρ­τυ­ρία δια­κα­τέ­χε­ται από απο­σπα­σμα­τι­κό­τη­τα και υποκειμενικότητα.

Υπο­γραμ­μί­ζει ακό­μα πως «η κάθε μια μαρ­τυ­ρία είναι μια επι­μέ­ρους υπο­κει­με­νι­κή προ­σέγ­γι­ση της Ιστο­ρί­ας και είναι αδύ­να­το να συμ­βά­λει αντι­κει­με­νι­κά στην ολό­πλευ­ρη γνώ­ση της ιστο­ρι­κής εξέ­λι­ξης της περιό­δου στην οποία ανα­φέ­ρε­ται» και ξεκα­θα­ρί­ζει ότι «η γνώ­ση είναι δύνα­μη. Η κατά­κτη­ση της ιστο­ρι­κής αλή­θειας είναι όπλο του λαού και της νεο­λαί­ας μας απέ­να­ντι στις αντι­λαϊ­κές και αντιεκ­παι­δευ­τι­κές πολι­τι­κές, απέ­να­ντι στη βαρ­βα­ρό­τη­τα του συστή­μα­τος της εκμε­τάλ­λευ­σης, που κατα­πιέ­ζει και εξο­ντώ­νει με τα αντερ­γα­τι­κά — αντι­δρα­στι­κά μέτρα και με τους άδι­κους ιμπε­ρια­λι­στι­κούς πολέ­μους. Είναι όπλο για την οργά­νω­ση του αγώ­να του λαού μας, που μπο­ρεί να δώσει λύση, όταν έχει στό­χευ­ση να ανα­τρέ­ψει τον αρνη­τι­κό συσχε­τι­σμό, να ενι­σχύ­σει την προ­ο­πτι­κή για τη λαϊ­κή ευη­με­ρία, με την ανα­τρο­πή της αστι­κής εξου­σί­ας, με ριζι­κά δια­φο­ρε­τι­κό τρό­πο οργά­νω­σης της κοι­νω­νί­ας, της παι­δεί­ας, της οικο­νο­μί­ας, που θα έχει σκο­πό την ικα­νο­ποί­η­ση των σύγ­χρο­νων ανθρώ­πι­νων ανα­γκών, με εργα­τι­κή εξου­σία» (δια­βά­στε εδώ ανα­λυ­τι­κά).