Περάστε κύριοι …περάστε, όλα τα ΄χει ο μπαξές στη χώρα του θείου Σαμ

Το δίλημ­μα του μάγου που βγά­ζει κου­νέ­λια από το καπέ­λο είναι η αδυ­να­μία του να τα κάνει να μπουν πάλι μέσα, χωρίς να ανα­κα­λυ­φθεί το κόλ­πο στην πορεία. Για να τελειώ­σει λοι­πόν την παρά­στα­ση, κατα­φεύ­γει στην από­σπα­ση της προ­σο­χής μας χρη­σι­μο­ποιώ­ντας σχε­δόν πάντα μια όμορ­φη γυναί­κα, ημί­γυ­μνη και στους ρυθ­μούς της ζωντα­νής μου­σι­κής ενώ αυτός αρπά­ζει με χάρη το ζώο και το κρύβει.

Όμως το τσίρ­κο απο­δει­κνύ­ε­ται ένα τίπο­τα όταν λεί­πει ο σύντρο­φός του ο άρτος ο επιού­σιος της καθη­με­ρι­νό­τη­τας. Έτσι οι διά­ση­μοι οικο­νο­μο­λό­γοι του Bloomberg –μετα­ξύ άλλων συνέ­στη­σαν στον κόσμο να τρώ­νε φακές αντί για κρέ­ας.

Η Αμε­ρι­κή είναι ένας μάγος που συνε­χώς βγά­ζει κου­νέ­λια, (εν είδει ειδή­σε­ων) από τα –ελεγ­χό­με­να ΜΜΕ. Με τον πόλε­μο στην Ουκρα­νία να μας κάνει να ξεχνά­με να ξεχνά­με ότι υπάρ­χουν εκεί ήδη πάνω από ένα εκα­τομ­μύ­ριο θάνα­τοι λόγω COVID-19 (το ένα έκτο στον κόσμο), ότι ο πλη­θω­ρι­σμός στην οικο­νο­μία της είναι ο υψη­λό­τε­ρος τα τελευ­ταία 40 χρό­νια, ότι το δημό­σιο χρέ­ος της υπερ­βαί­νει ήδη τα 30 δις$ (130% του ΑΕΠ της), το υψη­λό κόστος στέ­γα­σης, η αξία του οποί­ου υπερ­βαί­νει τα ιστο­ρι­κά υψη­λά, με ετή­σιο ρυθ­μό ανά­πτυ­ξης 12,9%, που επα­να­φέ­ρει το φάντα­σμα του subprime, εκεί­νης της τρο­με­ρής κρί­σης ακι­νή­των του 2007…  και πολ­λά άλλα.

Το κόλ­πο θα λει­τουρ­γού­σε καλύ­τε­ρα αν δεν υπήρ­χε το γεγο­νός ότι η παρά­στα­ση χρειά­ζε­ται τη συνε­νο­χή του κοι­νού και οποιοσ­δή­πο­τε ηθο­ποιός θα ήταν καχύ­πο­πτος αν έβλε­πε ξαφ­νι­κά πώλη­ση ντο­μά­τας στην είσο­δο του θεάτρου.

Μια σημα­ντι­κή τεχνι­κή στα “μαγι­κά” της ψευ­δαί­σθη­σης είναι να κάνει τον θεα­τή να κοι­τά­ξει αλλού την κατάλ­λη­λη στιγ­μή. Εκτός από τις εκα­τέ­ρω­θεν σφα­γές όπου τα πτώ­μα­τα καπνί­ζουν τσι­γά­ρα στα σάβα­νά τους, τις νίκες των Αζόφ την κατα­στρο­φή των ρωσι­κών ΜΜΕ, των οποί­ων οι εικό­νες προ­έρ­χο­νται από βιντε­ο­παι­χνί­δια, ποιος ξέρει αν ακό­μη και οι ανοη­σί­ες με τις οποί­ες μας κάνουν να γελά­με στα κοι­νω­νι­κά δίκτυα δεν εντάσ­σο­νται στο ίδιο κόλπο.

Έτσι θα γελά­σου­με όταν το CNN λέει ότι ένα αερο­πλα­νο­φό­ρο πέτα­ξε πάνω από τα περί­χω­ρα της Ταϊ­βάν ή ότι οι Ντο­στο­γιέφ­σκι Γκα­γκά­ριν κά. πρέ­πει να τιμω­ρη­θούν, ενώ στις Ρώσι­κες γάτες αρνού­νται την γενε­α­λο­γία τους αλλά εκεί­νοι που –τελι­κά γελούν τελευ­ταί­οι είναι τα στε­λέ­χη της Chevron, της Shell ή της ExxonMobil, που βλέ­πουν κάθε μέρα να αυξά­νο­νται οι τιμές των καυσίμων.

Το λεγό­με­νο «αμε­ρι­κα­νι­κό όνει­ρο» συχνά κοσμεί­ται με ιδα­νι­κά δικαιο­σύ­νης, ελευ­θε­ρί­ας και ευη­με­ρί­ας με ιδιό­κτη­το σπί­τι στα προ­ά­στια, φαντα­χτε­ρό αυτο­κί­νη­το και εισό­δη­μα για μια άνε­τη οικο­γε­νεια­κή ζωή, με δια­κο­πές σε τρο­πι­κή παρα­λία, ανά­με­σα σε μοχί­το, αιώ­ρες και φοίνικες.

Αμ δε! …

Αυτά είναι πια άπια­στα –όνει­ρα θερι­νής νύχτας για τον μέσο πολί­τη, αλλά ο Μπάι­ντεν έχει ήδη έτοι­μο το abracadabra. Λέει ότι μια «νέα παγκό­σμια τάξη» έρχε­ται και, σε αυτήν, οι Ηνω­μέ­νες Πολι­τεί­ες θα πρω­το­στα­τή­σουν. Αυτό ακού­γε­ται σαν τη συν­θη­μα­τι­κή φρά­ση του Τραμπ: «Κάνε την Αμε­ρι­κή Μεγά­λη ξανά», αλλά, θεέ, και ποιος ηγού­νταν της προη­γού­με­νης παγκό­σμιας τάξης; Δεν ήταν η Αμερική;

Βέβαια ο πρό­ε­δρος δεν είναι τίπο­τε χωρίς παπα­γα­λά­κια. Πρό­σφα­τα, ο δημο­κρα­τι­κός οικο­νο­μο­λό­γος και πολι­τι­κός Ρόμπερτ Ράιχ, ‑υπουρ­γός Εργα­σί­ας στην κυβέρ­νη­ση Κλί­ντον, έγρα­ψε ένα άρθρο όπου προ­σπα­θεί να κατα­δεί­ξει την ξαφ­νι­κή ενό­τη­τα μετα­ξύ Δημο­κρα­τι­κών και Ρεπου­μπλι­κα­νών, εξα­φα­νί­ζο­ντας το κάταγ­μα της αμε­ρι­κα­νι­κής κοι­νω­νί­ας με την επί­θε­ση κλό­ουν στο Καπι­τώ­λιο το Γενά­ρη 2021, ενώ …

Κι ένας άλλος –μετα­ξύ πολ­λών προ­σπα­θεί να βοη­θή­σει: είναι ο οικο­νο­μο­λό­γος και καθη­γη­τής του Πανε­πι­στη­μί­ου της Νέας Υόρ­κης Edward N. Wolff.

Από το ακα­δη­μαϊ­κό του ύψος, βεβαιώ­νει ότι ο πλη­θω­ρι­σμός έχει μια φιλι­κή πλευ­ρά –ειδι­κά για τη μεσαία τάξη– που μοιά­ζει σαν να προ­τεί­νει τα οφέ­λη του συν­δρό­μου της Στοκ­χόλ­μης σε έναν απαχθέντα.

Αυτό θα ήταν δυνα­τό επει­δή τα χρέη αντι­κα­το­πτρί­ζο­νται σε δολά­ρια που έχουν χάσει την αξία τους, ενώ τα απο­κτη­θέ­ντα περιου­σια­κά στοι­χεία ανα­προ­σαρ­μό­ζο­νται με ρυθ­μό πλη­θω­ρι­σμού: καθα­ρό κέρ­δος, σωστά; Ειδι­κά αν λάβου­με υπό­ψη ότι στη χώρα αυτή το κατά κεφα­λήν χρέ­ος είναι ήδη γύρω στα 91.000$. Φυσι­κά, τα κόλ­πα είναι κόλ­πα και δεν λέει ότι, στον ίδιο βαθ­μό, τα εισο­δή­μα­τα χάνουν καθη­με­ρι­νά σε αγο­ρα­στι­κή δύναμη.

Υπερ­βο­λές;
Antonio Rodríguez Salvador | internet@granma.cu

Ουκρανοί στρατιώτες παίρνουν τηλέφωνο
οικογένειες νεκρών Ρώσων στρατιωτών για να τις χλευάσουν

Ναζίμ Χικ­μέτ Ποι­ή­μα­τα εκλο­γή από το έργο του